ژرار دوپاردیو، بازیگر برجسته فرانسوی، در آستانه محکومیت افتتاح باشگاه ادبی سیمرغ به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی بزرگداشتی برای هنرمندی که صداقت و عشق به مردم، بخش جدایی‌ناپذیر از هنر اوست افتتاح باشگاه سیمرغ در آرامگاه فردوسی | محفلی برای شاعران و نویسندگان نوجوان تصویری از ریشه‌های نور در اقیانوس ژرف عرفان | نگاهی به نمایشگاه نقاشی و حجم در نگارخانه آسمان مشهد ادای دین هنرمندان مشهدی به شهید جمهور | درباره یک هم آفرینی هنری به مناسبت اولین سالگرد شهادت آیت الله رئیسی نصرالله مدقالچی در آستانه جراحی | آماده‌سازی برای دوبله فصل جدید «آن‌شرلی» فعالیت «تلویزیون اینترنتی همشهری» بدون مجوز! همکاری مهران احمدی، امین حیایی، هادی کاظمی و مهران مدیری در فیلم سینمایی زالو شیوا ارسطویی، نویسنده و شاعر، به خانه ابدی بدرقه شد «شاهنامه»، کتاب راهنمای حکومت داری | درباره کتاب «استقبال از شاهنامه در سده‌های میانه به سانِ آینه پادشاهان» برگزاری یازدهمین دوره کنگره شعر «از توس تا نیشابور» در مشهد + فیلم صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ کارگردان فیلم پدرخوانده، یک هتل سینمایی راه انداخت تجربه‌گرایی در هنر | گفت‌و‌گو با احسان عظیمی‌مجاور، هنرمند ایرانی درباره فیلم «انفجار در قطار گلوله‌ای»، اکشن نفس‌گیر ژاپنی که نتفلیکس را تکان داد «شب‌های برره» محبوب‌ترین سریال ایرانی در سایت جهانی فروش تئاتر‌های روی صحنه مشهد از ۲۹ میلیارد ریال عبور کرد (۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

این روز‌ها بر «گلی ترقی» چه می‌گذرد؟ | سرنوشت تلخ رمان‌نویس ایرانی

  • کد خبر: ۲۳۶۷۲۸
  • ۱۱ تير ۱۴۰۳ - ۱۱:۲۲
این روز‌ها بر «گلی ترقی» چه می‌گذرد؟ | سرنوشت تلخ رمان‌نویس ایرانی
گلی ترقی نویسنده محبوب و خاطره ساز ایرانی را مدت‌هاست به خانه سالمندان در حوالی پاریس برده‌اند و آنجا زندگی می‌کند.

به گزارش شهرآرانیوز، مهدی یزدانی‌خرم در بخشی از یادداشتش با انتشار روایتی تلخ از زندگی این روز‌های گلی ترقی نویسنده مطرح ایرانی و خالق رمان «درخت گلابی» نوشت:

گلی خانم ترقی در خانه سالمندان تنهاست… تنهایی اجباری که به تصمیم فرزند ارشدش گرفته شده. در یک خانه سالمندان نه چندان سطح بالا در فرانسه. اول بار او را در سال ۱۳۸۰ دیدم و بیست سال این دیدار‌ها مرهم جان‌ام بود و گفتگو‌ها چراغ. زنی پرجوش، شاد، بینهایت بادانش و عاشق ایران. عاشق ایرانی که مجبور به مهاجرت از آن شده بود.

 آدم‌ها «پیر» و «کمتوان» می‌شوند، این رسم روزگار است. اما بردن گلی ترقی به این مرکز در سکوت یک طرف و «بغضی» که دارد طرف دیگر. گفتند روزه‌ی سکوت گرفته و فقط به جایی نگاه می‌کند. انگار همان درختِ دلخور، غمگین و پرشکوهی شده که تنهایش گذاشته‌اند. راوی حافظه و خاطره و فقدان در غربت محض تنها گذاشته شده و کاش کاری از دست ما بر آید تا او به «ایران» به «باغ» بازگردد؛ که در جهان او وطن همان باغیست که می‌شود در خنکایاش نفس کشید حتی همین وطن که در تهدید انواع دشمنان قرار دارد چیزی ست که ترقی از آن عاشقانه روایت می‌کرد.

 

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->