درخواست تشکل‌های میراث فرهنگی ایران از سازمان یونسکو پس از حملات اسرائیل به بناهای تاریخی پروژه تأمین مسکن فرهنگیان همچنان ادامه دارد بیانیه تشکل‌های عالی کارگری و بازنشستگی کشور درباره تقدیر از نیرو‌های مسلح و گرامیداشت مقام شهدا چگونه بدون رژیم غذایی وزن خود را کاهش دهیم؟ حذف مدارس سنگی، گام اصلی در مسیر تحقق عدالت آموزشی جزئیات محدودیت ترافیکی مسیر‌های منتهی به مراسم تشییع پیکر شهدای حملات رژیم صهیونیستی در مشهد، فردا (۶ تیر ۱۴۰۴) تمدید مهلت سنجش سلامت کلاس اولی‌ها در خراسان جنوبی بازگشت سرویس‌دهی مترو تهران به روال عادی از روز شنبه (۷ تیر ۱۴۰۴) خدمات درمانی رایگان برای مجروحین حملات رژیم صهیونیستی ویتیلیگو فقط یک بیماری پوستی نیست چرا شنا در کاهش استرس موثر است؟ جزئیات جدید درمورد نحوه برگزاری امتحانات دانشگاه‌ها (۵ تیر ۱۴۰۴) پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (پنجشنبه، ۵ تیر ۱۴۰۴) | آغاز روند افزایش تدریجی دما از فردا حجاج ایرانی باقی‌مانده در عربستان، از طریق فرودگاه بین‌المللی مشهد جابه‌جا خواهند شد + فیلم شهادت ۱۲ عضو خانواده دانشمند ایرانی در پی حمله رژیم صهیونیستی + عکس مراسم تدفین رئیس دانشگاه آزاد اسلامی شنبه برگزار می‌شود لزوم جلوگیری از فروش دخانیات در مراکز غیرمجاز | قاچاق سیگار‌های الکترونیک به کشور دستورالعمل جامع بهداشت محیط در ایام سوگواری محرم و صفر ۱۴۰۴ ابلاغ شد تشکیل ۱۴ کمیته تخصصی برای شرایط بحرانی به دستور وزیر آموزش‌وپرورش ذخایر شش‌ماهه دارو و شیرخشک تأمین شده است بیانیه مسئولان آموزش عالی کشور در پاسداشت شهدای حمله رژیم صهیونیستی وزیر آموزش‌وپرورش: نهضت توسعه عدالت در فضاهای آموزشی با جدیت دنبال شود مهلت ثبت‌نام آزمون استخدامی آموزش‌ و‌ پرورش ۱۴۰۴ تمدید شد تعداد شهدای دانش‌آموز در پی حملات رژیم صهیونیستی اعلام شد پرواز‌های فرودگاه‌ مشهد از سرگرفته شد | فضای آسمان نیمه شرقی کشور بازگشایی شد (۴ تیر ۱۴۰۴) کولیوند: هنوز تفحص پیکر شهدا ادامه دارد افزایش تقاضا برای عقد در تاریخ‌های رُند انفجار یک منزل مسکونی در بولوار هدایت مشهد با ۷ فوتی و مصدوم | یک کودک و یک زن جان باختند (۴ تیر ۱۴۰۴) پرواز‌های بازگشت مستقیم حجاج از سرگرفته می‌شود
سرخط خبرها

با همان تنهایان

  • کد خبر: ۱۸۴۷۰۹
  • ۲۷ شهريور ۱۴۰۲ - ۱۰:۱۱
با همان تنهایان
به راستی دنیا به کدام سمت می‌رود وقتی فردی نتواند از پدر، مادر، خواهر، برادر، فامیل، دوست یا همسایه کمک بگیرد و مشکلاتش را با آن‌ها در میان بگذارد؟

در یک خانه با هم زندگی می‌کنند، سر یک سفره می‌نشینند، در یک مجموعه مسکونی قرار دارند، شاید بسیاری از روز‌ها یک مسیر را نیز باهم طی کنند؛ اما هر یک دنیایی مستقل برای خودشان دارند که دیگری از آن بی خبر است یا به آن راهی ندارد. این شاید به گونه‌ای همان «تشنه مردن در کنار ساحل دریا» باشد. حکایت انسان‌هایی که فقط در کنار هم یک جمع جبری هستند و هیچ گاه یک اجتماع دل سوز، هم گرا، متحد و یاور نیستند. گویی مردمانی کروکورند که مشکلات هم را‌ نمی‌بینند و درد‌ها و ناله‌های یکدیگر را‌ نمی‌شنوند.

