چالش‌های ماسک برای ناشنوایان
ارباب رجوعی وارد اداره می‌شود، همه افراد، پشت باجه‌ها ماسک زده‌اند، به باجه که می‌رسد در برگه‌ای کوچک می‌نویسد ناشنوا است، کارمند صدایش را بالا می‌برد تا او بشنود، اما او ناشنوا است و نمی‌شنود، این مشکلی است که او و همه ناشنوایان، نیمه‌شنوایان و کم‌شنوایان کشور همزمان با شیوع کرونا در کشور با آن، هر روز و در هر مکانی از سوپرمارکت تا ادارات، مواجه هستند.
به گزارش شهرآرانیوز، طبق آمار بهزیستی حدود ۱۵۰ هزار نفر از ناشنوایان، نیمه‌شنوایان و کم‌شنوایان در کشور تحت پوشش بهزیستی هستند که در شرایط کنونی شیوع کرونا با مشکلات ارتباطی نیز روبرو هستند و بیم آن می‌رود که دچار انزوای اجتماعی شوند زیرا بسیاری از ناشنوایان برای برقراری ارتباط موثر با دیگران از لبخوانی استفاده می کنند و این روزها با قرمز شدن وضعیت کرونا در بسیاری از استان‌های کشور، مردم هر روز بیشتر از گذشته از ماسک استفاده می کنند و ناشنوایان نیز بیش از گذشته به برقراری ارتباط نیاز دارند.
این احتمال وجود دارد که ناشنوایان در بیمارستان بستری شوند که آنگاه مشکلات آنان دو چندان می شود زیرا تجهیزات حفاظتی کادردرمانی بسیار بیشتر از مردم عادی است و اغلب نیز با زبان اشاره آشنایی ندارند.
قوانینی مانند فاصله اجتماعی کار ناشنوایان را برای برقراری ارتباط بسیار سخت کرده است، ناشنوایان با شیوع کرونا و رواج ماسک زدن، ناگهان، قدرت لبخوانی خود را از دست دادند و زندگی آنها بسیار سخت شد.
مردم به ویژه در اماکن عمومی، ادارات و شلوغ می‌ترسند ماسک خود را بردارند و البته حق هم دارند اما فرد ناشنوا در این شرایط شاید به شدت برای انجام کارهای خود نیازمند به ارتباط‌گیری باشند اما شاید مردم از آنها توقع برقراری ارتباط از طریق تله‌پاتی را داشته باشند یا اینکه غرولند کنند که چرا آنها با خود، یک نفر همراه شنوا نیاورده اند.
ماسک های شفاف یا شیشه ای در این روزها راه‌حلی برای برقراری ارتباط ناشنوایان با افراد شنوا عنوان شده و در ایران نیز حتی کارگاه هایی برای تولید ماسک ویژه نابینایان با استفاده از طلق شفاف، فعالیت خود را آغاز کرده‌اند اما اینکه وضعیت و کیفیت این ماسک‌ها چگونه است را یکی از فعالان حوزه ناشنوایی در ایران در گفت وگو با خبرنگار ایرنا توضیح داده است.
جمع شدن بخار در ماسک‌های شیشه‌ای ایرانی
مدیر روابط عمومی کانون ناشنوایان ایران می‌گوید: ناشنوایان در کنار به کارگرفتن زبان اشاره، از لبخوانی هم برای برقراری ارتباط، استفاده می‌کنند. ماسک زدن امکان برقراری ارتباط را برای ناشنوایان ناممکن می کند و کم شنوایان و نیمه شنوایان نیز ممکن است صدا را از زیر ماسک خیلی ضعیف دریافت کنند یا اینکه سمعک آنها خراب باشد و متوجه صحبت های طرف مقابل نشوند.
سمیرا بهرامی با اشاره به امتیاز ماسک‌های شیشه ای ویژه ناشنوایان می افزاید: تعدادی از این ماسک های شیشه ای به بازار آمد و من به عنوان مترجم زبان اشاره از این ماسک های شیشه ای استفاده کردم اما متاسفانه زیر این ماسک‌ها، بخار جمع می شد و شخصا نتوانستم از این ماسک‌ها استفاده کنم.
وی ادامه می‌دهد: تعدادی ماسک های دیگر نیز از آمریکا یا کانادا آمده است که کلا شیشه ای است و بخار جمع نمی کند و ناشنوایان راحت می توانند آن را استفاده کنند، اما متاسفانه تا الان که به دست ما نرسیده است. نمی‌دانم این ماسک‌ها وارد ایران شده یا نه اما اگر وارد شده باشد، صد در صد بسیار گران است و مورد استفاده آن به ویژه برای مترجم های زبان اشاره است که می خواهند به ناشنوا خدمات بدهند.
مدیر روابط عمومی کانون ناشنوایان ایران می‌گوید: همچنین پزشکان و پرستاران در مراکز پزشکی هنگامیکه فرد ناشنوا آنجا بیاید، باید ماسک شیشه ای داشته باشند تا ناشنوایان متوجه لبخوانی آنها شوند.
