روبه‌روی زخم‌های درونی | نگاهی به تئاتر «برچسب» در تماشاخانه کربن مشهد
تماشاخانه کربن این روزها میزبان اجرایی است که تماشاگر را با زخم‌ها و احساسات پنهان درونی‌اش روبه‌رو می‌کند.
به گزارش شهرآرانیوز، این روزها تماشاخانه‌ی کربن میزبان نمایشی متفاوت است؛ اجرایی که فراتر از یک روایت ساده و یک تجربه‌ی سرگرم‌کننده، تماشاگران را به مواجهه‌ای صمیمی با لایه‌های پنهان احساسات انسانی می‌برد. نمایشی که تلاش می‌کند دیوار میان صحنه و سالن را بردارد و به‌جای بازنمایی یک داستان خیالی، پنجره‌ای رو به ناخودآگاه مخاطب بگشاید؛ جایی که خاطرات و زخم‌های خاموش سال‌ها مدفون مانده‌اند.
این اجرا با محوریت زخم‌های کودکی، سرکوب عاطفه‌ها و کشمکش‌های درونی شکل می‌گیرد؛ زخم‌هایی که اغلب نه در قالب کلمات صریح، بلکه در مکث‌ها، در نگاه‌ها و در سکوت‌های پرمعنا آشکار می‌شوند. نویسنده و کارگردان اثر به‌خوبی نشان می‌دهند که چگونه انسان، در دل زندگی روزمره، احساسی را بار‌ها تجربه می‌کند و همان احساس را پشت نقاب‌های اجتماعی پنهان می‌سازد. اما در تاریکی صحنه، این نقاب‌ها یکی‌یکی کنار می‌روند و تماشاگر با چهره‌ی بی‌پرده‌ی عاطفه‌های خویش روبه‌رو می‌شود. تماشاگران در فضای خاموش سالن، با ترس‌هایشان روبه‌رو می‌شوند؛ ترس‌هایی که هر کسی در خلوت با آن دست به گریبان است، خشم‌هایی که در سکوت فروخورده‌اند، امیدهایی که به‌سختی زنده مانده‌اند و غم‌هایی که در سکوت می‌بالند.
این بازتاب درونی، بسیاری از حاضران را به این نتیجه می‌رساند که نمایش بیش از آنکه تماشا شود، تجربه می‌شود؛ تجربه‌ای که شبیه نگاه‌کردن به آینه‌ای درونی است. بازی‌ها با دقتی وسواس‌گونه طراحی می‌شوند. هر نگاه، هر حرکت دست و حتی لرزش صدا معنا دارد. طراحی صحنه‌ی ساده، اما اندیشیده‌شده، فضایی ایجاد می‌کند که در آن، تماشاگر به‌جای غرق شدن در جزئیات صحنه، ناچار است با خودِ خویش رودررو شود. ریتم کند و مکث‌های حساب‌شده در اجرا، به‌جای اینکه ریتم نمایش را کند کنند، به تماشاگر فرصت می‌دهند تا هر واژه و هر تصویر را در جان خود ثبت کند.
تمام این مکث‌ها شاید فضایی باشد برای شنیدن تپیدن قلب‌ها، قلب‌هایی که این زخم‌ها را با گوشت و استخوان خودشان حس می‌کنند. این نمایش بیش از هر چیز تلاش می‌کند یادآور شود که صحنه، فقط محلی برای روایت داستان نیست؛ صحنه می‌تواند اعتراف‌گاهی باشد برای احساساتی که در زندگی روزمره مجال بیان پیدا نمی‌کنند. اعترافی جمعی که در آن، بازیگر و تماشاگر، هر دو در مقام شاهد و معترف می‌ایستند. وقتی نور می‌آید، بسیاری از تماشاگران احساس می‌کنند که چیزی درونشان هنوز تمام نشده است؛ گویی اجرا تازه آغاز شده و ادامه‌ی آن در خلوتِ درونی هر نفر رقم می‌خورد. این نمایش نه تنها تجربه‌ای هنری، بلکه تجربه‌ای وجودی است؛ تجربه‌ای که شاید نتوان آن را به‌سادگی فراموش کرد، زیرا در نهایت، هر کس با بخشی از خویش روی صحنه مواجه می‌شود.
