تغسیل درگذشتگان کرونایی مشهد از قرارگاه جهادی حضرت زینب (س) در محله ایثار شروع شد

شوشتری | شهرآرانیوز؛ واژه کار جهادی یک پیش‌زمینه ذهنی برای مخاطبانش دارد؛ اینکه علاقه‌مندانی برای کار داوطلبانه حضور داشته باشند. «قرارگاه عملیاتی‌تبلیغی حضرت زینب (س)» نیز از نمونه همین گروه‌های جهادی است که وارد کار‌های مختلفی شده‌اندکه به‌جرئت می‌توان مهم‌ترینش را در تغسیل درگذشتگان کرونایی دانست. تولید ماسک در آغاز روز‌های کرونایی و همچنین برپایی روضه‌های خیابانی را هم به این‌ها اضافه کنید. این قرارگاه شبکه وسیع و منسجمی را راه‌اندازی کرده است. مجموعه‌ای که ویژگی‌هایی بیش از این دارد و در اصل برای بانوان محله ایثار شکل گرفته است، اما فعالیت‌هایش فرامنطقه‌ای است و نشان‌دهنده این است که برای کار فرهنگی حتما به ساختمان و تعداد زیادی کارمند و بودجه آن‌چنانی نیاز نیست. گروهی بدون هیچ چشمداشتی مردم را در یک مکان وقفی کنار هم جمع می‌کنند.

مجموعه بین بیشتر مردم به «زینبیه» معروف است. همان مکانی که با کمک آیت‌ا... دیانی که از ساکنان همین محدوده است، پا گرفت و کم‌کم بین بانوان محله جا افتاد. زینبیه یک در اصلی و بزرگ در حاشیه خیابان علیمردانی دارد و یک در کوچک داخل کوچه که محل ورود است. ساختمان دوطبقه و تمیز و آراسته است و همه کارهایش را بانوان انجام می‌دهند؛ نوبت به نوبت، از جان و دل و با اشتیاق تمام.

متولیان مجموعه با محوریت «همسایه هم» خیلی کار‌ها را انجام می‌دهند. تقریبا هر ساعتی از روز که بروید، معصومه اسدی، مسئول قرارگاه را پیدا می‌کنید. او به‌معنای واقعی کلمه جهادی است و نه‌تن‌ها کار‌های مجموعه، بلکه مشکلات محله را پیگیری و حل می‌کند و با اینکه خودش چندسالی بیشتر در این مجموعه نیست، نام کسانی را که این مکان را برای رسیدن به امروزش یاری کرده‌اند، خوب می‌داند.

 

اسدی حوزوی است و کار‌های داوطلبانه را هم از حوزه آغاز کرده‌است و بعد از ۲۰ سال فعالیت، حالا خارج از حوزه علمیه کار‌های فرهنگی و اجتماعی را ادامه می‌دهد. تعریف می‌کند که از مهر سال ۱۳۹۸ قرارگاه عملیاتی‌تبلیغی را به‌نام حضرت زینب (س) با مجوز سازمان تبلیغات‌اسلامی راه‌انداخته‌است که این روز‌ها کار‌های مختلفی انجام می‌دهد.

او با تأکید بر اینکه قرارگاه و فعالیت‌هایش با شبکه‌سازی بین مردم پیش‌می‌رود، می‌گوید: کار اصلی و مهم این قرارگاه شبکه‌سازی بین بانوان داوطلب برای کار‌های جهادی در حوزه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی است. به این صورت که ما خانه‌های قرآن، هیئت‌ها، پایگاه‌های فرهنگی، کانون‌های فرهنگی، گروه‌های خیر و... را شناسایی می‌کنیم و آن‌ها را در نقاط مختلف شهر برای انجام کار‌های عام‌المنفعه به هم وصل می‌کنیم. البته کنار این کار‌ها آموزش و تسهیلگری هم می‌کنیم که در کارگاه‌های کارآفرینی، فرزندپروری، معارف دینی، توزیع بسته‌های حمایتی و موارد مشابه خلاصه می‌شود.

