ارنست همینگوی

رمان «پیرمرد و دریا» اثر ارنست همینگوی در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و از برجسته‌ترین آثار او به شمار می‌آید. این داستان که روایت‌گر تلاش یک ماهیگیر برای صیدی بزرگ است، توانست جوایز مهمی را برای نویسنده به ارمغان بیاورد و نقش مهمی در دریافت نوبل ادبیات ۱۹۵۴ داشت. همینگوی این کتاب را در سال ۱۹۵۱ در کوبا نوشت. «پیرمرد و دریا» آخرین اثر داستانی او بود که در زمان حیاتش منتشر شد و همچنان به‌عنوان یکی از شاهکار‌های ادبی جهان شناخته می‌شود، با نثری ساده، اما پرکشش که مفاهیم عمیقی را منتقل می‌کند.

همینگوی پیرمرد و دریا را در هشت هفته نوشت و اشاره کرد: «بهترین چیزی است که می‌توانستم در تمام عمرم بنویسم.»

خانه‌ای در شیکاگو که زمانی ارنست همینگوی و همسر اولش هادلی ریچاردسون در آن زندگی می‌کردند، برای نخستین بار پس از ۵۵ سال برای فروش گذاشته شد.

دومین نشست «هزارویک شب رمان» با موضوع نقد و بررسی «وداع با اسلحه» در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.

نشر «کارنامه»، پس از سال‌ها، ترجمه‌ای از نجف دریابندری را چاپ و منتشر کرده است که توجه دوستاران آثار این مترجم نامی را جلب خواهد کرد.

این ناصر تقوایی بود که با اقتباسی آزاد، از دل «داشتن و نداشتن» فیلمی آبرومند درآورد و به داد همینگوی رسید و نشان داد از آن اثر چه فیلمی می‌شود ساخت. «ناخدا خورشید»‌ی که در بندر کُنگ ساخته شد، به مراتب از نسخه هالیوودی آن بهتر است.

اقتباس چارلز ویدور از رمان همینگوِی در سال ۱۹۵۷ فیلم خوبی نیست. شاید حتی بتوان گفت که تلاش نویسنده بزرگ برای ادای دین به کهنه سربازان جنگ جهانی اول را هدر داده است. در سطر‌های بعدی، در این باره بیشتر می‌خوانید.

بیست‌ویکم ماه ژوئیه هر سال، شهر کیوست ایالت فلوریدا در آمریکا میزبان دویست پیرمرد با ریش و سبیل سفید می‌شود. آن‌ها بدل‌های نویسنده نامی، ارنست همینگوی (۱۹۶۱ - ۱۸۹۹)، هستند که شباهت ذاتی یا ساختگی یا همسانی ظاهری آمیخته از واقعیت و جعل خود را با نویسنده فقید در یکی از پاتوق‌های او به نمایش می‌گذارند.