کوتاه درباره محمدعلی بنی‌اسدی، تصویرگر هویت ایرانی

به گزارش شهرآرانیوز بذر اشتیاق محمدعلی بنی اسدی به هنر نقاشی، از همان سال‌های کودکی در دلش کاشته شده بود. درست در همان لحظاتی که پدرش مشغول نقاشی شمایل مذهبی از روی آثار معروف بود. پدر کارمندی که ترجیح می‌داد اوقات فراغت خود را با رنگ و قلم مو سپری کند، خبر نداشت بی آنکه بخواهد پسرش را شیفته این هنر کرده است و اجبار او به تحصیل فرزندش در رشته ریاضی، تنها او را از رؤیای هنر دور و دورتر می‌کرد.

محمدعلی که در دوران نوجوانی، بیشتر اوقات خارج از مدرسه اش را در کانون پرورش فکری سپری می‌کرد، به شوق هنر نقاشی، در لابه لای کتاب‌های کتابخانه وقت می‌گذراند و نخستین بار با کتاب‌های «شور زندگی» و «طلای اندام ها» دریافت، نقاشی همان راهی است که ترجیح می‌دهد باقی عمرش را در آن صرف کند،

اما با پایان تحصیلات و هجرت از زادگاهش سمنان به پایتخت، رشته مجسمه سازی را برای ادامه تحصیل در هنرستان کمال الملک انتخاب کرد و پس از اخذ این مدرک تا سال ۱۳۵۹ به عنوان مربی در کانون پرورش فکری استخدام شد. حضور او در کانون پرورش فکری، موقعیت مناسبی برای تجربه دوره‌های انیمشین بود و پس از آن بود که بالاخره نقاشی را برای دوره کارشناسی در دانشکده هنر‌های زیبای تهران انتخاب کرد. او که در دوره کارشناسی، توفیق داشت تا از محضر استادانی، چون محسن وزیری مقدم و مرتضی ممیز استفاده کند، در سال ۱۳۵۹ فارغ التحصیل شد و پس از آن بار دیگر در رشته تصویرسازی در مقطع کارشناسی ارشد به دانشگاه برگشت و در سال ۱۳۸۰ موفق به اخذ مدرک تحصیلی خود شد.

حدفاصل دوران کارشناسی تا کارشناسی ارشد، به جبر زمانه در شرایطی که برای امرار معاش و گذران زندگی، فعالیت در حیطه نقاشی کفایت نمی‌کرد، تصویرگری کتاب‌ها و تدریس را برای کار انتخاب کرد.

تصویرگری کتاب هایی، چون «بادکنک و اسب آبی» (محمدرضا شمس)، «رنگین کمانی که همیشه رخ نمی‌داد» (احمدرضا احمدی)، «باغ رنگارنگ و گل‌های قشنگ» (ناصر کشاورز)، «پس از عرض سلام» (مژگان کلهر)،  «بانوی هزارقصه» (فریبا کلهر) و «پرنده‌ها و آسمان» (فریده فرجام) ازجمله آثار محمدعلی بنی اسدی در میان بیش از صد کتاب او در این حوزه است که در این بین، تصویر سازی «داستان‌های هزار و یک شب» طی سه مرحله و در قالب صد تصویر، به یکی از درخشان‌ترین نقاط کارنامه هنری او تبدیل شده است.

فعالیت‌های گوناگون او در دهه ۶۰ تنها به همکاری با انتشارات کتاب محدود نشد و هم زمان با مجله‌های باران، کیهان بچه‌ها و سروش کودک و نوجوان نیز همکاری می‌کرد. ساخت چند انیمیشن بر اساس سروده‌های کودکانه برای تلویزیون نیز حاصل فعالیت همان سال‌ها بوده است.

نقاشی، اما تنها هنر او بود که فارغ از دغدغه‌های معاش به سمت آن می‌رفت. عشق سرشار او به هویت ایرانی و نقش‌ها و رنگ‌های متأثر از تمدن کهن این آب و خاک، او را به خلق آثاری متشکل از انسان و حیوان متمایل می‌کرد که در دهه ۸۰ با ترکیب نوعی خوش نویسی خاص خودش، به اوج خلاقیت و کمال رسید.

آثار او چکیده‌ای از سال‌ها مطالعه او در حوزه ادبیات و به کاربردن تکنیک‌های نقاشی بود تا روزمرگی‌های زندگی را در قالب آثار چند لایه به نمایش بگذارد و در لایه‌های زیرین آن، از مفاهیمی رازآلود و عمیق پرده بردارد. ظرافت‌های شاعرانه او پیش از آنکه در هنر نقاشی نمود داشته باشد، در مجسمه هایش پیداست.

بنی اسدی که نخستین جایزه بین المللی خود را در سال ۱۳۶۳ از جشنواره کاریکاتور یومیوری شیمبون ژاپن دریافت کرده بود، تا به امروز در ده‌ها جشنواره داخلی و خارجی درخشیده است.

قرار گرفتن نام او در میان پنج نقاش بزرگ دنیا برای دریافت جایزه هانس کریستین اندرسون (موسوم به نوبل کوچک) در سال ۲۰۱۲، نام ایران و هنر این مرز و بوم را بار دیگر بر سر زبان جهانیان انداخت و علاوه بر آن موفق شد برای پنج سال پیاپی (از سال ۲۰۱۳) در فهرست نامزد‌های جایزه جهانی استرید لیندگرن قرار بگیرد.

محمدعلی بنی اسدی نیز همچون بسیاری از هنرمندان، مشهد را به عنوان مقصدی پربار برای زیارت و سیاحت و کسب تجربیات تازه انتخاب کرده است. حضور او در این شهر بار‌ها به بهانه افتتاحیه گالری‌های مهم، جشنواره‌ها و همایش‌های هنری تکرار شده است.

او بار‌ها در سمت داور و هیئت انتخاب آثار نیز در بسیاری مسابقات ملی و بین المللی ظاهر شده است. از جمله همکاری‌های او در مشهد با مؤسسه آفرینش‌های ادبی آستان قدس به داوری جشنواره تصویرگری نیایش برمی گردد.

در ادامه حتما بخوانید یادی از مرحوم ناصر عبداللهی هم زمان با سالروز درگذشت او + ترانه «دل من یه روز به دریا زد و رفت»

او که از سال ۱۳۶۰ تا امروز در نزدیک به بیست نمایشگاه گروهی و انفرادی برای نمایش آثار نقاشی و مجسمه سازی خود شرکت کرده است، با انتشار پنج کتاب در حوزه تصویرگری، نقاشی و طراحی نیز تجربیات خود را در اختیار علاقه‌مندان این حوزه قرار داده است.

شاید برایتان جالب باشد که محمدعلی بنی‌اسدی هم با اینکه مشهدی نیست، اما همچون بسیاری از مردم مشهد با مجسمه‌های معروف «شیر» در پارک کوهسنگی عکس یادگاری دارد. او چندی پیش این تصویر را که در سفر کودکی‌اش به مشهد ثبت شده اســت در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد.