آیا بین آسیب شنوایی و خطر نارسایی قلبی ارتباطی وجود دارد؟

به گزارش شهرآرانیوز، کاهش شنوایی به‌طور فزاینده‌ای شایع است، به‌ویژه با افزایش سن، در حالی که شیوع نارسایی قلبی نیز در حال افزایش است و حدود ۶۴ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در حالی که اختلال شنوایی با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی همراه است، در اصل تصور می‌شود که این افزایش خطر، در نتیجه گسست اجتماعی ناشی از آن باشد، هیچ تحقیقی به‌طور جامع ارتباط بین توانایی شنوایی اندازه‌گیری شده عینی و خطر ابتلا به نارسایی قلبی را بررسی نکرده است.

در تلاشی برای رفع این شکاف دانش، محققان داده‌های ۱۶۴ هزار و ۴۳۱ شرکت‌کننده از بانک زیستی بریتانیا را استخراج کردند که ۴۳۶۹ نفر از آنان سمعک استفاده می‌کردند. هیچ‌کدام از ابتدا نارسایی قلبی نداشتند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۵۶ سال و ۸۹ هزار و ۸۱۸ نفر (حدود ۵۵ درصد) زن بودند.

توانایی شنوایی افراد به‌طور عینی با استفاده از آزمون درک کلمه در «نویز گفتاری» و «آستانه دریافت گفتار» اندازه‌گیری شد. شرکت‌کنندگان (۱۶۰ هزار و ۶۲ نفر) که از سمعک استفاده نمی‌کردند بر اساس عملکردشان در آزمون درک کلمه در «نویز گفتاری» به سه گروه طبقه‌بندی شدند که شامل، شنوایی طبیعی (۱۴۰ هزار و ۸۳۹ نفر ۸۸ درصد) کم‌شنوایی (۱۶ هزار و ۷۵۹ نفر ۱۰.۵ درصد) و شنوایی ضعیف (۲۴۶۴ نفر ۱.۵ درصد) بود.

در ادامه حتما بخوانید عارضه کم‌شنوایی رو به افزایش است

اطلاعات پیش‌زمینه جامع درباره سلامت، سبک زندگی و عوامل روانی اجتماعی متداول از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد. همچنین انزوای اجتماعی با استفاده از یک تعریف ترکیبی در بانک زیستی انگلستان که از نمرات (یک تا سه) برای تعداد افرادی که در خانه زندگی می‌کنند و تعداد دفعات ملاقات دوستان یا خانواده و اوقات فراغت یا فعالیت‌های اجتماعی به‌دست آمده، ارزیابی شد. کسانی که امتیاز دو یا سه داشتند به‌عنوان فرد منزوی اجتماعی طبقه‌بندی شدند.

پریشانی روان‌شناختی با استفاده از نسخه چهار ماده‌ای پرسشنامه سلامت بیمار، با دامنه‌ای از نمره ۰ تا ۱۲ مورد ارزیابی قرار گرفت. روان‌رنجوری، ویژگی شخصیتی مرتبط با افسردگی، با استفاده از ۱۲ سوال از پرسشنامه شخصیت «آیزنک-فرم کوتاه» اصلاح شده مورد ارزیابی قرار گرفت. ایجاد نارسایی قلبی در میان افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این بیماری نبودند از طریق سوابق پزشکی و گواهی فوت طی یک پیگیری متوسط یازده و نیم ساله شناسایی شد.

در این دوره، ۴۴۴۹ (نزدیک به ۳ درصد) از شرکت‌کنندگان دچار نارسایی قلبی شدند. سطوح «آستانه دریافت گفتار» به‌طور قابل‌توجهی با خطر ابتلا به این بیماری در شرکت‌کنندگانی که سمعک استفاده نمی‌کردند، مرتبط بود. در مقایسه با افراد با شنوایی طبیعی، افزایش خطرات نارسایی قلبی به‌ترتیب ۱۵ درصد و ۲۸ درصد برای کم شنوایی و شنوایی ضعیف و ۲۶ درصد برای استفاده از سمعک بود.

نتایج تحقیق نشان داد ارتباط بین سطوح آستانه دریافت گفتار و خطر نارسایی قلبی در افراد بدون بیماری عروق کرونر قلب یا سکته در ابتدای تحقیق قوی‌تر بود. سطوح «آستانه دریافت گفتار» به‌طور قابل‌توجهی با انزوای اجتماعی، پریشانی روانی و روان‌رنجوری در میان افرادی که سمعک استفاده نمی‌کردند، مرتبط بود. این عوامل نقش مهمی در ارتباط مشاهده شده بین شرکت‌کنندگان بدون سمعک، داشتند که به‌ترتیب ۳، ۱۷ و ۳ درصد از افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی را شامل شدند. هنگامی که نمرات انزوای اجتماعی، پریشانی روانی و روان‌رنجورخویی در بین افرادی که اطلاعات کاملی در مورد این عوامل داشتند ترکیب شد، کل اثر میانجی کمی بیش از ۹ درصد بود.

به گفته محققان، این ارقام کمتر از مجموع تاثیرات میانجی هر عامل منفرد بود که به ۱۹.۵ درصد رسید و نشان‌دهنده همپوشانی و تعامل بین این سه عامل است. آنان تصدیق کردند که این بررسی، تحقیق مشاهده‌ای است و نمی‌تواند رابطه علت و معلولی را تعیین کند و داده‌های مربوط به شنوایی تنها در ابتدای تحقیق جمع‌آوری شد، در حالی که شرکت‌کنندگان در پژوهش کنونی اغلب اروپایی تبار و سالم‌تر از جمعیت عمومی بریتانیا بودند، اما پژوهشگران می‌گویند که توضیحات بیولوژیکی قابل قبولی برای یافته‌های خود دارند. آنان پیشنهاد کردند که توزیع غنی مویرگ‌ها در حلزون گوش و نیاز متابولیک بالای گوش داخلی ممکن است این نواحی را نسبت به اختلالات عروقی سیستمیک حساس‌تر از فقط مسائل گردش خون موضعی کند.

آنان افزودند: بنابراین، اختلال شنوایی ممکن است منعکس‌کننده سلامت عروق باشد و به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده اولیه و حساس بیماری‌های قلبی عروقی، ازجمله نارسایی قلبی عمل کند. قابل توجه اینکه هم شرکت‌کنندگانی که از سمعک استفاده می‌کردند و هم افرادی که شنوایی ضعیف داشتند، به‌طور مشابه افزایش قابل‌توجهی در خطر بروز نارسایی قلبی داشتند که نشان می‌دهد در حالی که سمعک‌ها می‌توانند عملکرد شنوایی را بهبود بخشند، ممکن است مشکلات عروقی زمینه‌ای دخیل در خطر نارسایی قلبی را برطرف نکنند.

محققان توضیح دادند: از آنجایی که مشکلات شنوایی می‌تواند منجر به مشکلات در درک گفتار و مشارکت ضعیف در فعالیت‌های اجتماعی شود، افراد مبتلا به اختلال شنوایی بیشتر از افراد بدون نقص شنوایی دچار انزوای اجتماعی، پریشانی روانی، اضطراب و افسردگی می‌شوند. این عوامل روان‌شناختی ممکن است فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک و محور غده فوق کلیوی هیپوتالاموس-هیپوفیز را افزایش داده و التهاب و استرس اکسیداتیو را زیاد و در نتیجه تصلب شرایین را تسریع کند، استرس محیطی را افزایش دهد و روند تغییر ساختار قلب را گسترش می‌دهد.

آنان نتیجه گرفتند که یافته‌ها اهمیت ادغام ارزیابی سلامت شنوایی را در چارچوب‌های ارزیابی خطر قلبی عروقی گسترده‌تر نشان می‌دهد. تقویت مداخلات روانشناختی نیز در افراد مبتلا به نارسایی شنوایی ممکن است کلیدی برای مهار خطر نارسایی قلبی باشد.

منبع: سلامت نیوز