جورج استیونسن، مردی که اولین لوکوموتیو بخار جهان را ساخت

ریحانه صادقی | شهرآرانیوز  - در روز ۲۵‌ماه ژوئیه سال‌۱۸۱۴، جورج استیونسن (George Stephenson) اولین لوکوموتیو بخار خود، با نام بلوشر را برای حمل‌ونقل زغال‌سنگ در خط آهن شهر کیلینگ‌ورث طراحی کرد. این لوکوموتیو اولین ماشین از سری لوکوموتیو‌هایی بود که او در بازه دو‌ساله بین ۱۸۱۴ تا ۱۸۱۶ طراحی کرد. بلوشر قدرت کشیدن واگنی ۳۰‌تنی با سرعت ۴‌مایل بر ساعت را داشت. استیونسن نام بلوشر را با الهام از نام ژنرال گِبهارد لِبرِشت فون بلوشر (Gebhard Leberecht von Blücher) برای لوکوموتیو خود انتخاب کرد. بلوشر ژنرالی پروسیایی بود که به کمک دوک ولینگتون آمد تا ناپلئون را در جنگ واترلو شکست دهد.

اگرچه مخترعان بسیاری زندگی‌شان را در کار روی ساخت قطار، موتور‌های بخار و زیرساخت‌های لازم مربوط به قطار‌ها صرف کردند، استیونسن اولین کسی بود که توانست استفاده از قطار را به‌طور عمومی ممکن سازد. در‌نتیجه تلاش‌های این مرد انگلیسی بود که صنعت راه آهن و عموم مردم در‌نهایت قطار را به‌عنوان یک وسیله نقلیه پذیرفتند و این‌گونه بود که خط‌های آهن ابتدا در انگلستان و سپس در اروپا و آمریکای شمالی، و در‌نهایت، در سرتاسر جهان گسترده شدند.

استیونسن در ۹‌ژوئن‌۱۷۸۱ در دهکده معدنی وایلم، در نیوکاسل انگلستان به دنیا آمد. او فرزند یک کارگر معدن فقیر و سخت‌کوش بود. او سال‌ها در این دهکده شاهد کار معدن‌کاران و خط‌های آهن، و واگن‌های پر از آهن و زغال‌سنگی بود که توسط اسب‌ها کشیده می‌شدند و همیشه در ذهنش به‌دنبال راهی بهتر و آسان‌تر برای انجام این کار‌ها بود.

پس از انقضای امتیاز انحصاری جیمز وات (مخترع موتور بخار) در سال‌۱۸۰۰، مخترعان از فرصت تازه‌به‌دست‌آمده برای استفاده از آن در سایر صنایع و سازگار‌کردنش با سایر وجوه زندگی صنعتی استفاده کردند. در سال‌۱۸۰۴، ریچارد ترویتیک (Richard Trevithick) توانست اولین لوکوموتیو بخار خود را بسازد. این لوکوموتیو به‌دلیل بازاریابی نادرست نتوانست جایگاه درستی پیدا کند، اما راه را برای ساختن موتور‌های بهتر و پیشرفته‌تر بر‌اساس این نمونه اولیه باز کرد.

استیونسن هم یکی از این مخترعان بود. او در اوایل دهه‌۱۸۰۰ کارش را در معدنی که یکی از نمونه‌های اولیه ماشین‌های بخار غیرمتحرک ساخته‌شده توسط جیمیز وات را در خود داشت، آغاز کرد. استیونسن با اینکه سواد کافی نداشت، توانست با تلاش بسیار دانش خود را درباره این ماشین‌ها افزایش دهد و با نحوه عملکرد داخلی آن‌ها آشنا شود، اما به‌دلیل نداشتن سرمایه و ابزار لازم برای ساختن آن‌ها در آن زمان نتوانست به موفقیتی در این زمینه دست یابد.

او تا سال ۱۸۱۳ به کار در معادن و تعمیرگاه‌ها ادامه داد. در این سال، با شنیدن خبر آغازبه‌کار ویلیام هِدلی و تیموتی هَک‌ورث روی اولین لوکوموتیو بخار برای معدن محلی وایلم، او نیز دوباره انگیزه گرفت تا کارش را در این زمینه از سر گیرد. او که به هیچ روی دلش نمی‌خواست این فرصت طلایی از دستش رود، آن‌قدر تلاش کرد تا سرانجام ۱۰ ماه بعد توانست موفق به ساخت، آزمایش و آغازبه‌کار اولین لوکوموتیو بخار خود با نام بلوشر شود.