فنلاند، کشور پیرمرد‌ها و پیرزن‌های خوشحال است

مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز؛ فنلاند را بیشتر با آب وهوای بسیار سردش می‌شناسیم. کشوری در شمال اروپا که وسعت زیادی ندارد. فنلاند چیزی حدود پنج و نیم میلیون نفر جمعیت دارد و این کشور برای چهارمین سال پیاپی، سال گذشته نیز به عنوان شادترین کشور دنیا معرفی شد. در حالی که میزان شادی کشورها، با وجود پاندومی کرونا، مرگ و میر ناشی از آن و قرنطینه خانگی؛ کاهش پیدا کرده است، اما فنلاندی‌ها همچنان در صدر جدول جاخوش کرده اند. شادی فنلاندی‌ها برگرفته از اقتصادشان نیست و جالب است بدانید که در سال‌های اخیر، این کشور در رکود اقتصادی به سر می‌برد.

دولت مردان فنلاندی عقیده دارند که شادی مردم ظاهری نیست و جایی در وجودشان ریشه دارد. تا آنجا که به فنلاندی‌ها اجازه می‌دهد از مسائل روزمره و کوچک زندگی خود لذت ببرند و در برخورد با مسائل، صبر بیشتری از خود نشان دهند. با این حال دیروز در خبر‌ها آمده بود که کشور فنلاند برای استخدام نیروی کار خارجی برنامه ریزی می‌کند و نیز فوری، به حضور گسترده خارجی‌ها نیاز دارد. در حالی که بیشتر کشور‌های دنیا، با رشد منفی جمعیت روبه رو هستند، اما در این میان فنلاند اوضاع وخیم تری دارد.

رشد جمعیت این کشور به زیر صفر رسیده است و در ازای هر ۱۰۰ نیروی کار، ۳۹.۲ آن‌ها سال خورده هستند. کارشناسان پیش بینی می‌کنند تا ۸ سال دیگر و شروع سال ۲۰۳۰، سال خورده‌ها نیمی از جمعیت فنلاند را تشکیل دهند و این کشور با مشکلات بسیاری مواجه شود. اکنون فنلاند پس از کشور ژاپن، بیشترین تعداد سال خوردگان دنیا را دارد. نبود رشد و توسعه اقتصادی تنها یکی از عوارض رشد منفی جمعیتی است و پیامد‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بسیاری را نیز در پی دارد. هم زمان با انتشار این خبر، خبر دیگری هم از پیش بینی رشد جمعیتی صفر برای ایران، در ۲۰ سال آینده منتشر شد.

کاهش ۲۵ درصدی رشد جمعیت ایران، نگرانی‌هایی را درباره رشد صفر و منفی جمعیت به وجود آورده است که بیشتر ریشه در عوامل اقتصادی دارد. جمعیت شناسان می‌گویند در ایران، تنگنا‌های مالی دلیل اصلی بی رغبتی زوج‌های جوان به فرزندآوری است و اگر چه کشور‌های زیادی با این معضل دست وپنجه نرم می‌کنند، اما در این بین، ۷ کشور ایران، ایتالیا، ژاپن، چین، برزیل، نیجریه و هند اوضاع نگران کننده تری دارند. در ایران، مجلس شورای اسلامی با طرح پر مناقشه «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده» سعی بر پیشگیری از بروز بحران دارد، اما بعید است چنین طرح‌هایی بتوانند راه به جایی ببرند.