بهرامی از مسئولان سازمان بهزیستی خواست تا نسبت به تامین اینگونه ماسک ها برای ناشنوایان اقدام کنند و می افزاید: شنیده ایم که هزینه این ماسک ها خیلی زیاد است و هرکسی نمی تواند از آن استفاده کند. وضعیت معیشتی اغلب ناشنوایان نیز طوری نیست که بتوانند این ماسک های گران را تهیه کنند.
از دست دادن امکان لبخوانی با زدنِ‌ماسک و افسردگی ناشنوایان
آلاء معیری یکی دیگری از اعضای کانون ناشنوایان ایران نیز در این باره می گوید: گذاشتن ماسک مانع ارتباط و برقراری با افراد ناشنوا است به خاطر اینکه حس شنیداری ناشنوایان در حقیقت از طریق لبخوانی است درغیراینصورت صحبت‌های دیگران را متوجه نمی شوند چون افراد عادی (شنوا) زبان اشاره را بلد نیستند.
وی ادامه می‌دهد: بیشتر ناشنوایان با شیوع کرونا، علاوه بر تاثیر محیط بیرونی یعنی همان روزمرگی زندگی، دچار افسردگی حاد نیز شده‌اند و این تاثیر بسیار زیادی در ضعف سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌کند. ناشنوایان نمی‌توانند با وجود ماسک هایی که جلوی لبهای دیگران گرفته می‌شود، ارتباط برقرار کنند.
این عضو کانون ناشنوایان ایران می گوید: یکی از نیمه ناشنوایان کار فوری درمورد بیمه داشت اما هنگامیکه به اداره بیمه مراجعه کرد با این صحنه مواجه شد که همه افراد پشت باجه با ماسک نشسته اند؛ وقتی به باجه مورد نظر رسیدم باید خودم را کم شنوا معرفی کردم و از آنان خواستم از همان فاصله دور، ماسک را مقداری پایین بیاورند تا بتوانم لبخوانی کنم یا اینکه برایم بنویسند تا متوجه شوم.
معیری تاکید می کند: متاسفانه چون اغلب افراد در مورد افراد ناشنوا آگاهی لازم را ندارند، صدا را بلند می‌کنند که این هیچ فایده ای ندارد به خاطر اینکه ناشنوا و کم شنوا باید لبخوانی کند.
ضرورت تولید ماسک شفاف برای ارتباط با ناشنوایان
رییس سازمان بهزیستی درباره مشکلات ویروس کرونا برای ناشنوایان می گوید: از استانداران خواستیم شرایطی فراهم شود که ماسک‌های شفاف تولید شود تا افرادی که با ناشنوایان در ارتباط هستند استفاده کنند.
وحید قبادی دانا می افزاید: هنگامیکه کسی ماسک می‌زند، امکان لب خوانی برای ناشنوایان وجود ندارد و در نتیجه افرادی که با ناشنوایان در ارتباط هستند باید از ماسک‌هایی استفاده کنند که در قسمت دهان شفاف باشد.
مشکلات ناشنوایان در ارتباط با کادر درمانی
گیتا موللی عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی نیز از اهمیت ارتباط بین ناشنوایان و کادر درمانی می گوید: تاکنون افراد ناشنوا و کم شنوا هم در میان بیماران کرونایی بوده‌اند که برقراری ارتباط بین آنان و کادر درمانی بیمارستان‌ها از ضروریات درمان محسوب می‌شود.
وی با اشاره به لزوم استفاده از ماسک های شفاف از سوی کادر درمانی می افزاید: درحال حاضر، بسیاری از ناشنوایان و کم شنوایان از روش زبان اشاره برای صحبت کردن با دیگران استفاده می کنند و ممکن است که از روش گفتاری هم استفاده کنند اما ضمن آنکه کاملا به زبان گفتاری مسلط نیستند، شرایط سخت شنیداری مانند وجود سرو صدای مزاحم در محیط، فاصله فیزیکی با فرد مقابل یا عدم توانایی در لب خوانی به دلیل وجود ماسک بر روی دهان اعضای کادر درمانی، سبب می شود تا در برقراری ارتباط با کادر درمانی دچار مشکل شوند.
ضرورت رواج ماسک‌های شفاف در ادارات
با توجه به اینکه نظر به وضعیت قرمز کرونا در کشور، بهترین راه پیشگیری از شیوع ویروس کرونا، ماسک عنوان شده، برداشتن آن می تواند خطراتی را متوجه همه اقشار کند بنابراین بهترین راه رفعن مشکلات کرونا، ترویج استفاده از ماسک های شیشه ای به ویژه در ادارات و مراکز درمانی است یا اینکه حداقل یک نفر در اداره هایی که مراجعه کننده زیاد دارد یا در مراکز درمانی این ماسک ها را داشته باشد تا بتواند در صورت لزوم از آنها استفاده کند.
البته با توجه به هزینه های ماسک در مکان های دیگر فعلا که مردم از ماسک های شیشه ای استفاده نمی‌کنند، می توان از «نوشتن» استفاده کرد.
راه حل بهتر این است که سازمان های دست اندرکار و خیران هزینه های تامین ماسک های شیشه ای و شفاف باکیفیت را برای ناشنوایان، افراد شنوا در اداره ها و اماکن عمومی، کادر درمان و مترجمان زبان اشاره را برعهده گیرند.
منبع: ایرنا
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
