مرور فیلم «مایسترو»، یکی از آثار بخش اصلی جشنوارهٔ ونیز | موسیقی و عشق پیوند می‌بندند

به گزارش شهرآرانیوز، جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم ونیز از سال ۱۹۳۲ آغازبه‌کار کرده و تا کنون ۷۹ مرتبه برگزار شده است. هشتادمین دورهٔ این جشنواره نیز از ۲۹ اوت آغاز شده است و تا ۹ سپتامبر ادامه خواهد داشت. در این دوره، ۲۳ فیلم از کشورهای مختلف در بخش رقابت اصلی به‌نمایش درمی‌آیند و بر سر کسب شیر طلایی با یکدیگر مبارزه می‌کنند. در دومین روز سپتامبر که پنجمین روز برگزاری این جشنوارهٔ بین‌المللی معتبر بود، دو فیلم دیگر از این بخش پخش شدند. نخستینِ آن‌ها فیلمی است «زندگی‌نامه‌ای» و «موزیکال»، محصول گروهی از سینماگران مشهور، دربارهٔ یکی از موسیقی‌دانان مشهور.

مشخصات

• نام: مایِسترو (= استاد)
• کارگردان: بردلی کوپر
• بازیگران: کری مولیگان، بردلی کوپر، مت بامر
• مدت‌زمان: ۱۲۹ دقیقه
• کشور: آمریکا

خلاصهٔ داستان

مایسترو داستانی است عاشقانه و بی‌‌پروا که پیوند جاودانی لئونارد برنستاین و فلیسیا مونته‌آلگره برنستاین را روایت می‌کند، نامه‌ای است به زندگی و هنر. مایسترو اصلاً نمایش حماسهٔ احساسی خانواده و عشق است. لئونارد برنستاین (۱۹۱۸-۱۹۹۰)، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز شهیر آمریکایی که مدت‌ها رهبر ارکستر فیلارمونیک نیویورک بود، نخستین بار، در سال ۱۹۴۶، با بازیگری کاستاریکایی-شیلیایی به نام فلیسیا ماریا کوهن مونته‌آلگره (۱۹۲۲-۱۹۷۸) آشنا شد و سپس، در سال ۱۹۵۱، با او پیوند زناشویی بست. این دو به‌مدت ۲۷ سال، یعنی تا ۱۹۷۸ که زن بر اثر سرطان ریه درگذشت، با یکدیگر زندگی کردند و طی آن صاحب سه فرزند شدند که «جیمی» و «الکساندر» و «نینا» نام دارند.

سخن کارگردان

در خانهٔ ما، آلبوم اپرا و موسیقی کلاسیک زیاد پخش می‌شد. من، وقتی ۸ساله بودم، ساعت‌ها، نهایت توانم را مصروفِ رهبریِ ارکستری خیالی می‌کردم. ما، مدام، به ضبطی از لئونارد برنستاین گوش می‌دادیم. بدین ترتیب، من، سال‌ها پیش از اینکه واقعاً بخواهم ساختن مایسترو را آغاز کنم، روشناییِ نورِ راهنمایی را که برای این کار نیاز داشتم دریافته بودم. بعد از یک سال تحقیق دربارهٔ لنی و خانواده، و فرصت‌دادن به اینکه همه‌چیز در ذهنم ته‌نشین شود، فهمیدم که جالب‌ترین و مناسب‌ترین منظر برای من این ازدواجِ لنی و فلیسیاست. عشقی بود نامعمول و ناب که در نظر من بی‌اندازه جذاب می‌نمود. این آن داستانی بود که من می‌خواستم تعریف کنم. تا ابد، ممنونِ جیمی و نینا و الکسم که گذاشتند من به حریم خانواده و قلب‌هاشان قدم بگذارم. این از خوشی‌های عظیم دوران کاری من بوده است.

منبع: La Biennale di Venezia

در ادامه حتما بخوانید مرور فیلم «بیچارگان»، یکی از آثار بخش اصلی جشنوارهٔ ونیز | فرانکنشتاینی دیگر متولد می‌شود