پایان لیگ فوتبال خاکی مشهد در ورزشگاه بین المللی امام رضا (ع)

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ «هنوز هم باورمان نمی‌شود...»، «بچه‌ها فکر می‌کردند شوخی است...»، «اگر از بچگی امکانات بود، شاید امروز یک فوتبالیست بزرگ بودم...»، «از شکست ناراحت نیستم، همین که اینجا هستم ته هیجان دنیاست...»! این‌ها بخشی از اظهارنظر‌های ستاره‌های خاموشی است که از صدقه‌سر فوتبال خاکی برای خودشان در محل نامی دست‌و‌پا کردند و از سر هر کوچه‌و‌خیابان محلات حاشیه شهر که می‌گذرند، اهالی به‌عنوان یک ورزشکار به آن‌ها نگاه می‌کنند.

 

سومین دوره رقابت‌های لیگ فوتبال زمین‌های خاکی حاشیه شهر مشهد در حالی به پایان رسید که این‌بار یک اتفاق هیجان‌انگیز و غیرمترقبه به آن فرجامی باشکوه داد؛ اتفاقی که از نظر نفس برگزاری جام خاکی، کمی دور از آرمان‌ها و اهداف برگزارکنندگان بود، اما واقعیت آن است که تصویری فراموش‌نشدنی را برای جوانانی خلق کرد که هر سال در گرما‌و‌سرما توی زمین‌های خاکی با نمایشی فوتبال به عشق جلوه می‌دهند و این‌بار در مستطیل سبز ورزشگاه بین‌المللی شهر، برای ساعاتی روی ابر‌ها سیر کردند.

اینکه اولین‌بار فکر برگزاری فینال فوتبال زمین‌های خاکی حاشیه شهر مشهد به ذهن چه کسی متبادر شد، زیاد مهم نیست؛ مهم آن است که مسئولان تربیت‌بدنی سپاه امام‌رضا (ع) با ارائه این پیشنهاد به مؤسسه تربیت‌بدنی آستان قدس و قبول آن توسط این نهاد، بستری فوق‌العاده را برای برگزاری فینال این پیکار‌ها آماده کردند. سرهنگ عباس مشمول، رئیس تربیت‌بدنی سپاه امام‌رضا (ع)، در‌این‌باره می‌گوید: جوانان و بچه‌هایی که در حاشیه شهر زندگی می‌کنند، خیلی وقت‌ها این آرزو را دارند تا بتوانند در زمین‌هایی مثل استادیوم امام‌رضا (ع) بازی کنند. ما هم تصمیم گرفتیم با همکاری آستان قدس‌رضوی این کار را بکنیم تا یک اتفاق ارزشمند را رقم زده باشیم. وی می‌افزاید: آمدن بچه‌های مناطق کم‌برخوردار به این جا‌ها به آن‌ها کمک می‌کند تا انگیزه بگیرند و ظرفیت‌هایشان بهتر بروز و ظهور پیدا کند.
البته به گفته «مشمول»، به‌خاطر آماده‌نبودن زمین چمن ورزشگاه امام‌رضا (ع)، برگزاری فینال رقابت‌ها یک ماه به تعویق افتاده است تا تیم‌های فینالیست بتوانند از این امکان ویژه بهره‌مند شوند.

تیم فوتبال شهید عباسی از منطقه جاده‌قدیم قوچان در حالی توانست در ورزشگاه شیک، فاتح جام خاکی شود که سال گذشته نتوانسته بود به جمع ۴ تیم پایانی بیاید. فینال این رقابت‌ها بین شهید عباسی و امید مهاجر برگزار شد؛ دیداری به دور از حواشی مرسوم این پیکارها، ولی با دنیایی از اتفاق‌های ریز‌و‌درشت که توجه‌ها را به خود جلب می‌کرد؛ از توپ فوتسالی روی مستطیل سبز تا ضیافت پنالتی‌ها. تیم شهید عباسی در این فینال بعد از ۹۰‌دقیقه تلاش و تساوی بدون گل ۲ تیم، در ضربات پنالتی توانست با درخشش گلرش ۴‌بر‌۳ به پیروزی برسد و جام را بالای سر ببرد. تیم شهید نیازی هم در این دوره از مسابقات رتبه سوم را به دست آورد.

