با ملی‌پوش مشهدی که امسال با سپاهان قهرمان لیگ برتر شد و با تیم ملی عنوان دهمین گل‌زن برتر جام‌جهانی را از آن خود کرد.
شماره ۲۳ به پرواز درمی‌آید و با دستهایش به قلب مردم شهر والدیویا شلیک مرگ‌باری را روانه می‌کند. ایران در جام‌جهانی هندبال اولین‌بار در تاریخ طعم پیروزی را می‌چشد و ستاره مشهدی تیم‌ملی که ۲۴ ساعت مانده به بازی با تیم‌ملی شیلی به محل برگزاری رقابت‌ها رسیده بود، بغضش را فریاد می‌کند.
این فقط بخشی از سناریوی جذاب و خواندنی زندگی حرفه‌ای محمدرضا اورعی، هندبالیست بیست‌وسه‌ساله مشهدی است که در فصل گذشته هندبال توانست هم با تیم باشگاهی‌اش و هم با تیم‌ملی خوش بدرخشد. بغل‌راست خوش‌نقش تیم‌ملی هندبال در فصل گذشته توانست در تیم باشگاهی‌اش، فولاد مبارکه سپاهان، عنوان قهرمانی لیگ‌برتر را به دست آورد و با تیم‌ملی هم در جام‌جهانی تاریخ‌سازی کند. محمدرضا اورعی در گفتگو با شهرآراورزشی از فصلی می‌گوید که برایش رؤیایی به پایان رسید.
فصلی رؤیایی را پشت سر گذاشتی.
خدا را شکر، همین‌طور است. ابتدای فصل باشگاه سپاهان تیم خوبی بست و با حفظ شالکه تیم فصل قبل و اضافه‌کردن نفراتی مانند افشین صادقی از لیگ کویت، توانستیم تیمی قدرتمند بسازیم.
این شروع به قهرمانی در لیگ‌برتر ختم شد.
بله، خوشبختانه توانستیم تا پایان لیگ روند خوبی طی کنیم و درنهایت هم به آنچه استحقاقش را داشتیم، رسیدیم. من فصل قبل هم بازیکن باشگاه فولاد مبارکه سپاهان بودم و با این تیم قهرمان لیگ‌برتر شدیم.
در این چندسالی که در لیگ‌برتر توپ می‌زنی، چه عناوینی به دست آورده‌ای؟
من یک‌سال برای تیم اسلام‌آباد بازی کردم و با این تیم نایب‌قهرمان لیگ‌برتر شدیم. سه سال هم در تیم شهیدشاملی کازرون بودم که با این تیم هم دو عنوان نایب‌قهرمانی لیگ‌برتر را دارم. درمجموع دو قهرمانی و سه نایب‌قهرمانی لیگ‌برتر دارم.
هیچ‌وقت در تیم‌های خراسانی لیگ‌برتر بازی کرده‌ای؟
نه. در این پنج‌شش‌سالی که در لیگ‌برتر هستم، استان خراسان‌رضوی در لیگ‌برتر تیمی نداشته است. فقط امسال تیم پیکان سبزوار در مسابقات حاضر بود.
تیمی که نتیجه هم نگرفت.
معتقدم تیمی که می‌خواهد نتیجه بگیرد، در وهله اول باید مدیریت قوی داشته باشد؛ مدیریتی که بتواند اسپانسر خوب بیاورد و تداوم داشته باشد. با یکی‌دوسال نمی‌توان به جایی رسید. مسئولان استان هم باید در کنار این اسپانسر باشند و حمایتش کنند؛ اتفاقی که متأسفانه از سوی مسئولان استان خراسان‌رضوی هیچ‌گاه رقم نخورده است و حمایتی از ورزش صورت نمی‌گیرد. واقعیت آن است که اهالی ورزش استان ما همیشه گلایه دارند و من زیاد شنیده‌ام که همه از باشگاه فرش‌آرا بگیرید تا آویژه‌صنعت و... از حمایت‌نکردن مسئولان استان شاکی هستند.
