در بزرگداشت وحید ابوالحسنی چه گذشت؟

سعیده فتحی/شهرآرانیوز، در بزرگداشت استاد وحید ابوالحسنی بنیانگذار و سرمربی تیم‌های باشگاه ظفر شمیران حدود ۹۰ بازیکن سابق این باشگاه حضور داشتند که عده‌ای از آن‌ها به صورت حضوری و تعدادی هم به صورت مجازی و آنلاین از ۱۱ کشور و ۴ قاره گرد هم آمده بودند. در بیش از یک دهه، تیم‌های بسکتبال ظفر شمیران در تمامی رده‌های سنی مقام‌های متعددی را کسب کرده و از لحاظ حسن رفتار نیز مورد احترام رقبای ورزشی خود بودند. هم‌اکنون نیز تعدادی از بازیکنان سابق این باشگاه در ایران و سایر کشور‌ها در زمینه‌های مرتبط با بسکتبال از جمله مربیگری فعالیت می‌کنند.

کمالیان: ابوالحسنی چهره تاثیرگذار دهه ۶۰ در بسکتبال ایران بود
در این مراسم صفا علی کمالیان به نمایندگی از بازیکنان دقایقی صحبت کرد و گفت: «این یک مراسم ساده و بی تکلف است که هدف آن گردهمایی دوستان قدیمی باشگاه ظفر شمیران و تجلیل از شخصی است که بیش از ۳۰ سال قبل مربی بسکتبال ما بوده، اما ایشان انصافا چیزی بیشتر از یک مربی بسکتبال برای ما بود. در این مراسم از هیچ مسئولی دعوت نشده چراکه بعد از بیش از ۳۰ سال اگر مسئولی قصد تجلیل داشت تا به حال آن را انجام داده بود.
اما بازیکن وحید ابوالحسنی بودن چه معنایی داشت؟ باید خوب درس می‌خوندی، باید مودب می‌بودی، پررویی نباید می‌کردی! وقت شناس می‌بودی، به خانواده و بزرگتر احترام می‌گذاشتی. حق نداشتی معمولی باشی و به همین دلیل باید به جزئیات توجه می‌کردی از لباس، گرم کردن، نوع بازی و ... باید یاد میگرفتی که هر کاری یک تکنیکی دارد و برای کارهایت باید فلسفه داشته باشی. تنبلی قابل قبول نبود، تمرین، تمرین و تمرین... به طور مداوم و با روش‌های مختلف در معرض فشار و چالش‌های روانی برای خروج از محدوده آسایش قرار می‌گرفتی، رقابت همه جا بود داخل و خارج از زمین بسکتبال. بازیکن آقای ابوالحسنی بودن سخت بود، خیلی سخت، اما بازیکنان زیادی دوست داشتند از ایشان بیاموزند.
از نظر من آقای ابوالحسنی از تاثیرگذارترین چهره‌های بسکتبال ایران در دهه ۶۰ و ۷۰ بود. ایشان پایه گذار سبک نوینی در آموزش بسکتبال و تیم داری بود که اگرچه با مقاومت در جامعه بسکتبال روبرو شد، اما بعد‌ها الگوی بسیاری از مربیان در بسکتبال شد مثال می‌زنم قبلا به گارد‌ها می‌گفتند فوروارد و به فوروارد‌ها می‌گفتند گارد و این را آقای ابوالحسنی اصلاح کرد و درستش را به همگان یاد داد. آن زمان شماره گذاری بازیکنان از یک تا ۵ وجود نداشت و ایشان این کار را کرد، مربیانی که حالا مطرح شده اند آن زمان ایشان را مسخره می‌کردند، اما الان خودشان همان کار را انجام می‌دهند!
آقای ابوالحسنی در بیست و چند سالگی تیم‌های بسکتبال را مربیگری می‌کرد که در همه رده‌های سنی پایه به دفعات قهرمان شده بودند و این نوع شکوفایی شاید در بسکتبال بی سابقه باشد و البته مشکلات و کارشکنی‌هایی هم به وجود می‌آورد. امروز تعداد زیادی از بازیکنان ایشان از جمله خود من به مربیگری در کشور‌های مختلف مشغول هستیم و مسلما از او تاثیر زیادی گرفتیم. آقای ابوالحسنی مثل همه ما بدون ایراد نبود و نیست، اما این حجم از مشارکت بازیکنان ایشان در مراسم موید این است که او اهدافی بالاتر از قهرمانی در بسکتبال داشته و نشان می‌دهد که جمع جبری آقا وحید مثبت بوده است.
نکته آخر در آمریکا در مراسمی که برای قدردانی از ۳ مربی بزرگ بسکتبال برگزار شد یکی از مربیان که در حال حاضر تنها مربی خانم تیم دالاس موریکس هست یک نکته گفت که بسیار جالب بود او گفت: COACH یعنی چه؟ به وسایل نقلیه مثل واگن قطار، اتوبوس‌ها می‌گویند COACH، اما این چه ربطی به مربی دارد؟ مربی یک مرکب است، شما را از یک جایی می‌گیرد و به یک جای دیگری تحویل می‌دهد و آقای ابوالحسنی زندگی بسیاری از ما را تغییر دادند و به معنای واقعی کلمه یک COACH بودند و امیدوارم همیشه یک COACH بمانند.»

