دلم می‌خواهد مربیگری کنم، ولی نه به هر قیمتی

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ کسی فکرش را نمی‌کرد پسر ۱۷۹ سانتی‌متری والیبال در همه دهه هشتاد میان سروقامتان حرف اول را بزند! امیر حسینی با همان قامت کوتاه که البته روزگاری نه در والیبال مدرن امروزی، ویژگی برای پاسور‌ها محسوب می‌شد، توانست ۱۰ قهرمانی لیگ‌برتر را به حساب خویش واریز کند و بار‌ها بهترین بازیکن سال والیبال ایران شود. ستاره مشهدی والیبال ایران نه به‌دلیل ۱۰ قهرمانی لیگ‌برتر و نه به‌دلیل چندین سال پوشیدن پیراهن تیم‌ملی به این درجه از شهرت نرسیده است؛ امیر حسینی بعد از خلق رکورد تاریخی خود و ورود به چهارمین دهه حضورش در میادین والیبال، شهره شهر شد.

حسینی امروز جشن تولد ۴۷ سالگی‌اش را می‌گیرد، اما در گفتگو با شهرآراورزشی هنوز حرفی از خداحافظی به میان نمی‌آورد و می‌گوید: «خدا بزرگ است.» جمله‌ای که مؤید این مطلب است که امیر حسینی به‌احتمال زیاد این فصل هم در لیگ‌برتر والیبال به میدان می‌رود تا رکوردش را جاودانه‌تر کند. در ادامه گفت‌وگوی شهرآراورزشی با امیر حسینی، پاسور مشهدی رکورددار بازی در تاریخ لیگ‌برتر والیبال، را از نظر خواهید گذراند.

امروز ۴۷ ساله می‌شوید. آیا هنوز می‌خواهید به رکوردتان در لیگ‌برتر و بازی ادامه بدهید؟

تا خدا چه بخواهد. خدا بزرگ است.

یعنی پیشنهاد یا برنامه‌ای برای فصل پیش‌رو دارید؟

در دوسه هفته آینده تصمیم نهایی‌ام را می‌گیرم، اما واقعیت این است که در این سال‌ها وضعیتی را دیدم که باورش سخت است.

بیشتر توضیح دهید...

چیز‌هایی را در این یکی‌دو سال دیدم که با ترس برای آینده‌ام تصمیم می‌گیرم. خودم خیلی علاقه دارم به کارم ادامه بدهم، اما باید دید اوضاع چطور پیش می‌رود.

شما سال گذشته در کلاس مربیگری هم شرکت کردید.

بله. من همه مدارک لازم مربیگری را دارم.

پس ممکن است امسال وارد عرصه مربیگری شوید؟

ورود به این عرصه خیلی سخت است. همان‌طور که گفتم، وضعیت جامعه مربیگری ما عجیب‌وغریب شده است. مافیابازی عجیبی در این عرصه وجود دارد که در این سال‌ها بیشتر هم شده است و من تابه‌حال چنین چیز‌هایی ندیده بودم. اتفاقاتی می‌افتد که آدم زده می‌شود. آدم‌ها برای اینکه یک جا‌هایی بایستند، کار‌هایی می‌کنند که باورپذیر نیست. من هم حاضر نیستم به هر قیمتی وارد عرصه مربیگری شوم.

در مشهد هم این مافیا وجود دارد؟

نه فقط در مشهد، در همه‌جا هست. افراد خاصی سال‌هاست که بر مسند مربیگری تیم‌ها تکیه زده‌اند و کارنامه‌شان هم مشخص است. برخی حتی باعث انحلال خیلی از تیم‌ها شدند، اما باز همان‌ها هستند که والیبال یک شهر دستشان است. مشهد در دهه‌های گذشته فروغ زیادی در کشور داشت و حتی عناوینی را هم به‌دست می‌آورد، اما متأسفانه در سال‌های گذشته دیگر والیبالی ندارد.

به اعتقاد شما دلیل آن نتایج خوب و ناکامی امروز چیست؟

بخش زیادی از آن نتایج خوب از حمایت ویژه هواداران مشهدی نشئت گرفته است. حتی سرمایه‌گذاری خوبی هم شد، اما یک‌سالی می‌‎شود که ورزش استان با سرپرست اداره می‌شود و این‌طوری به جایی نمی‌رسد. من فکر می‌کنم فقط والیبال نیست و وضعیت سایر رشته‌های ورزشی ما هم در مشهد خراب است. گویی خاک مرده بر ورزش این شهر پاشیده‌اند. باید این ورزش احیا و سروسامان داده شود.

اوضاع طوری است که ما سال‌هاست ملی‌پوش بزرگی هم از مشهد در تیم‌ملی نداریم...

وقتی تیمی در لیگ‌برتر نداشته باشید، خروجی هم برای تیم‌ملی نخواهید داشت.

امسال ظاهرا قرار است مشهد در لیگ‌برتر حاضر شود.

بله، من هم شنیدم، اما هنوز چیزی قطعی نیست.

عملکرد تیم‌ملی را در لیگ جهانی والیبال چطور دیدید؟

تیم‌ملی ما تیمی جوان بود که در این دوره از مسابقات چند مصدوم جدی هم داشت. به‌عنوان مثال یکی از بازیکنان مهم و تأثیرگذار تیم «مجرد» بازیکن خراسانی تیم‌ملی بود که در این تورنمنت نتوانست همراه ملی‌پوشان باشد. البته در کل ما بازی‌به‌بازی بهتر شدیم و من فکر می‌کنم می‌توان به این تیم برای رقابت‌های جهانی امیدوار بود. همین که بچه‌ها جزو هشت تیم برتر بودند، خودش ستودنی است.