بازیکنان هنوز هم باورشان نمی‌شد که پا روی چمن استادیوم شیک شهر گذاشتند. با‌وجود‌این مسئولان برگزاری مسابقات برای رنگ‌و‌لعاب‌دادن به اتفاق خوب، لباس‌های یکدست و شیکی را تن بازیکنان ۲ تیم کرده بودند. اگرچه برخی بازیکنان به‌دلیل نداشتن کفش استوک مخصوص چمن با کفش‌های فوتسالی روی چمن سُر می‌خوردند، اما حقیقت آن است که تیم‌های خاکی در چمن رنگی نو به خود گرفته بودند. با‌وجود‌این توپ‌های سایز‌۴ میانه و کنار میدان از سوژه‌های عجیب این بازی بود؛ توپ‌هایی که به‌عنوان توپ فوتسال شناخته می‌شود و عجیب است که مسئولان برگزاری بازی چرا به‌جای توپ فوتبال از توپ فوتسال استفاده کردند! مسئله‌ای که البته بر کیفیت بازی هم تأثیر گذاشت.

«بازی در این استادیوم واقعا ترسناک است.» این را کاپیتان تیم فاتح جام می‌گوید. شماره‌۲۳ را همه «مالک» صدا می‌زنند؛ کاپیتانی که درباره بازی می‌گوید: راستش را بخواهید همه‌مان شوکه بودیم. اگر دقت کنید هیچ‌کس صدایش در‌نمی‌آمد. بازی‌کردن در این ورزشگاه برای ما آرزو بود و جو استادیوم، بازیکنان ۲ تیم را گرفته بود. وی می‌افزاید: وقتی به ورزشگاه می‌آمدیم، هنوز هم باورمان نمی‌شد. بچه‌ها فکر می‌کردند شوخی و سرکاری است. البته همین تغییر اقلیم غافل‌گیرکننده، کیفیت نبرد را هم به‌شدت پایین آورده بود.

 

جنگجویان میدان‌های خاکی که در غبار خاک برخاسته از زمین‌های حاشیه شهر همچون گلادیاتور‌های میدان نبرد می‌جنگیدند، در مستطیل سبز ورزشگاه امام‌رضا (ع) خود را گم کرده بودند و ساق‌هایشان خسته و آشفته بود. شماره‌۹ امید مهاجر که انگار هیچ از شکست ناراحت نیست، می‌گوید: به خدا اگر ما در بچگی چنین‌امکاناتی داشتیم، شاید الان بازیکنان بزرگی بودیم. او نگاهش را گرداگرد استادیوم می‌گرداند و می‌افزاید: خیلی خوب است. یکی دیگر از بازیکنان تیم برنده هم به مسئله جالبی اشاره می‌کند: دقت کنید در بازی هیچ‌کس به داور اعتراض نداشت. جو استادیوم بچه‌ها را گرفته بود و خوشبختانه مشکل داوری هم نداشتیم و همه به نظر داور احترام گذاشتند.

حدود ۵۰ تماشاگر در ورزشگاه حضور داشتند. دوست و رفقای جنگجویان میدان‌های خاکی که همیشه برای حمایت تیم محله‌شان همراه تیم‌اند؛ تماشاگرانی که اگرچه در طول ۹۰ دقیقه گل ندیدند، اما با گوشی تلفن‌همراهشان مدام در حال فیلم‌گرفتن از بازی دوستانشان بودند. بعد از بازی هم که ضیافت پنالتی‌ها اوج هیجان را به ورزشگاه آورد؛ پنالتی‌هایی که با لغزیدن پای ۲ بازیکن از ۲ تیم، ۲ بار توپ به آسمان رفت، اما دست‌آخر این واکنش خوب گلر شهید عباسی بود که جام را برای بچه‌های جاده قدیم قوچان به ارمغان آورد. گلر سنگین‌وزن امید مهاجر روی پنالتی آخر دستش به توپ برخورد کرد، اما توپ وارد دروازه‌اش شد تا کار از کار بگذرد و غریو فریاد یاران شهید عباسی به آسمان استادیوم بین‌المللی برود.

سرهنگ مشمول، رئیس تربیت‌بدنی سپاه امام‌رضا (ع) می‌گوید لیگ چهارم فوتبال خاکی حاشیه شهر مشهد به‌زودی از راه می‌رسد. او می‌گوید بلافاصله با دستگاه‌های مسئول برای برگزاری مسابقات لیگ چهارم تصمیم‌گیری خواهد شد و با قول مساعد آستان قدس‌رضوی فینال سال بعد هم در همین ورزشگاه خواهد بود؛ وعده‌ای که به‌عنوان یک انگیزه و پاداش بزرگ برای فوتبال خاکی حاشیه شهر مشهد تلقی می‌شود. لیگ سوم فوتبال خاکی حاشیه شهر مشهد با شرکت ۴۵ تیم برگزار شد که خروجی آن ۳ تیم شهید عباسی، امید مهاجر و شهید نیازی توانستند با کسب عناوین اول تا چهارم به لیگ دسته‌دوم فوتبال مشهد صعود کنند.