چگونه آسیب همسترینگ را برطرف کنیم؟

همسترینگ شامل ۳ عضله است که در پشت ران قرار دارند. این ۳ عضله شامل دوسر ران، نیم‌وتری و نیم‌غشایی است که عملکرد اصلی آن‌ها خم‌کردن زانو است و در کنار آن به چرخش زانو نیز کمک می‌کنند. آسیب‌های همسترینگ جزو جداناشدنی ورزش‌هایی نظیر فوتبال، بسکتبال، اسکی، هاکی، راگبی، دوومیدانی و... است که در آن‌ها نیاز به استارت و دویدن‌های سریع، ضربات محکم با پا، حرکات شتاب‌دار و تغییرجهت‌های ناگهانی اندام تحتانی است و استرین همسترینگ به‌منزله کشش شدید یا پارگی‌های میکروسکوپی در فیبر‌های عضلانی و بافت‌های نرم مرتبط با این عضلات است که می‌تواند در یک انتها یا در هر جایی از طول عضله رخ دهد.

علائم آسیب همسترینگ
آسیب همسترینگ معمولا به درد ناگهانی و تیز در قسمت پشت ران منجر می‌شود. همچنین فرد ممکن است احساس ترکیدگی یا پارگی داشته باشد. ورم معمولا بعد از چند ساعت نمایان می‌شود. همچنین ممکن است فرد در پشت پای خود، کبودشدن یا تغییررنگ مشاهده کند. بروز آسیب همسترینگ موجب اتلاف زمان زیادی برای ورزشکاران می‌شود و بهبودی علائم آن به‌طور‌متوسط حدود ۱۸ روز به طول می‌انجامد. این موضوع باعث نگرانی زیاد ورزشکاران مبتلا و مربیان می‌شود؛ بنابراین آغاز هرچه‌سریع‌تر برنامه‌های بازتوانی پس از وقوع آسیب از اهمیت زیادی برخوردار است. برنامه توان‌بخشی آسیب همسترینگ در چند مرحله انجام می‌شود که مهم‌ترین اقدام درمانی در مرحله نخست بروز آسیب، استفاده از روش استراحت و کمپرس یخ است. همچنین برای کنترل درد و تسریع در بهبودی ضایعه می‌توان از مدالیته‌های فیزیوتراپی بهره برد. پس از آنکه درد و علائم موضع ضایعه کاهش یافت، ورزشکار می‌تواند با انجام انقباضات استاتیک عضلات همسترینگ به حفظ قدرت عضلات مذکور و تسریع روند ترمیمی آن کمک کند و با کنترل علائم آسیب، مرحله ورزش‌درمانی شروع می‌شود.

درمان آسیب
اولین برنامه‌های ورزش‌درمانی که برای استرین همسترینگ تجویز می‌شود، حرکات کششی عضله به‌صورت بسیار ملایم و آهسته در محدوده بدون درد است. استفاده از حرکات شدید کششی در این مرحله ممکن است منجر به تشدید تورم، بروز خون‌ریزی مجدد در موضع و تشدید علائم ورزشکار شود. در مرحله بعد با بهبود ضایعه، کاهش درد و ازدیاد دامنه حرکتی، ورزشکار می‌تواند از انقباضات ایزوتوئیک برای تقویت عضلات همسترینگ و سایر عضلات اندام تحتانی استفاده کند؛ ضمن اینکه تمرینات نوروماسکولار و حرکات ابتدایی فانکشنال برای ورزشکار مصدوم تجویز می‌شود و در مرحله نهایی تمریناتی نظیر دویدن نیز به برنامه‌های بازتوانی افزوده می‌شود تا به‌تدریج ورزشکار آماده بازگشت به فعالیت‌های ورزشی شود.