اگر تیمی با مدیریت خوب و ثبات در استان تشکیل شود، برای بازی به خراسان برمی‌گردی؟
شک نکنید. چه بهتر از اینکه آدم در شهر خودش بازی کند و در کنار خانواده، دوستان و رفقا باشد؟ بعضی بچه‌ها گاهی می‌گویند ما بزرگ‌شدن بچه‌هایمان را هم ندیده‌ایم. اگر امکان حضور در تیمی از خراسان‌رضوی در لیگ‌برتر وجود داشته باشد، چرا نباید همین بچه‌های خراسانی که امروز در تیم‌های بالانشین لیگ‌برتر هستند، به مشهد بیایند؟!
برگردیم به لیگ‌برتر و قهرمانی‌ات با سپاهان. پس از این قهرمانی به جام باشگاه‌های آسیا رفتید و با وجود نمایش خوب، متأسفانه نتوانستید به جمع چهار تیم برتر برسید.
متأسفانه در این مسابقات نتوانستیم خودمان باشیم. از طرفی، تیم‌های دیگر هم تا بن دندان مسلح بودند. تیم الریان بازیکنان بزرگی داشت که در بارسلونا و الجزایر و تیم‌های بزرگ دیگر جهان بازی می‌کردند. ما بی‌تجربگی کردیم و بابت این مسئله جریمه و از گردونه رقابت‌ها حذف شدیم.
قصه تبانی تیم‌های عربی در این تورنمنت چه بود؟
ما در بازی آخر به تفاضل گل نیاز داشتیم و تیم‌های قطر و کویت به شکل آشکاری تبانی کردند و ما به‌علت تفاضل گل از گردونه مسابقات حذف شدیم.
در بازی آخر با عمان هم عنوان بهترین بازیکن زمین را به دست آوردی. درست است؟
بله. خوشبختانه در آن بازی عملکرد خیلی خوبی داشتم که از چشم مسئولان برگزاری مسابقات دور نماند.
چند خارجی هم جذب کرده بودید، اما چندان به کارتان نیامدند.
بازیکنان خارجی ما فقط سه روز مانده به شروع مسابقات به اصفهان آمدند. آن‌ها درگیر لیگ‌هایشان در اروپا بودند و اگر دقت کرده باشید، بازی به بازی هم برای ما بهتر کار کردند، اما دیگر زمان چندانی نبود که بخواهند با تیم بیشتر هماهنگ شوند. با وجود این، معتقدم بازیکنان خارجی ما هم از نظر اخلاقی و هم از منظر فنی فوق‌العاده بودند.
به‌طور کلی، حضورت در باشگاه سپاهان را چطور دیدی؟
باشگاه فولاد مبارکه سپاهان باشگاهی حرفه‌ای و ساختارمند است. اینجا شما محکوم به خوب‌بودن هستید. زیرا همه هندبال‌بلد هستند و هندبال را می‌فهمند. حتی زمانی که من شش‌ماه مصدوم بودم، مدیران، کادر فنی و بازیکنان تیم کنارم ایستادند تا به میادین برگردم و من را تنها نگذاشتند.
از جام‌جهانی هم صحبت کنیم؛ قصه صدور دیرهنگام روادید و اینکه گفته بودی اگر به این مسابقات نمی‌رسیدم، هندبال را کنار می‌گذاشتم.
واقعا روز‌های سختی را می‌گذراندم. باور کنید آن یک هفته خیلی استرس کشیدم. شب‌ها درست نمی‌خوابیدم و نمی‌توانستم غذا بخورم، ولی خداراشکر ختم‌به‌خیر شد و در جام‌جهانی هم توانستم نمایش خوبی داشته باشم و حتی عنوان دهمین گل‌زن برتر جام‌جهانی را به دست آوردم.
برای آینده چه برنامه‌ای داری؟
هنوز مشخص نیست. همه تلاشم را می‌کنم تا بتوانم روند موفقیت را دنبال کنم و در پیراهن تیم‌ملی هم بدرخشم تا دل مردم را شاد کنم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
