چگونه با همسرمان در مقابل دیگران رفتار کنیم؟| احترام ساختنی است، نه یافتنی!

به گزارش شهرآنیوز؛ «از آن فامیل‌های به اصطلاح راحتیم که عادت دارند توی زندگی یکدیگر سرک بکشند. این راحتی به حدی است که همه همدیگر را با اسم کوچک صدا می‌زنند، بدون پسوند و پیشوند. البته فامیل بزرگمان یک استثنا هم دارد. زوج جوان دهه هشتادی که این روز‌ها برای بقیه فامیل مثال زدنی شده اند.

قصه از آنجایی شروع شد که سارا و سعید براساس یک توافق، یا شاید هم رسم خانواده سارا، از روز ازدواجشان یکدیگر را با پسوند خانم و آقا صدا زدند. صدا زدنی که پس از مدتی برای بقیه فامیل هم به یک الزام تبدیل شد و حالا این زوج جوان به تنها خانم و آقای فامیل بزرگ ما تبدیل شده اند.

البته این فقط یک صدازدن خشک و خالی هم نبود. این احترام کلامی به دیگر جنبه‌های زندگی این زوج جوان هم کشیده شده و روی برخورد دیگران با آن‌ها هم اثر مثبتی گذاشته بود. انگار با این کارشان یک حریم نامرئی هم برای زندگی خودشان ایجاد کرده باشند. موضوعی که به فامیل این اجازه را‌ نمی‌داد هرطور که مایل اند با آن‌ها برخورد کنند.»

صحبت‌های دوستم از یک تجربه کوچک فامیلی چراغی را در ذهنم روشن کرد. مسئله‌ای که نادیده گرفتن آن از سمت بسیاری از زوج‌ها سبب می‌شود تا دل خوری و کدورت زیادی بین خانواده‌های آن‌ها با همسرانشان ایجاد شود، بدون آنکه بدانند باعث این اتفاق ناخوشایند خود آن‌ها هستند، نه دیگران. موضوعی که امروز می‌خواهیم به کمک دکتر زهره معینی، روان شناس و مشاور خانواده به آن بپردازیم.

ازدواج پُرمراقبت

ازدواج مانند هر پدیده دیگری نیاز به مراقبت دارد و یکی از زمینه‌های این مراقبت، چگونگی ارتباط ما با دیگران برای معرفی همسرمان به آن هاست. این مسئله هویت همسرمان را در نزد دیگران مشخص می‌کند. در واقع، این خود ما هستیم که با احترام گذاشتن یا بی احترامی به همسرمان چگونگی رفتار دیگران با او را تعیین می‌کنیم، برای نمونه وقتی همسرمان را در مقابل دیگران با لقبی نامناسب صدا می‌زنیم یا به او توهین و پرخاش می‌کنیم، ناخواسته به دیگران هم این مجوز را‌ می‌دهیم تا این رفتار را  همراه با شدت و ضعفی با همسرمان داشته باشند.

مثلث‌سازی ویرانگر

بی احترامی به همسر که صحبتش را‌ می‌کنیم، همیشه به معنای ناسزا و توهین یا پرخاش نیست. گاهی یک شوخی نابجا و حتی صحبت کردن از ویژگی‌های خاص او در مقابل دیگران هم می‌تواند بی احترامی محسوب شود و آسیب زا باشد. درواقع، وقتی ما با دیگر d حالا می‌خواهد آن دیگری خانواده مان باشد یا دوستانمان، مثلثی را تشکیل می‌دهیم که یک ضلع آن نیز همسرمان است، رابطه آسیب زا می‌شود. کسی هم در این مثلث سازی آسیب می‌بیند که دو ضلع دیگر درمقابل او قرار گرفته باشند.

بی‌احترامی آسیب‌زا

در آیات و روایات بسیاری، از زن و شوهر به عنوان لباس یکدیگر یاد شده است که باید عیب‌های هم را بپوشانند. زن یا مردی که آگاهانه یا ناآگاهانه عیب همسرش را در مقابل دیگران فاش می‌کند، بدون آنکه متوجه باشد، عیب خودش را نمایان می‌کند، چون هرقدر ما با بی احترامی کردن به شخصیت همسرمان، اعتماد به نفس او را ازبین ببریم و احساس حقارت و کوچکی را در او ایجاد کنیم، به همان اندازه خودمان را کوچک و خوار کرده ایم.

تصور کنید وقتی حال همسران از چنین رفتار‌ها و برخورد‌هایی خوب نباشد، چه اتفاقی می‌افتد؟ به طور حتم او خشم بیشتری را احساس خواهد کرد، اعتماد به نفسش کمتر خواهد شد و خطا‌های بیشتری خواهد داشت، چون احساس می‌کند به اندازه کافی خوب نیست و از اینکه دیگران او را قضاوت کنند، همیشه می‌ترسد. نتیجه این تفکر هم مشخص است، چنین فردی جسارت لازم برای تغییر را هیچ وقت نخواهد داشت.

