نشانه‌های محبت‌ افراطی | چرا برخی افراد بیش از حد مهربان هستند؟

وقتی به تداوم رابطه‌ای اطمینان نباشد با مهرورزی بیش ازحد هم نمی‌توان آن را حفظ کرد.

نوشته معصومه متین نژاد - روزنامه نگار

به گزارش شهرآرانیوز، اگر خودتان از جنس این افراد نباشید، حتما دوروبرتان یکی از آن‌ها را سراغ دارید. کسانی که به مهربانی بیش از اندازه شهره هستند و معمولا هم دلشان نمی‌آید دست رد به سینه کسی بزنند. اگر کسی از آن‌ها کاری یا چیزی بخواهد، به هرقیمتی آن را برآورده می‌کنند.

آن قدر که همیشه صدای نزدیکانشان درمی آید. البته ناگفته نماند که خیلی وقت‌ها هم خودشان و دیگران را به دردسر می‌اندازند. آدم‌هایی که امروز می‌خواهیم با کمک رضا زیبایی، روان شناس، قدری درباره آن‌ها باشما صحبت کنیم. گفت وگویی که در ادامه می‌توانید چکیده‌ای از آن را بخوانید.

چرا برخی زیادی مهربان اند؟

تعجب نکنید، مهربانی و مهرورزی بیش از اندازه هم علت دارد. به عبارت ساده‌تر، کم پیش می‌آید که این رفتاری جوشیده از درون افراد باشد. برای نمونه به این موارد توجه کنید.

بی اعتمادی به رابطه

مهم‌ترین علت مهربانی بیش از اندازه برخی افراد را باید در اطمینان نداشتن آن‌ها به بقای رابطه هایشان دانست. مانند فردی که برای انجام کاری به اداره‌ای مراجعه می‌کند و، چون از انجام کارش اطمینان ندارد، پیشنهاد رشوه می‌دهد؛ بنابراین خیلی افراد با نشان دادن مهربانی بیش از اندازه به دیگران فقط قصد دارند رابطه هایشان را از این طریق بیمه کنند.

نگرانی از ادامه رابطه

گاهی نگرانی از تداوم یک رابـــــطه سبب می‌شــــــود تا فــــــرد به سمت مهرورزی بیش از اندازه برود. این رابطه می‌تواند عاطفی یا مالی باشد. مانند خانمی که نگران از دست دادن همسرش یا محبت او ست و با زنگ زدن زیاد به او در طول روز دائم کنترلش می‌کند، بدون آنکه خودش متوجه این رفتارش باشد.

کمبود محبت از گذشته

گاهی کمبود محبت و نارضایتی از گذشته سبب می‌شود تا فرد بخواهد با محبت‌های افــــــراطی آن را جبران کند. معمولا مخاطب این نوع محبت‌ها فرزندان این افراد هستند که نازپرورده، لوس و متـــــوقع بار می‌آیند.

آسیب‌های دوره نوجوانی

گاهی محبت زیادی نشانه آسیب‌هایی است که فرد در دوره رشد خود دیده است، مانند کسانی که در دوره نوجــــوانی به آن‌ها تجاوز شده است یا آسیب‌های جنسی دیده اند. این افراد با محبت و مهرورزی افراطی به دیگران فقط می‌خواهند بگویند که حالشان خوب است و مشکلی ندارند.

احساس تنهایی زیاد

احساس تنهایی دلیل دیگری برای محبت بیش از اندازه برخی افراد است. با این رفتارشان فقط می‌خواهنـــــــد بگویند: «من به تو توجه دارم. تو هم مرا ببین و به من توجه کن.» این دسته از افراد معمولا خنده‌های بلند و عصبی دارند و زیاد هم شوخی می‌کنند.

رویکرد منفعت طلبانه

برخــــــــی افراد هم براساس رویکرد منفعت طلــــــبانه‌ای که دارند، با بقیه با مهربانی برخورد می‌کنند، مانند فردی که از کسی انتظار انجام کاری را دارد و تا زمانی که کارش تمام نشود، با فرد همچنان رفتار محبت آمیزی را درپیش خواهد داشت.

مهربانی ذاتی و ژنتیکی

آخرین دسته هم افرادی هستند که ژنتیــــــکی مهربان اند. این افراد را در بین اعضای یک خانواده هم می‌توان دید. معمولا در بین بچه‌های یک خانواده یکی از آن‌ها بیش از بقیه مهربان است.

مهربانی زیادی آسیب زاست

برای هرچیزی حد و اندازه تعرف شده است، حتی عبادت کردن؛ بنابراین طبیعی است که محبت بیش از اندازه هم دردسرساز و آسیب زا شود هم برای خود فرد و هم طرف مقابلش. برای نمونه به این موارد توجه کنید:

محبت بیش از اندازه سبب شکل‌گیری سریع رابطه‌ای گرم و صمیمی و تند می‌شود که با همان سرعت فروکش می‌کند و سرد می‌شود. معمولا این رابطه‌ها سطحی هستند.
محبت بیش از اندازه گاهی فرد را دچار هزیان عاشقی می‌کند، یعنی یک طرف از محبت زیادی قصد و منظوری ندارد، ولی طرف مقابل برداشت نادرستی از رفتار او دارد.
معمولا از افرادی که بیش از اندازه مهربان هستند، سوءاستفاده می‌شود. در محیط‌های خانوادگی بیشتر مسئولیت‌ها به آنها سپرده می‌شود. در محیط‌های کاری هم این افراد معمولا دچار اضافه کار شغلی می‌شوند.
درخواست‌های نامتعارف از این افراد زیاد است و این موضوع آنها را به دردسر زیادی می‌اندازد، مانند ضمانت‌های بی‌دلیلی که این افراد انجام می‌دهند یا پول‌های بی بازگشتی که قرض می‌دهند.
بله‌های کاذب این افراد در حوزه عاطفی، مالی و شغلی زیاد است و این موضوع آنها و اعضای خانواده شان را به دردسر‌های جدی زیادی می‌اندازد.

چگونه به این افراد کمک کنیم؟

مطالعه کتاب‌های خوب با این موضوع و داشتن دوستانی که توانایی ابراز وجود بالایی دارند، می‌تواند تا حدی رفتار‌های این افراد را آگاهانه کند. ولی معمولا باید یک روان شناس به این افراد کمک کند تا بتوانند آموزش‌های لازم برای ابراز وجود را فرابگیرند. این افراد در دوره‌های مشاوره یاد می‌گیرند که با ترس‌های غیرواقعی خود روبه رو شوند و بر آن‌ها غلبه کنند. وقتی فرد آگاهانه و با خودشناسی متوجه احساس ناامنی می‌شود، راحت‌تر با مشکلاتش برخورد می‌کند.