قیمت پلی استیشن ۵ چه‌قدر خواهد بود؟ | سه سناریو احتمالی

سناریوی دوم: ۶۰۰ دلار – ۴۵۰ دلار دیجیتال

گفتیم که سونی آستانه‌ی زیان‌دهی بسیار پایینی دارد. علی رغم فروش فوق العاده‌ی پلی استیشن ۴، در نسل هشتم آن‌ها سود زیادی روی فروش سخت افزار نداشتند و بیشتر درامدشان از محل فروش مستقیم و درآمدهای جانبی بازی‌های انحصاری و اشتراک سرویس‌ها بود. این سود کم البته کاشت خوبی هم برای سونی بود. یک پایگاه دست نیافتنی در بین مشتریانشان پیدا کرده که به راحتی از دست نمی‌رود. پلیری که تجربه‌ی انحصاری‌های فوق العاده‌ی سونی را داشته باشد به این سادگی دست از وفاداری‌اش برنمی‌دارد. یک رویکرد در مدیران سونی شاید این باشد که حالا وقت برداشت است. یک عقب نشینی استراتژیک برای یک خیز بلندتر.

شاید قیمت ۶۰۰ دلاری باعث شود آن‌ها در این نسل هم مانند نسل هفتم، بازار را نصف-نصف با رقیب شریک شوند. اما نصف این مارکت هم با این قیمت برای سونی همچنان سود‌آور است. چه اینکه در نسل کنونی هم پرفروش‌ترین بازی‌های انحصاری سونی از ۲۵ درصد تعداد کنسول‌های فروخته شده فراتر نرفته‌اند. آیا فروختن کنسول بیشتر باعث فروش بازی‌ها می‌شود یا انحصاری‌های بهتر باعث فروش کنسول می‌شوند؟ در نسل پیش رو درباره‌ی سونی احتمالا دومی باشد. با این قیمت‌های مایکروسافت، احتمالا بخش زیادی از کژوال گیمرها و والدینی که فقط یک کنسول برای بازی فرزندانشان می‌خواهند، با همان سری اس کارشان راه می‌افتد. پس چرا سونی باید وارد زمین مایکروسافت بشود که ریسک بیشتری دارد؟

این سناریو وقتی جدی‌تر می‌شود که می‌بینیم آن‌ها در کلیدواژه‌های تبلیغاتی بیشتر از همیشه روی عبارت «نسل بعد واقعی» تاکید می‌کنند. بله، شما پول بیشتری می‌پردازید اما از تجربه‌ای در این نسل بهره‌مند می‌شوید که جای دیگری یافت نمی‌شود. انحصاری‌هایی که امتحان خودشان را در نسل حاضر پس داده‌اند و فروششان تضمینی‌ است. شاید رویکرد مدیران سونی این باشد که میلیون‌ها گیمری را هدف بگیرند که با این همه بازی‌هایی که سونی وعده داده، وفاداری و پول خرج کردنشان از همین حالا تضمین شده‌است. تازه نسخه‌ دیجیتال هم هست که از سری اکس ارزان‌تر است. البته باتوجه به مشخصات کنسول (که در بخش‌هایی از سری اکس ضعیف‌تر است) و صبر زیاد سونی برای قیمت دادن، این سناریو بعید به نظر می‌رسد اما شخصا فکر می‌کنم بهترین سیاست برای سونی در نسل پیش رو همین است. دادن بخش مشخصی از بازار به رقیب و دوشیدن سود هنگفت از بخش هدف آن هم بدون یک دلار ضرر.

سناریوی سوم: ۴۰۰ دلار – ۳۰۰ دلار دیجیتال

این از قبلی هم بعیدتر است. اینکه مدیران سونی در دام بازی مایکروسافت بیفتند و برای گرفتن سهم بیشتر از بازار ضرر دادن را انتخاب کند. فرض بر اینکه آن‌ها همان برچسب ۴۰۰ دلاری را روی پلی استیشن ۵ بزنند که روی کاغذ تولیدش حداقل ۱۰۰ دلار از پلی استیشن ۴ گران‌تر تمام می‌شود و خیل مشتاقان و عاشقان برای خرید کنسول صف بکشند و بعد کنسول‌های بیشتری بخواهند و سونی ضرر بیشتری در فروش متحمل شود. این خودِ خودِ قبر است. اگر مایکروسافت روی کنسول ضرر می‌دهد، تمرکزش روی چیز دیگری است. سرویس‌ها و بازی‌های مایکروسافت روی پلتفرم‌های مختلف قابل اجرا هستند و کنسول‌ها درواقع یک فرصت برای مشتری‌اند تا بتواند وارد اکوسیستم شود، پس فروش کنسول ارزان در بلند مدت سودآور است. اما درباره‌ی سونی اینگونه نیست.

سونی منابعش محدود است. از طرفی بخش عمده‌ای از کسانی که کنسول ارزان‌تر را می‌خرند، حتی نمی‌دانند انحصاری چیست! هر کنسولی که یک انحصاری روی ‌آن بازی نشود برای سونی اگر ضررده نباشد، سود‌آور هم نیست. وانگهی ساخت انحصاری‌ها برای استودیو‌های سونی هرروز هزینه‌برتر می‌شود. بدون جیب پر نمی‌شود لست آو آس و گاد آو وار ساخت. چه بسا که تجربه ثابت کرده اگر قیمت عامل فروش کنسول در سال‌های ابتدایی نسل است، آن چیزی که در نیمه‌ی دوم تعیین کننده است، بازی‌ها هستند. چیزی که مایکروسافت فهمیده، قیمت پایین‌تر برای تضمین فروش در سال‌های ابتدایی و یک افق پر از انحصاری‌های جذاب برای سال‌های میانی نسل بعد.

اگر سونی برای فروش بیشتر در ابتدای نسل ضرر را به جان بخرد، در نیمه‌ راه از نفس می‌افتد و یارای رقابت با مایکروسافت را نخواهد داشت. پس کم خطرترین گزینه برای‌ آن‌ها این است که کج‌ دار و مریز حرکت کنند. همانطور که گفتم سناریوی محتمل‌تر همان سناریوی اول است که قیمت امن‌تری دارد، هرچند که شاید سونی مجبور شود روی هر کنسول کمی ضرر بدهد، اما مارکت امنی را به دست می‌آورد و در آن حرکت می‌کند. البته که شخصا معتقدم امن‌ترین راه برای سونی این است که کمی جسورتر باشد و سناریوی دوم را اجرایی کند. سهم بازار بیشتر همیشه برابر با سود بیشتر نیست.

منبع: ویجیاتو