پرهیز از بی‌احترامی

باید بدانیم که بی احترامی همیشه کلامی یا رفتاری نیست. گاهی حتی جای خالی احترام است که بی احترامی محسوب می‌شود، پس لازم است قدری بیشتر در رفتارهایمان دقت داشته باشیم تا چنین نتیجه‌ای از آن برای دیگران برداشت نشود. برای این منظور توصیه می‌کنیم:

• پس از ازدواج از والدینتان طلاق بگیرید، یعنی بپذیرید که نیازی نیست برای انجام هرکاری با آن‌ها مشورت یا درباره هرچیزی با آن‌ها صحبت کنید. زن و شوهر هسته مرکزی یک خانواده اند و بقیه درخارج از آن قرار دارند.
• از نقد کردن همسرتان در مقابل دیگران بپرهیزید. با این کار به آن‌ها اجازه می‌دهید که همسرتان را نقد کنند، برای نمونه وقتی از خانواده تان می‌پرسید به نظرتان او کار درستی کرده است؟ به آن‌ها این حق را‌ می‌دهید که در دیگر کار‌های او هم نظر بدهند.
• همسرتان را در اولویت تصمیم گیری هایتان قرار دهید، برای نمونه اگر والدینتان شما را برای آخرهفته دعوت می‌کنند، پذیرش آن را مشروط به نظر همسرتان بدانید. این موضوع به دیگران این پیام را منتقل می‌کند که نظر همسرتان برایتان مهم است.
• مراقب رفتارهایتان در برابر دیگران باشید. همیشه عده‌ای هستند که به اسم خیرخواهی قصد سوءاستفاده از رابطه شما را داشته باشند. به یاد داشته باشید برخی رفتار‌ها مانند نزاع و مشاجره دربرابر دیگران حکم چراغ سبز برای دخالت و سوءاستفاده برای این افراد را دارد.
• در جمع‌ها با همسرتان مانند یک غریبه برخورد کنید، بسیار محترمانه و مؤدبانه. استفاده کردن از القاب و صفت‌های خاص ویژه جمع‌های دونفره است و به کار بردن آن‌ها در هرجایی به معنای صمیمیت نیست، به ویژه اگر سبب ناراحتی همسرتان هم بشود.
• در جمع‌های دوستانه یا مهمانی‌ها خیلی از همسرتان فاصله نگیرید و تا دیروقت به دنبال برنامه‌های خودتان نروید. سعی کنید همیشه درکنارش باشید. این رفتار به دیگران این پیام را منتقل می‌کند که شما به همسرتان توجهی خاص دارید.
• در جمع‌های دوستانه و میهمانی‌ها به نخستین کسی که باید توجه کنید و برای او ارزش و احترام قائل شوید، همسرتان است. یادتان باشد این موضوع ربطی به میهمان نوازی و توجه به میهمان ندارد.
• در برابر دیگران همیشه طبیعی رفتار کنید. اگر دعوا و مشاجره‌ای نیز باهم داشته اید، دلیلی ندارد دیگران درجریان قرار بگیرند یا متوجه آن شوند، حتی اگر آن دیگران، والدینتان باشند.
• به دیگران اجازه اظهارنظر درباره همسرتان را ندهید، حتی اگر به حق باشد، برای نمونه اگر همسرتان فردی وسواسی است، دلیلی ندارد دیگران این موضوع را مایه دست انداختن یا نقدکردن رفتار‌های او قرار دهند.
• تصور نکنید بی احترامی کردن به همسرتان فقط در برابر او ممنوع است. زمانی که او در جمع‌های خانوادگی یا دوستانه شما نیست بازهم کسی نباید این مجوز را داشته باشد که به او بی احترامی کند یا درباره اش حرف بزند.

احترام یا خودشیفتگی؟

گاهی ما به اسم احترام انتظار رفتار‌های نابجایی را از دیگران داریم که به ویژگی خودشیفتگی مان بیشتر تنه می‌زند تا هررفتار دیگری. وقتی از احترام برای خودمان صحبت می‌کنیم، منظورمان رفتار‌ها و صحبت‌هایی است که از خودمان هم انتظار داریم در برابر دیگران رعایت کنیم. درواقع، ما طلب احترام از دیگران را باید دربرابر ویژگی‌های سالم شخصیتی خودمان داشته باشیم، نه هررفتار یا ویژگی اخلاقی، برای نمونه، چون فردی زود از کوره درمی رود پس دیگران حرفی را از روی ترس یا مصلحت دربرابر او نزنند که این احترام گذاشتن نیست.

برخورد با بی احترامی

• زمانی بی احترامی بزرگ و آزاردهنده می‌شود که ما نشانه‌های کوچک آن را نادیده گرفته باشیم، پس حواسمان به این نشانه‌ها باشد و دربرابر آن‌ها به موقع واکنش نشان بدهیم.
• از کنار هررفتاری که ناراحتمان می‌کند، ساده عبور نکنیم. بالغانه باهمسرمان دراین باره حرف بزنیم و از او بخواهیم احترام بیشتری برای ما قائل شود.
• درباره موضوع‌ها یا رفتار‌هایی که برایمان ناراحت کننده است، پیش از وقوع با همسرمان حرف بزنیم.
• نتیجه و حد و مرزی برای رفتار‌های نادرست همسرمان مشخص کنیم، برای نمونه بگوییم که اگر این رفتارت دوباره تکرار شود، من دیگر در این جمع‌ها حاضر نمی‌شوم.
• گاهی برخی رفتار‌های افراد ریشه در گذشته و کودکی آن‌ها دارد و لازم است از یک مشاور برای حل وفصل آن‌ها کمک بگیریم.