اما همین جماعت کروکور «لال» نیستند و هرازچندگاهی یکدیگر را با زبان بُرنده بسان شمشیر تکه پاره می‌کنند و نمک بر زخم هم می‌پاشند. این گونه است که زندگی سخت‌تر و تنگ‌تر می‌شود و عرصه و مجالی برای همدلی، مهربانی و هم زبانی باقی نمی‌ماند.

به راستی دنیا به کدام سمت می‌رود وقتی فردی نتواند از پدر، مادر، خواهر، برادر، فامیل، دوست یا همسایه کمک بگیرد و مشکلاتش را با آن‌ها در میان بگذارد؟ مگر می‌شود کنار هم زندگی کنیم، ولی روح ما از هم جدا باشد و از حال وروز هم بی خبر باشیم؟ گاهی یک تماس عادی و ساده می‌تواند غمی را از دل عزیزی بردارد، امیدش را افزایش دهد و حالش را بهتر کند.

بذر محبت، میوه مهربانی

آدمی یک باره به خودش می‌آید و‌ می‌بیند در میان کوه مشکل‌ها و سیل غم‌ها تنها و غریب است؛ نه یاوری، نه همراهی، نه همدلی و نه کسی که حتی بتواند با او هم زبانی کند. نه از کسی خبر دارد و نه کسی از او خبر دارد. تخت گاز در جاده زندگی می‌تازد و شاید خیلی هم نمی‌داند یا فراموش کرده است مقصد کجاست و برای چه هدفی تلاش می‌کند و چه مسئولیت‌هایی نسبت به اطرافیان و وابستگانش دارد. اینجاست که باید از خود بپرسیم ما چه «بذر محبتی» را کاشته ایم که امروز بتوانیم «میوه مهربانی» آن را بچینیم. سهم ما در بهترکردن زندگی و دنیای امروز چیست و چقدر است؟

من برای اینکه دنیا قشنگ‌تر و بهتر شود، چه تکلیف‌ها و مسئولیت‌هایی برعهده دارم؟ باور کنید در برخی موارد اشکال از خود ماست! شاید آنجا که من وظیفه‌ای نسبت به دیگران داشته ام، در انجام آن کوتاهی یا کاهلی کرده ام که امروز اطراف واکناف من خالی از مهربانی و آدم‌هایی است که قلبشان برای من می‌تپد.

هرکدام از ما مسئولیت داریم کمک کنیم تا دنیا جایی بهتر برای زندگی باشد؛ پس بیایید سهم خود را از این مسئولیت برداریم و اثری ماندگار از خود به جا بگذاریم. این امر یک ذهن و روان سالم و رفتاری هنرمندانه و آگاهانه را که به امور اطرافش حساس است، مطالبه‌ می‌کند.

دست خدا بر سر جماعت است

تنهایی سرنوشت محتوم انسان امروزی نیست، یعنی نباید باشد. ما جمعی متولد شدیم و خیر و شر ما به هم گره خورده است. باید از پیله‌های شخصی خود خارج شویم، دور یکدیگر را بگیریم، رسم مهربانی را به جا بیاوریم و شریک و همراه مسائل، مشکلات، چالش ها، شادی‌ها و غم‌های زندگی یکدیگر باشیم.

دست خدا بر سر جماعت است. در حدیثی از پیامبر اعظم (ص) نقل است که‌ می‌فرمایند: «دست خدا بر سر جماعت است؛ هرگاه فردى از جماعت جدا شود شیطان او را مى رباید، همچنان که گرگ گوسفند جدامانده از گله را.» پس بدانید و آگاه باشید و بر یاری رساندن به یکدیگر در خوبی‌ها از هم سبقت بگیرید که هیچ چیز در دنیا والاتر از «مهربانی به یکدیگر» نیست.

این‌ها شاید به ظاهر مفاهیمی ساده و در دسترس باشند، ولی در واقعیت جامعه امروزی مقولاتی پیچیده و تأمل برانگیز هستند که شاید تحقق آن‌ها به این سادگی نباشد. شب را با آرامش و شکم سیر بخوابیم، ولی همسایه ما گرسنه باشد، چندین واحد و منزل خالی داشته باشیم، ولی خواهر یا برادر ما دربه در اجاره نشینی یا اسیر هزینه‌های سنگین آن باشد و.... رسم آدمیت تشکیل جماعتی همدل و همراه است که در غم و شادی شریک هم هستند، به یکدیگر محبت می‌کنند و به هم یاری می‌رسانند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->