حملات توپخانه رژیم اسرائیل به غزه ۱۹ شهید و مجروح برجای گذاشت (۸ تیر ۱۴۰۴) محکومیت استمرار اتهام‌زنی دروغین به اتباع ایرانی در پرونده «آمیا» ماکرون: ایران باید به میز مذاکره بازگردد حزب‌الله: اسرائیل فهمید سرنگونی نظام ایران، توهمی بیش نیست شهید «ابوعمر سوری» فرمانده نظامی ترور شده القسام در غزه چه کسی بود؟ سفیر ایران در عربستان سعودی: اسرائیل دیگر مصونیتی ندارد ایروانی: بازرسان آژانس نمی‌توانند وارد تأسیسات هسته‌ای ایران شوند فرمانده جدید بخش عملیات ارتش اسرائیل: به اهدافمان در غزه نرسیدیم عراقچی حمله شیمیایی سردشت را مشابه تجاوز اخیر اسرائیل دانست | ایران بزرگترین قربانی سلاح‌های شیمیایی در تاریخ معاصر صهیونیست‌های بی‌خانمان شده در قدس به جان هم افتادند تصویب کمیته شهدا و مجروحین جنگ ۱۲ روزه در هیات‌ دولت دستیار ویژه رئیس جمهور از مجروحان حمله رژیم صهیونیستی عیادت کرد بیانیه وزارت خارجه ایران در پاسخ به یاوه‌گویی ترامپ (۸ تیر ۱۴۰۴) وزارت امور خارجه: مواضع آرژانتین و پاراگوئه علیه ایران را نفرت‌انگیز و شرم‌آور می‌دانیم ناگفته‌های علی لاریجانی از ۱۲ روز نبرد تحمیلی با رژیم صهیونیستی + فیلم اعتراض شدیداللحن ایران به سازمان ملل درباره حمله عامدانه رژیم صهیونیستی به کادر درمانی کشورمان دومین فتوای محاربه برای تهدید‌کنندگان و متعرضان به مرجعیت و رهبر معظم انقلاب صادر شد پزشکیان: آماده‌ایم فصل نوینی را در روابط با همسایگان در حوزه خلیج فارس آغاز کنیم ایران در نامه‌ای به سازمان ملل خواستار محکوم کردن حمله رژیم صهیونیستی به زندان اوین شد علت انفجار در پالایشگاه تبریز چیست؟ (۸ تیر ۱۴۰۴) ترامپ: غنی‌سازی واژه بدی است! اولیانوف: آمریکا و اسرائیل هیچ مدرکی درباره ادعا‌های ضدایرانی خود ندارند یک نظامی صهیونیست در غزه با حمله مقاومت به ماشین جنگی اشغالگران به هلاکت رسید لغو جلسه محاکمه هفته بعد نتانیاهو (۸ تیر ۱۴۰۴) تخت‌روانچی ادعا‌ها درباره برگزاری مذاکرات با آمریکا را رد کرد آیت‌الله علم‌الهدی: جایگاه احزاب در جامعه ولایی، نقش آفرینی در مدیریت است | تصمیم‌گیری قاطع و مدیریت رهبری، دشمن را غافلگیر کرد امیر سرلشکر عبدالرحیم موسوی کیست؟
سرخط خبرها

الزامات اندیشه و کنش سیاسی دانشجویان در عصر جدید

  • کد خبر: ۱۰۹۹۱
  • ۱۶ آذر ۱۳۹۸ - ۰۶:۴۶
الزامات اندیشه و کنش سیاسی دانشجویان در عصر جدید
روح‌الله اسلامی هیئت علمی علوم سیاسی دانشگاه فردوسی
زمانی که دانشگاه در ۱۰۰ سال پیش به سبک مدرن تأسیس شد، دانشجویانی از طبقات بالا و متوسط برای توسعه کشور وارد آن می‌شدند و سیاست‌مداران و متخصصان ایران خروجی آن‌ها بود. به‌تدریج تعداد دانشگاه و دانشجو افزایش یافت و با ورود تفکرات انتقادی اعتراضات شدیدی در دانشگاه شکل گرفت. درحالی‌که تحولات سیاسی و اجتماعی غرب از قرون وسطی تا رسیدن به حکمرانی خوب، ۵ قرن طول کشید و فناوری، فکر سیاسی و تحولات اجتماعی با یکدیگر تطبیق داشت، در ایران گذار در نیم قرن اتفاق افتاد. جامعه مدرن ایران هنوز فرقه‌ای و قبیله‌ای بود، دانشگاه برای توسعه ملی و مدنی ایجاد شد، اما استادان و دانشجویان در اندیشه و کنش سیاسی به سمت جنبش‌های انتقادی و چپ‌گرایانه دهه ۶۰ اروپا تمایل پیدا کردند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز دانشجویان