نمایش برچسب به کارگردانی احسان عاقل در تماشاخانه کربن روی صحنه است که در ادامه گفت‌وگوی ما با عوامل این نمایش را می‌خوانید.
برچسب؛ تلاشی برای تئاتر تجربی در مشهد
احسان عاقل، کارگردان نمایش «برچسب»، درباره مسیر شکل‌گیری این اثر می‌گوید: نمایش سال ۱۴۰۲ در جشنواره استانی اجرا شد و جوایز متعددی از جمله طراحی نور و لباس را دریافت کرد هرچند نمایش در بخش بین‌الملل حضور پیدا نکرد، اما در همان جشنواره کاندید بهترین کارگردانی شد.
او با اشاره به تجربه‌های خود از سال ۹۶ در کاشمر توضیح می‌دهد: از همان زمان بلیت‌فروشی و گیشه را جدی دنبال کردیم؛ از ۱۰ هزار تومان شروع کردیم و در نهایت به ۱۰۰ هزار تومان رسیدیم. برای شهری کوچک مثل کاشمر بسیار سخت بود، اما باور دارم بعد از تهران، مشهد بهترین موقعیت را برای ادامه تئاتر در کشور دارد.
این کارگردان درباره محتوای نمایش «برچسب» نیز خاطرنشان می‌کند: قصه خطی ندارد و به عمد ضد داستان طراحی شده است. عناصر دیداری و شنیداری، بدن بازیگران و تصویر‌سازی‌ها بار اصلی اثر را به دوش می‌کشند و هر تماشاگر بر اساس نگاه خودش می‌تواند روایت را بسازد.
او در پایان با دعوت از مخاطبان مشهدی می‌گوید: این نمایش دو سال زمان برده و به‌عنوان پایان‌نامه کارشناسی ارشد من نیز ثبت شده است این روزها در تماشاخانه کربن روی صحنه می‌رویم و امیدوارم مردم و هنرمندان خراسان از این تلاش حمایت کنند. بدون حضور تماشاگر، هیچ تئاتری وجود نخواهد داشت.
تجربه‌ای متفاوت و پشت صحنه‌ای پر از تلاش
ستایش رحمانی درباره همکاری در این نمایش بیان می‌کند: واقعاً یک تجربه خیلی متفاوت بود و افتخار می‌کنم که در این تیم حضور دارم. در این گروه از همه لحاظ روی جزئیاتی که برای بازیگری لازم است کار می‌شود و همین موضوع برای من ارزشمند است.
این بازیگر با اشاره به سختی‌های مسیر آماده‌سازی نمایش اضافه می‌کند: از ابتدا فکر می‌کردم می‌توانیم به این نقطه برسیم، چون برای نمایش برچسب زحمت زیادی کشیده شده و پشت هر لحظه آن تلاش واقعی قرار دارد.
«برچسب» نمایشی تجربی و کشف تازه برای تماشاگران
مونا صفری، بازیگر نمایش «برچسب»، درباره حضورش در این اثر بیان می‌کند: دو سال پیش هم در این گروه حضور داشتم و از همان ابتدا صد درصد فکر می‌کردم چنین موفقیتی برایمان رقم بخورد. نمایش برچسب واقعاً اثری متفاوت است و مشابهش را ندیده‌ام. خیلی خوشحالم که عضو این گروه هستم و این روزها اجرای عموم آن را در مشهد تجربه می‌کنیم.
او درباره فضای نمایش توضیح می‌دهد: این کار داستان خطی ندارد که بتوانم نقش یا قصه‌ای مشخص را تعریف کنم. نمایش به گونه‌ای است که تماشاگر باید خودش آن را کشف کند. برچسب یک تئاتر تجربی است و کار کردن با آقای عاقل برای من فوق‌العاده است؛ چون او فقط به فکر پیشرفت نمایش و کیفیت آن است.
علاقه‌مندان می‌توانند برای خرید بلیت این نمایش به سایت گیشات مراجعه کنند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