 

او لازم می‌داند دوباره این نکته را یادآوری کند که در این قرارگاه بانوان جذب‌شده به‌صورت داوطلبانه کار‌های جهادی می‌کنند که یکی از آن‌ها دوخت ماسک است: درست چندماه بعد از آغاز کار و راه‌اندازی قرارگاه، کشور درگیر کرونا شد و شیوع این بیماری با نایاب‌شدن ماسک همراه شد. همان زمان بانوان را کنار هم جمع‌کردیم و از آن‌ها خواستیم کار جهادی کنند و در خانه‌ها ماسک بدوزند. البته مخالفت‌ها هم زیاد بود، به همین خاطر از گروه دیگری خواستیم که استریل ماسک‌ها را برعهده بگیرند. با کمک‌های کانون فرهنگی ایثار و شهادت، خرجی کار مهیا شد و ۵۰ سرشاخه در مشهد از زنان درست شد. هریک از این سرشاخه‌ها کلی نیروی داوطلب داشتند که با چرخ‌خیاطی خانگی‌شان حاضر شدند ماسک بدوزند. با همین روش ده‌ها هزار ماسک در مشهد تولید شد. شاید باورتان نشود که یکی از زنان سرگروه به‌حدی زیرشاخه داشت که هرروز بیش‌از ۱۰ هزار ماسک تحویل می‌داد.

 

فعالیت‌های او و گروهش در کار‌های داوطلبانه فرهنگی و اجتماعی به همین‌جا ختم نمی‌شود. این را از روی تعریف‌هایی که می‌کند، متوجه می‌شویم. اولین محرم در روز‌های کرونایی، چون محدودیت‌ها اجازه برگزاری مراسم‌های خانگی را نمی‌داد، در سازمان تبلیغات جلساتی با حضور زنان برگزار شد و از دل آن، برگزاری روضه‌های خیابانی بیرون آمد. آن زمان به زنانی که هرسال روضه برگزار می‌کردند، اعلام شد تا مراسم‌هایشان را در گوشه‌ای از پیاده‌رو مقابل خانه‌هایشان برگزار کنند و در این راه پذیرفتیم هرکس نیاز به مرثیه‌خوان مرد دارد، هماهنگ می‌کنیم. خیلی از روضه‌های خانگی منطقه به همین شکل برگزار شد.

 

اسدی ادامه می‌دهد: با جذب بانوانی که داوطلب کار‌های عام‌المنفعه هستند، در مشهد شبکه‌ای کامل شکل گرفته است که به محض اعلام یک کار جهادی، نیرو‌های زیادی حاضری می‌زنند. به‌عنوان مثال، به سرشاخه‌ها اعلام می‌کنیم دنبال تهیه جهیزیه هستیم. هریک از آن‌ها با کمک زیرشاخه‌هایشان بخشی از کار را به دست می‌گیرند و خیلی زود فراهم می‌شود.

 

حضور در کنار بیماران کرونایی کار آسانی نیست. سخت‌تر از آن هم این است که بدانی بیماری آن‌قدر پیشرفت کرده که جان فرد را گرفته‌است. این را پیش‌زمینه کردم تا بگویم زنان جهادگر قرارگاه حضرت‌زینب (س) با دانستن این قضیه، به‌عنوان اولین غسل‌دهندگان اموات کرونایی حاضر شدند. درست اوایل شیوع بیماری کرونا، وقتی مقام معظم رهبری اعلام کردند که به‌علت مسائل شرعی باید همه اموات غسل داده‌شوند، هراسی برای تغسیل کرونایی‌ها شکل گرفت. همان‌زمان قرارگاه به داوطلب‌ها اعلام‌کرد که بانوانی کمتر از ۵۰ سال که باردار هم نباشند و بچه شیرخوار و همچنین بیماری زمینه‌ای نداشته باشند، می‌توانند برای تغسیل اموات کرونایی نام‌نویسی‌کنند. بیش‌از ۳۰ زن داوطلب شدند و از روز اول تا ۱۲ ساعت هم در بهشت رضوان کار کردند و هرروز ۱۵ نفر را غسل می‌دادند.

 

اسدی با باور به خواندن کتاب و تأثیر مثبتش روی افراد، در کنار کار‌های جهادی و داوطلبانه، بخشی از ساختمان قرارگاه عملیاتی‌تبلیغی حضرت زینب (س) را به کتابخانه تبدیل کرده‌است. کتابخانه بزرگی که زنان داوطلب این گروه و دیگر مشترکان به مطالعه کتاب‌های آن ترغیب و تشویق می‌شوند. این کتابخانه که بیش‌از ۱۰ هزار جلد کتاب دارد، قفسه‌ای هم ویژه کودکان و کنکوری‌ها دارد و اعضای آن می‌توانند کتاب‌ها را به امانت بگیرند و اگر کتابی لازم داشتند که در کتابخانه موجود نبود، درخواست خرید بدهند. هر مجموعه‌ای برای اینکه رشد کند، نیازمند هم‌فکری و مشورت است و بانوان زینبیه این اصل را رمز موفقیتشان می‌دانند و برای همین در مجموعه همیشه به روی بانوان باز است تا بتوان این پویایی را حفظ کرد.