نه طلا بخورند، نه صندلی بخرند؟!

مسئولان صدا‌و‌سیمایی! این چه کاری بود کردید؟ چرا عذرخواهی؟ نمی‌گویید مردم بد‌عادت و ایضا پررو می‌شوند و این توقع برایشان به وجود می‌آید که بعد از هر برنامه‌ای در صدا‌و‌سیما، بیایید و از آن‌ها عذرخواهی کنید؟ گاف‌ها هم که یکی دو تا نیستند. اگر بخواهید این رویه را ادامه دهید، احتمالا در آینده‌ای نه‌چندان دور، مجبور می‌شوید به جای پیام بازرگانی، مدام پیام‌های عذرخواهی پخش کنید! حیف نیست به جای ستاره‌مربع، پیام عذرخواهی پخش شود؟ نه زیبنده است، نه مقرون‌به‌صرفه!

مسئولان صداوسیمایی! شما اصلا کار اشتباهی انجام نداده‌اید که نیاز به عذرخواهی باشد! آمده‌اید در یک برنامه آشپزی، آموزش پخت یک کیک لاکچری با ورق طلا داده‌اید. خب، این کجایش اشکال دارد؟! اگر این روز‌ها که آن‌چنان رونق اقتصادی ایجاد شده است که مردم از گرفتن یارانه بی‌بهره‌اند شهروندان ورق طلا نخورند، پس کی بخورند؟! لابد در روز‌های آینده هم باید از مردم عذرخواهی کنید که در سریال‌هایتان خانه‌ها دوبلکس و صد و دویست‌متری است و بازیگران در این سریال‌ها خودرو شاسی‌بلند و لاکچری سوار می‌شوند! حالا بر فرض محال شاید تعداد اندکی از مردم مشکل معیشتی داشته باشند که البته آن هم با یارانه کمک معیشتی حل شده است؛ صداوسیما که فقط صداوسیمای قشر آسیب‌پذیر نیست. بالاخره ژن‌های خوب هم نیاز دارند برنامه‌هایی متناسب با وضعیت جیبشان در صداوسیما ببنند. از قدیم هم گفته‌اند دارندگی و برازندگی! طرف زحمت کشیده، رفته اختلاس کرده یا با رانت مایه‌دار شده است برای چنین روز‌هایی که بتواند کمی طلا بخورد. چند سال قبل، با هجمه‌هایشان نگذاشتند در برج میلاد بستنی روکش‌طلا سرو شود. بعدش نگذاشتند در اصفهان پیتزا با روکش طلا به فروش برسد. الان هم نمی‌گذارند مایه‌داران در خانه کیک طلادار میل کنند؟ این چه عدالتی است؟ چطور اقشار آسیب‌پذیر حق داشته باشند روزانه ۳ وعده تخم‌مرغ بخورند، اما اقشار مایه‌دار نتوانند طلا بخورند؟ اگر به این اقشار آسیب‌پذیر رو بدهی، از فردا توقع دارند، چون خودشان نمی‌توانند بنزین سوپر بزنند، بنزین سوپر هم در پمپ‌بنزین‌ها وجود نداشته باشد! چند روز قبل هم قرار بود طرح بسیار منطقی و هوشمندانه‌ای در تهران انجام شود که یکباره نمی‌دانیم چرا تکذیب شد. در این طرحی که متأسفانه بی‌خیالش شدند، قرار بود کسی که می‌خواهد سوار اتوبوس شود برای دقایقی یک صندلی بخرد و بتواند رویش بنشیند. اجرایی شدن این طرح این فایده را داشت که اگر زمانی یک مرفه بی‌درد برای تنوع هوس اتوبوس‌سواری کرد، می‌توانست خیلی راحت و لاکچری یک صندلی برای خودش رزرو کند یا مثلا کل صندلی‌ها را رزو کند و از دیدن اینکه بقیه مردم سرپا ایستاده‌اند و تنها خودش روی صندلی نشسته کیف کند.
به هر حال، به نظر می‌رسد این روز‌ها روز‌های خوبی برای مایه‌داران نیست. نه‌تن‌ها به آن‌ها یارانه کمک معیشتی داده نمی‌شود بلکه نمی‌توانند کیک طلایی بخورند و حتی نمی‌توانند برای خودشان صندلی اتوبوس بخرند. واقعا این چه وضعش است؟ مسئولان کمی هم به فکر مایه‌داران باشند!