خون در برابر خون!

خون شهید بیداری می‌آورد، هوشیاری می‌افزاید و توان‌ها را هم‌افزا می‌کند. حتی معجزه می‌کند و قهر‌ها را به آشتی تبدیل می‌کند. فقط خون شهید اعجازی چنین دارد. فقط شهید است که همه خط‌کشی‌ها را پاک و غیریت‌سازی‌ها را به یگانه‌سازی می‌رساند. فقط شهادت است که باورمندان به سعادت را با هر نگاه و سلیقه یکپارچه و یکدل می‌کند.

این را بار‌ها تجربه کرده‌ایم ما و آنان که دشمن‌کیشانه سِحر می‌کنند تا جادوی اختلاف نتیجه دهد. همچنین، بیشتر از ما می‌دانند که شهادت باطل‌السحر همه آن نقشه‌هاست.

آبی است که هم عطش از لب دوست می‌برد و همه نقش ماندگارپنداشته‌شده دشمن را می‌شوید و می‌برد. شهادت «غیرت‌مرد» مدافع حرم و اقتدار وطن، صیاد خدایی، این روز‌ها اعجازش را به‌تمامی می‌نماید تا افراد از هر سلیقه و گرایش، دل یکی کنند برای تکریم مقام شهید و هم‌بازو شوند برای انتقام و انتقام‌خواهی.

«صیاد باشی، خدایی هم باشی، صید و شکارت هم جرثومه‌های صهیونیست باشد، افتخارت هم دفاع از حریم آل‌محمد (ص)، باید پاداشت شهادت باشد، آن‌هم در خیابان مجاهدین اسلام و در آستانه فتح‌الفتوح سوم خرداد، فتح خرمشهر. روحت شاد و راهت پررهرو باد.» این پستی بود که نگاه وحدت‌آفرین شهادت را امضایی امروزین بود.

نام نویسنده مهم نیست آن‌قدر که پیامش مهم است. آن‌قدر که شهادت اعجاز می‌کند. آن‌قدر که واژه‌هایی از این دست، دشمن را پشت می‌لرزاند. آن‌قدر که دوست را دل‌گرم می‌کند. آن‌قدر که گرمای این همراهی، دل را برای انتقام گرم می‌کند.

براین‌اساس است که می‌توان تسریع در انتقام را از مسئولان امر خواست. اگر آمدند و زدند، باید تا خون خشک نشده است، چنان بخورند که توان تکرار نداشته باشند. وعده‌های انتقام را باید «شلیک و شکار» امضای عملی بگذارد. در کوتاه‌ترین مدت هم باید اتفاق بیفتد. اصلا نمی‌توان پذیرفت که در تهران، تیر در جان فرزند وطن بکارند، اما تن خودشان را «مزرعه تیر و ترکش» نکنیم.

یادمان باشد تا به‌یادشان بیاوریم که «زمانِ بزن دررو تمام شده است؛ یکی بزنند، ده تا می‌خورند.» این وعده صادقی است که ریشه در اندیشه‌ای غنی‌شده با فهم قرآنی دارد؛ «هرگاه بیست نفر با استقامت از شما باشند، بر دویست نفر غلبه می‌کنند.»

ما به همان ایمانی که خرمشهر را آزاد کردیم، امروز هم می‌توانیم یک به ده در برابر باطل بایستیم. می‌توانیم ده تا بزنیم اگر یکی زدند. این «می‌توانیم» را باید مسئولان امر به بهترین شکل به «می‌شود» و «شد» تبدیل کنند. خون صیاد خدایی نباید بر زمین بماند.

تلاویو باید بر خود بلرزد از زلزله‌ای که خون مظلوم ایجاد می‌کند. انتقام، رجزخوانی نیست؛ رجزخوانی بسترساز انتقام عملی است. رجزش را خواندیم، ضربه را بزنید، قبل از آنکه خون صیاد خدایی خشک بشود. بزنید که یک ملت پشت شماست، بزنید!