به نام پدر

علی محمد امیرتاش سال ۱۳۴۴ که از تحصیل در دانشسرای عالی تربیت‌بدنی پاریس به ایران بازگشت، سوغاتی با خود آورد که اگرچه بعد‌ها آن‌چنان که بایدوشاید نتوانست مانند سایر رشته‌های گروهی، در قامت تیم ملی و درسطح بین‌المللی افتخارآفرینی کند، اما برای دیار ما، خراسان، اسباب افتخار‌آفرینی‌های فراوانی شد. آن‌چنان‌که هندبال با فاصله به پرافتخارترین ورزش تیمی خراسان بدل شد. قهرمانی در اولین دوره مسابقات هندبال قهرمانی کشور که سال ۱۳۵۵ برگزار شد و تکرار این قهرمانی در سال ۱۳۶۳ و ۵ بار قهرمانی نمایندگان استان در لیگ برتر هندبال ایران، درخشان‌ترین افتخارات این ورزش هفت‌نفره برای خراسان است و تمام این‌ها مرهون و مدیون تلاش‌های مردی است که ۳ سال بعد از بازگشت پدر هندبال ایران، در نخستین کلاس مربیگری هندبال ایران که میشل پائولینی فرانسوی مدرس آن بود، حضور یافت و با آموخته‌های آن کلاس، به مشهد آمد و هندبال را در خراسان پایه‌گذاری کرد. مردی که بیش از ۵۰ سال است او را به‌عنوان پدر هندبال خراسان می‌شناسند و تمام اهالی هندبال این دیار، از همان نخستین‌روز‌ها تا همین روزگار کنونی و ناخوشایند هندبال خراسان، شاگردان او بوده و هستند. میراث علی محمدیان‌یزدی برای هندبال استان نه آن ۷ قهرمانی و بسیاری مقام‌های دومی و سومی کشوری که بسیار ملی پوشانی است که طی سال‌های متمادی، در بستری که او به فراهم‌کردنش همت گماشت، رشد کردند و در تیم ملی درخشیدند. هندبال ما در این سال‌های ناخوشی البته شباهتی به ثمره درخشان تلاش‌های پدرش ندارد؛ اما بی‌تردید استاد محمدیان، امروز که شمع هشتادسالگی‌اش را فوت خواهد کرد، روز‌های خوش هندبال خراسان را پیش خود مرور خواهد کرد. روزگاری که هندبال ما یا قهرمان می‌شد یا بیشترین ملی‌پوشان را در اردوی تیم ملی داشت. همان‌ها که بسیاری‌شان حالا مو سپید کرده‌اند و همین چندی پیش، در قامت مربیان و بازیکنان تیم پیش‌کسوتان خراسان در مشهد، قهرمان ایران شدند و خاطرات خوشی را در مقابل چشمان مربی کهنه‌کارشان زنده کردند. افتخاراتی که همه اهالی هندبال خراسان می‌دانند به نام اوست.