آزمون سراسری پذیرش فلوشیپ ۱۴۰۴ لغو شد امتحانات دانشگاه فردوسی مشهد به تعویق افتاد + جزئیات علت زیاد عرق کردن بدن چیست؟ نسخه‌ای کاربردی برای آرام ماندن در روز‌های پرتنش جنگ ضرورت دسترسی فوری بیماران خاص به سهمیه دارویی تیرماه ۱۴۰۴ شرایط اضطراری پذیرش مسافران، کنسلی و تمدید اقامت در هتل‌های ایران ممنوعیت فعالیت‌های دریایی در خزر (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) زمان برگزاری آزمون‌های آیلتس به تعویق افتاد آخرین وضعیت مجروحان حمله اسرائیل در بیمارستان‌ها (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) مصاحبه استخدامی سازمان تعزیرات حکومتی (۱۴۰۴)، موقتاً لغو شد تأثیر کتابخانه‌ها بر ارتقای سرمایه اجتماعی کدام دانشگاه‌ها زمان‌بندی امتحانات را تغییر دادند؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (یکشنبه، ۲۵ خرداد ۱۴۰۴) | آسمان صاف تا کمی ابری ورود گردشگران به پارک‌های ملی استان تهران تا اطلاع ثانوی ممنوع شد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) پرداخت وام ۵۰ میلیون تومانی به حدود ۳۰ هزار بازنشسته کشوری در مرحله اول (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر در دستور کار هلال‌احمر کارت آزمون ورودی مدارس سمپاد و نمونه‌دولتی (۱۴۰۴) صادر شد علت تعطیلی خط متروی منتهی به فرودگاه مهرآباد + جزئیات افزایش ناگهانی درخواست مکمل‌های حاوی ید از داروخانه‌ها وضعیت «شیرخشک» پایدار است آیا برای لاغری، کربوهیدرات باید کاملاً از رژیم غذایی حذف شود؟ سامانه ۱۵۷۰ آماده ارائه خدمات مشاوره‌ای به دانش‌آموزان درخصوص وقایع اخیر رژیم صهیونیستی ممنوعیت مصرف و عرضه دخانیات در اماکن عمومی کودکان را درمعرض اخبار ناگوار قرار ندهید اهدای عضو یکی از اعضای شورای شهر نیشابور جان ۳ بیمار نیازمند عضو را نجات داد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) توقف پروازهای خطوط هوایی سوریه (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) شرایط کاملاً عادی خراسان رضوی در حوزه‌های ارزاق عمومی، سوخت و حمل‌ونقل بهره‌برداری از دومین جایگاه CNG شهرستان سرخس با افزایش سه‌برابری ظرفیت سوخت‌گیری گاز فشرده دستمزد اعلامی کارفرمایان به بیمه، ۳۰ درصد کمتر از دستمزد واقعی است
سرخط خبرها

دنیا به آخر نرسیده است

  • کد خبر: ۷۴۲۵۲
  • ۲۳ تير ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۷
دنیا به آخر نرسیده است
عبدالجواد موسوی - روزنامه‌نگار

چند دختر نوجوان با یکدیگر گلاویز می‌شوند، فحش می‌دهند، کتک‌کاری می‌کنند، گیس می‌کشند و درنهایت یکی از آن‌ها قداره می‌کشد و با پادرمیانی بچه‌هایی که از او می‌خواهند شر را بخواباند، خوشبختانه ماجرا ختم‌به‌خیر می‌شود. تا اینجا اتفاقی معمولی رخ داده است که می‌توانست در همه‌جای جهان رخ دهد. در همین سرزمین هم بار‌ها و بار‌ها اتفاقاتی از این دست افتاده است. نگارنده در دوران نوجوانی‌اش دعوا دیده است از این بدتر، به‌مراتب بدتر و با الفاظ رکیک‌تر و خشونت بیشتر. اما تفاوت در کجاست؟ در اظهارنظر‌های کارشناسانه و جامعه‌شناسانه پهلوانان فضای‌مجازی که «ای وای! جامعه به کجا می‌رود؟» یکی آن‌سوی ماجرا ایستاده است و دیگری سوی دیگر ماجرا.

 

این بیماری اظهارنظر درباره همه‌چیز و همه‌کس و قضاوت درباره همه امور عالم را که کنار بگذاریم، من نمی‌فهمم چطور می‌توان از یک دعوای چند نوجوان به این نتیجه رسید که اخلاق به پایان رسیده و جامعه ایرانی از درون فروپاشیده است و مادران فردای این سرزمین نمی‌توانند بچه‌هایشان را تربیت کنند و کانون خانواده را سرپا نگاه دارند! اگر قرار بود همه‌چیز به همین سادگی و راحتی باشد که دیگر نیازی به این‌همه تحلیل و نظر و دانشگاه و کتاب و این حرف‌ها نبود. با دیدن چند دقیقه فیلم مستند یا ساختگی از هر سرزمینی می‌توان تکلیف دین و آیین و فرهنگ و جامعه و سیاست آن مملکت را مشخص کرد و خلاص؟

 

اگر مسئله به همین سادگی‌ها بود که تا امروز انگلستان می‌باید هزاربار با خاک یکسان می‌شد. همین‌هایی که درگیری ۲ روز پیش هواداران تیم‌ملی فوتبال انگلیس با هواداران تیم‌ملی ایتالیا را دال بر وحشی‌بودن مردم انگلیس گرفته‌اند نیز از همین قماش‌اند. در همه‌جای دنیا چنین حوادثی رخ می‌دهد و اصلا یکی از اقتضائات فوتبال همین هیجانات کاذب و ناهنجار است.

 

در همین مملکت ما نیز هزاران‌بار از این اتفاقات افتاده است؛ از حمله هواداران به یکدیگر تا چاقوزدن به داور و مربی. آیا دیگران هم حق داشتند براساس آن حوادث ایران را کشوری بی‌ریشه و فرهنگ معرفی کنند؟ منظورم این است که این‌قدر سطحی و ساده‌انگارانه با حوادث پیرامونمان برخورد نکنیم و با دیدن یک فیلم ۲ دقیقه‌ای زمین و زمان را به‌هم ندوزیم و گمان نکنیم جهان به آخر کارش رسیده است. الکی هم این نسل را سرزنش نکنیم و بی‌خودوبی‌جهت فرهیختگی نداشته نسل خودمان را به رخ این‌ها نکشیم.

 

این درست است که وقتی ما در سن‌وسال این‌ها بودیم، تیراژ کتاب کمی بیشتر از حالا بود، اما آن چند میلیون نوجوان هم‌سن‌وسال من که همه کتاب‌خوان نبودند، در جیب خیلی از آن‌ها هم چاقوی ضامن‌دار یافت می‌شد. خیلی‌هایشان هم در انشا و املا تجدید می‌شدند و هیچ‌کدامشان هم در ادبیات روزمره‌شان مظهر فضل و ادب نبود. بخش بزرگی از آن رفتار‌ها اقتضای سال‌های نوجوانی بود. بسیاری‌شان بعد‌ها اهل زندگی شدند و سربه‌راه، بعضی‌هایشان هم مثل صاحب این قلم مصداق خسر‌الدنیاوالآخره. مخلص کلام اینکه جو زده نشویم که دنیا از این داستان‌های ندیده و نشنیده بسیار در آستین دارد!

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->