ستاره مشهدی تیم بیرجندی در لیگ سه: از کابوس سرطان تا شادی گل‌زنی
«آرش همایونی»، فوتبالیست مشهدی، پس از گذراندن ۵ ماه سخت و دلهره‌آور دوباره پایش به گل‌زنی باز شد.
مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ نخستین برد نماینده خراسان‌جنوبی در لیگ دسته‌سوم فوتبال با ضربه ستاره مشهدی به‌دست آمد. پارسا صنعت بیرجند که از شروع فصل مرحله نهایی لیگ دسته‌سوم فوتبال کشور طعم پیروزی را نچشیده بود، در دیدار این هفته مقابل ستارگان مردان‌پاشا ستاره‌ای تمام‌عیار داشت؛ ستاره‌ای که یک‌تنه برد را به‌نام تیمش سند زد. آرش همایونی با کارنامه‌ای دورودراز از حضور در فوتبال مشهد و درخشیدن در پیراهن تیم‌های مشهدی، این فصل به بیرجند رفته است تا با پارسا صنعت این شهر شانس‌های فوتبالی‌اش را جست‌وجو کند.
این‌همه درحالی است که مهاجم گل‌زن خراسانی چندماهی گرفتار بیماری سرطان شده و کابوس تلخ ترک فوتبال سایه به جانش انداخته بود. او حالا بعد از نزدیک به پنج ماه دوباره به میدان برگشت و گل‌زنی هم کرد که این خبری خوب برای همه دوستداران فوتبالی است که نگران حالش بودند. او دوباره پا به توپ شده است، فوتبال بازی می‌کند و می‌خواهد مثل همیشه زهرش را به‌عنوان یک مهاجم شش‌دانگ بر پیکر تیم‌های رقیب بریزد. آرش همایونی در گفتگو با شهرآراورزشی از روز‌های سختی می‌گوید که فکر می‌کرد دیگر هیچ‌گاه نمی‌تواند در مستطیل سبز بدود و فوتبال بازی کند.
از شهرک ابوذر تا مستطیل آرزو‌ها
از کوچه‌پس‌کوچه‌های شهرک ابوذر مشهد، محل تولدش، تا حضور در تیم بزرگ‌سالان ابومسلم فاصله چندانی نبود. پسر بااستعداد مشهدی خیلی زود از زمین‌های خاکی خودش را به تیم‌های پایه بزرگ‌ترین و مشهورترین باشگاه فوتبال شهر رساند. او از ابومسلم و پیراهن مشکی دوست‌داشتنی‌اش فوتبال را آغاز کرد. خودش درباره مسیری که در فوتبال طی کرده است، می‌گوید: «از پایه‌های ابومسلم به تیم بزرگ‌سالان رسیدم و بعد هم برای سیاه‌جامگان، پیام، پرسپولیس مشهد و مهاجرنوین بازی کردم. در خارج از مشهد هم برای تیم‌های شهرداری بندرعباس، نیروی زمینی و فولاد یزد بازی کردم.» سی‌ساله است و فرصت رسیدن به پله‌های بالای ترقی در فوتبال را شاید از دست داده باشد، اما فرصت درخشیدن در همین سال‌های مانده از فوتبالش وجود دارد تا ناممکن را ممکن کند.
سال‌های نه‌چندان دور و یک صعود
آرش همایونی به خاطراتش می‌رود. می‌گوید در کارنامه‌اش دو افتخار داشته است؛ یکی صعود با سیاه‌جامگان از لیگ دسته‌اول به لیگ‌برتر و دیگری صعود با پرسپولیس شهر مشهد و یاران سعید جوشش از لیگ دسته‌سوم به لیگ دسته‌دوم. همایونی اضافه می‌کند: «بازی برای ابومسلم و پیام در کارنامه کاری‌ام افتخار بزرگی بوده است، اما شرایط طوری پیش رفت که الان چند سال است در لیگ دسته‌سوم بازی می‌کنم.»
۲ پیشنهاد و یک انتخاب
مهاجم گل‌زن مشهدی درحالی این فصل برای تیمی خارج از مشهد بازی می‌کند که هنوز خاطره بازی‌ها و گل‌های فصل قبلش با مهاجرنوین در لیگ دسته‌سوم برای فوتبال‌دوستان مشهدی زنده است. او درباره دورشدنش از مشهد می‌گوید: «ابتدای فصل از پیام پیشنهاد داشتم تا در لیگ دسته‌دوم بازی کنم، اما متأسفانه با این تیم به توافق نرسیدم.» وی می‌افزاید: «بعد هم سعیدآقای خانی خواستند به تیم شادکام بروم، اما آن‌موقع دیگر دیر شده بود و به تیم پارسا صنعت بیرجند قول داده بودم و درست نبود زیر قول‌وقرارم بزنم.»
۵ ماه پیش...
آفتاب نرم پاییزی آن‌قدر نیست که موجب سرگیجه و تغییر حال او شود. درد‌هایی که دیگر رفته‌رفته هر روز به جانش می‌افتاد، سبب شد تا دکتر تیم به او بگوید برای چکاپ کامل به بیمارستان مراجعه کند. مهاجم مشهدی سروکارش به بیمارستان می‌افتد و در کشاکش این رفت‌وآمد‌ها از حقیقتی تلخ مطلع می‌شود: «پزشکان گفتند یک توده سرطانی دارم.» شوک این خبر ستاره فوتبال مشهد را تا مرز‌های ناامیدی برد. آرش همایونی اضافه می‌کند: «دکتر‌ها گفتند باید خیلی سریع عمل جراحی انجام بدهم.
بعد از آن هم دو مرحله شیمی‌درمانی شدم.» روز‌های سخت همایونی درحالی آغاز شده بود که فوتبال بی‌شتاب به‌سمت آغاز لیگ جدید دسته‌سوم پیش می‌رفت و مهاجم مشهدی همه فکروذکرش این بود که آیا می‌تواند دوباره فوتبال بازی کند یا نه. «روز‌های سختی را گذراندم. شیمی‌درمانی خیلی سخت بود و در تمام این مدت همه فکرم این بود که آیا می‌توانم دوباره فوتبال بازی کنم یا نه؟» همایونی خاطرنشان می‌کند: «اگر دوستان و خانواده در این روز‌های سخت کنارم نبودند، معلوم نبود چه بر سرم می‌آمد. بودن آنها قوت قلب بود و همین سبب شد سختی‌های شیمی‌درمانی را پشت‌سر بگذارم.»
بازگشت به زندگی با رمز فوتبال
دکتر‌ها به آرش گفتند ورزش از عواملی بود که به‌علت آن خیلی زود متوجه بیماری‌ات شدی و به بیمارستان آمدی، وگرنه ممکن بود توده خیلی بدخیم شود. مهاجم مشهدی پارسا صنعت بیرجند حالا یک ماه است که روز‌های سخت درمان را پشت‌سر گذاشته است و با فراغ بال بهتری درباره آن روز‌ها و آینده سخن می‌گوید: «خداراشکر توده سرطانی از بدنم کاملا دفع شده است و دکتر‌ها گفتند اگر دیر می‌آمدی، شاید کارت سخت‌تر می‌شد.» او در آخر می‌گوید: «بازگشتم به زندگی را مدیون فوتبال هستم؛ مدیون امیدی که برای بازگشت دوباره به مستطیل سبز و بازی‌کردن داشتم.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