میراث‌دار رویکرد‌های ملی، مذهبی و سوسیالیستی بودند و تمام تلاش خود را برای پیاده‌سازی رویکرد‌های آرمان‌گرایانه به کار گرفتند. به‌تدریج جمهوری اسلامی ایران در دهه ۶۰ توانست بی‌ثباتی سیاسی ناشی از آشوب‌های داخلی و جنگ تحمیلی را مهار کند. ایران با برنامه‌های توسعه اصلاحات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی را آغاز کرد. در شرایط بوروکراتیک و اداری دانشگاه‌ها و دانشجویان افزایش کمی پیدا کردند و شهرنشینی و گسترش فناوری اطلاعات فرهنگ دانشجویی را نیز تحت‌تأثیر قرار داد. تشکل‌ها و گروه‌های سیاسی دانشجویی توانایی جذب و تأثیرگذاری اجتماعی خود را از دست دادند. نسل دانشجویان تغییر کرد و گرایش‌های محیط‌زیستی، فعالیت‌های داوطلبانه و متکثر رواج یافت. انجمن‌های علمی و کانون‌های دانشجویی که بیشتر غیرسیاسی، بی‌طرف، اجتماعی، متکثر و تخصصی بودند، در دهه ۸۰ توسعه پیدا کردند. در مقاطعی انجمن‌های صنفی و تشکل‌های سیاسی دانشگاه‌ها ناخواسته ابزار جریان‌های سیاسی داخل و خارج کشور قرار گرفتند.
دانشجویان به‌علت دوری از خانواده، ورودی‌های آرمان‌گرای ذهنی و نداشتن تجربه، بیشترشان در عرصه سیاسی و مانیفست‌های مختلف اجتماعی در تاریخ معاصر ایران کارنامه مناسبی ندارند. سیاست به ۲ شکل می‌تواند دانشجویان و دانشگاه را از کارویژه اصلی خود خارج کند. در گذشته دانشجویان سیاست را به معنای کنش‌های اعتراضی و نقد هر امر موجود تصور می‌کردند و این‌چنین بود که در برنامه‌ریزی‌ها و پایش‌های امنیتی همیشه مرکز توجه نهاد‌های سیاست‌گذار بوده‌اند. همچنین سیاست‌های محلی و بومی‌گرایی و افزایش بی‌رویه تأسیس دانشگاه‌های بی‌کیفیت مرجعیت سیاسی و اجتماعی دانشجو را کاهش داد و او را به سمت بی‌سیاستی سوق داد. بی‌سیاستی یعنی قشری از دانشجویان فردگرا و منزوی که مناسبات دبیرستان را به دانشگاه می‌آورند. دانشگاه‌ها از هردو شکل سیاست‌ورزی، یعنی آرمان‌گرایی‌های چپ‌محور گذشته و بی‌تفاوتی‌های نسل جدید ضربه خورده‌اند و باید تعریف دوباره‌ای از اندیشه و کنش سیاسی دانشجو صورت گیرد. تعریف جدید می‌تواند اعتدالی باشد میان آن ۲ رویه که در گذشته به خشونت، تعصب‌های جاهلانه و بی‌ادبی ختم می‌گردید و امروز به بی‌تفاوتی، افسردگی و فردگرایی منجر شده است. قالب‌های قدیم و ایدئولوژی‌های تقلیدی ناکارآمد است و شرایط نسلی تغییر یافته است. آنچه می‌تواند محور قرار گیرد، دانشگاه و دانشجو در جای خود است که وظایف اصلی آن‌ها آموزش و پژوهش در راستای ایده‌های جدید و شبکه‌های علمی است. در مرحله بعد موضوعات فرهنگی و اجتماعی می‌تواند به‌صورت داوطلبانه و متکثر سیاست‌گذاری گردند. اضافه‌بار‌های حزبی، فرقه‌ای، قومیتی و حتی کارکرد‌های بیمارستان و کارخانه و اداره کارویژه دانشگاه نیست؛ چرا که هر گفتمان یکدست‌سازی دانشگاه و دانشجو را از میان می‌برد. گم‌شده دانشگاه و دانشجویان علم، اندیشه، احترام به سلسله‌مراتب، نظم، قانون، ادب، تربیت و دوست داشتن دولت‌کشور است. مسئولیت‌پذیری اجتماعی و سیاسی در صورت دانستن و احترام به قانون، بهره‌مندی از زیست شهروندی و فعالیت‌های مدنی دسترس‌پذیر است؛ در غیر این صورت، باری است بر دوش دانشگاه و جامعه که از اولیات و بدیهیات توسعه به دور است.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->