تمام زحمات فروردین روی دوش اسفند است

نوروز به اندازه‌ای که در اسفند تأثیر دارد در خود فروردین تأثیر ندارد. بیشتر کار‌ها و برنامه و مشغله‌های این روزهایمان یک جور‌هایی به نوروز ربط دارد مثل همین متنی که الان دارید می‌خوانید:

خانه‌تکانی نقطه به نقطه!

یک چیز مهمی که مورخان یادشان رفته در تاریخ ثبت کنند این است که در نوروز‌های قدیم مهمان‌ها به محض ورود به خانه میزبان زیر فرش، داخل لوله بخاری، داخل سوراخ پریز برق، زیر مبل‌ها و جا‌های دست نیافتنی بسیاری را بررسی می‌کردند تا از تمیز بودن آن اطمینان خاطر کسب کنند.

به خاطر همین، سنت تمیز کردن همه‌جای خانه از قدیم به ما منتقل شده است و گرنه کدام مهمان؛ حتی همان مهمان کنجکاو (آخر زشت است به مهمان بگوییم فضول) چهارپایه زیر پایش می‌گذارد تا ببیند بالای یخچال ما تمیز است یا خیر! مگر اینکه خودمان بگوییم بیا این بالا مالا‌ها را هم ببین، خیلی زحمت کشیده‌ایم.

طرح تنظیم تصادفات

در آستانه شروع سفر‌های نوروزی مبلغ جرائم رانندگی یک کوچولو افزایش پیدا کرده است، البته اگر ۳۳‌درصد را یک کوچولو حساب کنیم. حتما هم که نباید تنظیم بازار داشت! گاهی تنظیم تصادفات هم لازم است، تا به امید خدا کاهش تصادفات داشته باشیم. ‏ولی وقتی مبلغ جریمه‌های رانندگی را در کانال شهرآرا خواندیم حس کردیم تا چند وقت دیگر آمار مرگ بر اثر سکته ناشی از خواندن مبلغ جریمه، از مرگ بر اثر تصادفات بیشتر شود!

چهارشنبه‌دودی

بعضی‌ها به جای اینکه صبر کنند تا عمو نوروز اسفند دود کند، خودشان با خرید کپسول و دینامیت و سیگارت و بقیه مواد محترقه سعی می‌کنند اسفند را دود کنند. البته از یک لحاظ هم در مورد چهارشنبه‌سوری شانس آورده‌ایم که آخرین چهارشنبه سال است، چون اگر اولین چهارشنبه سال بود عیدی بزرگ‌تر‌ها به بچه‌ها در حکم کمک هزینه خرید مواد محترقه بود و آن‌وقت مهمات آنها خیلی دیرتر از حالت فعلی تمام می‌شد و این وضعیت جنگی طولانی‌تر می‌شد.

در ادامه حتما بخوانید دردم از داروست، درمان نیز هم!

نه همین لباس عید است نشان آدمیت!

حالت طبیعی و معمول این است که آدم لباس نو برای عید می‌خرد خوشحال باشد ولی قیمت‌ها طوری هستند که بعد از خرید آدم افسرده می‌شود، نه ذوق زده. آدم دلش می‌خواهد مثل بعضی شخصیت‌های شناخته شده لباس بپوشد ولی حتی لباسی در سبک همان لباسی که گاندی می‌پوشید هم نمی‌شود خرید.

پشت یک نیسان آبی نوشته بود: کاش زندگی دنده عقب داشت! کاش این‌طور بود؛ این‌طوری حواسمان را جمع می‌کردیم تا لباسمان تبدیل به دستگیره و دستمال نشود و می‌توانستیم بعد از دیدن قیمت‌ها به خودمان بقبولانیم درست است پنج‌سال این لباس را دارم ولی هنوز مثل روز اولش است.