حضور آنلاین بازیکنان خارج نشین
بعد از صحبت‌های صفاعلی کمالیان از سعید کاشانیان و فرهانیان نیز که بدون چشمداشت سال‌ها در کنار وحید ابوالحسنی کار کرده اند تقدیر و تجلیل به عمل آمد.
در این مراسم افرادی همچون آلک پطروسیان که در حال حاضر به عنوان مربی و مدیر بسکتبال باشگاهی در لس‌آنجلس آمریکا فعالیت می‌کند، کارن مکوندی، هومن شیرزادی، آلک پطروسیان، رامبد مشحون، امیرحسن فربهی، مرتضی سیری زوریک عیسی جانی، و... از نقاط مختلف دنیا به صورت آنلاین در جلسه حضور داشتند، خیلی‌ها هم با وجود شرایط سخت کرونا آمده بودند تا از نزدیک از استادشان تقدیر کنند افرادی مانند علی ملک آرایی مدیرعامل گروه بین المللی اکسون که در لیگ برتر بسکتبال تیمداری می‌کند، بهزاد امامی، امیرحسین زمانی، مازیار دولت آبادی، داریوش هاتفی، اردلان جمشیدی، هومن هرندی، علیرضا دانش، حمید صادقی، بابک شجاعیان، هومن موحدپور ، امیرحسین فصیحی و راحله شه دل و ... گرد هم آمدند تا این شب زیبا رقم بخورد.

ابوالحسنی: ظفر شمیران برای ما یک مکتب بود
وحید ابوالحسنی نیز در این مراسم گفت:« من را در شرایط خیلی خاصی قرار دادید و از همه شما عزیزانم تشکر میکنم. چقدر دلم برای تک تک تان تنگ بود. صفا حرف‌هایی زد که من لایق هیچ کدام شان نیستم و بقیه دوستان هم لطف داشتند و این‌ها خودشان خوب هستند. قهرمانی‌ها را شما بازیکنان به ارمغان می‌آوردید و من پز آن‌ها را می‌دادم. در ظفر برای ما ارامنه اقلیت نبودند بلکه همیشه اکثریت بودند. یکی از پز‌های من این است و می‌گویم صفا علی کمالیان دوستم، مربی NBA است. چند روز پیش در شبکه ورزش صفا کارشناس بازی‌های NBA بود و من مربی اش، گزارشگر آن برنامه بودم، این برای من افتخار است. صفا بسکتبال را خیلی خیلی خوب می‌داند. سال ۷۵ در تیم دانشگاه آزاد مهران شاهین طبع، فرزاد کوهیان، محمد کسایی پور و علی توفیق را با علی دانش، امیرحسین زمانی، داریوش هاتفی، صفاعلی کمالیان، آلک پطروسیان، سعید تابش نیا و مرتضی سیری شکست دادیم و اگر آن تیم الان هم حضور داشت مطمئنا یکی از بهترین‌های لیگ ایران بود.
ظفر شمیران فرزند بزرگ من است و همیشه گفته ام ظفر شمیران برای ما یک مکتب بود و برای همین هم ظفر شد "گر صبر کنی نوبت ظفر آید" صبر و ظفر دوستان قدیمی هستند. این روز‌ها عمر برای من جالب نیست، اما با این کار شما بسیار شاد شدم. ما با این یاد‌ها زنده هستیم.»
او از بازی تک تک شاگردانش یاد کرد و همه را برد به حدود ۳۰ سال پیش تا خنده بر لب‌های جمعی بنشیند که سال‌ها پیش با هم بسکتبال را زندگی کرده بودند.
گفتنی است در پایان مراسم هم تابلویی که تمام بازیکنان روی پیراهن استاد امضا کرده بودند را به او و دخترش سها هدیه دادند و عکسی به یادگار گرفته شد.