محک می‌خوریم
محمد ناصر حق خواه
چیز عجیب و باور‌ناپذیری نیست که این روز‌ها در اینستاگرام ندیده باشیم. برخی آدم‌ها شرف و حیثیتشان را، اموالشان را، ادب و نزاکتشان را و هر آنچه دارند و ندارند، می‌ریزند کف صفحه‌ای مجازی برای چندصد یا چندهزار دنبال‌کننده بیشتر، کمی توجه گرفتن، کمی یا بیشتر از کمی پول درآوردن.
نمونه یکی‌دو روز اخیر، اما با همه نمونه‌ها فرق می‌کرد. سوءاستفاده از احساسات مردم و مایه گذاشتن از بیماری کودکان معصوم برای چندصباحی بیشتر دیده شدن، اما ماجرا چیست؟ ما چه می‌توانیم بکنیم و اصولا چرا؟
دو روز پیش فردی که کارش را تولید محتوا و فعالیت در اینستاگرام می‌داند و از پست‌های قبلی‌اش هم تلاش برای جذب دنبال‌کننده و مطرح شدن به‌وضوح مشخص است، پستی گذاشت با این مضمون که به ازای هر بار استوری شدن پستش، هزار تومان به خیریه محک کمک مالی خواهد کرد. عجیب اینجا بود که چندین هزار نفر از کاربران اینستاگرام فارسی، این پست را استوری کردند. درحالی‌که پست‌های قبلی این فرد همه زیر هزار ویو و لایک داشت، این پست بیش از نیم میلیون بار دیده شده است.
راههای زیادی برای جذب فالوئر دیده بودیم، اما استفاده از احساسات مردم آن‌هم با مایه گذاشتن از بیماری سرطان کودکان، نوبر بود؛ البته بحث ما تعیین‌تکلیف برای آدم‌هایی که برای جذب دنبال‌کننده دست به هر کاری می‌زنند و تقبیح آنان نیست؛ چراکه اصولا این آدم‌ها مهم نیستند و با گفتن و نوشتن ما هم اصلاح نمی‌شوند. نکته اینجاست که ما به‌عنوان کسانی که در این وضعیت قرار گرفته‌اند، چه می‌توانیم بکنیم.
ناراحت بشویم یا نه ما هم در این ماجرا مقصر هستیم، به دو دلیل. اول اینکه بعد از چند سال از ظهور فضای مجازی و در این مورد خاص اینستاگرام، ما باید یاد گرفته باشیم که کمترکسی برای رضای خدا در اینستاگرام کاری انجام می‌دهد و برای فهمیدن نیت‌ها هم کافی است در صفحه این آدم‌ها دو سه پست پایین‌تر برویم و ببینیم اصلا این آدم در چه فضایی سیر می‌کند و قرار است چه کاری کند. اصلا هم کار سختی نیست و تخصص عجیبی نمی‌خواهد. نکته دوم اینکه باید از خودمان بپرسیم چرا برخی از ما قبول کرده‌ایم با استوری کردن پست یک نفر، آن فرد هزار تومان به موسسه محک کمک خواهد کرد؟ آیا ته ذهنمان به این نیندیشیده‌ایم که یک کار خیر می‌کنیم و وجدانمان راحت می‌شود، از آن‌طرف هم هیچ پولی خرج نمی‌کنیم؟ آیا ته ذهنمان به اینکه به‌هرحال تبلیغ کار خیر می‌کنیم و دنبال‌کنندگان ما در اینستاگرام هم این را می‌بینند، فکر نکرده‌ایم؟ چرا ته ذهنمان به این موضوع فکر نکرده‌ایم که اگر بخواهیم کمک کنیم، راههای بهتری هم هست؟
برای کمک به بچه‌های سرطانی، موسسه‌ای وجود دارد به نام محک که با مراجعه به سایتش، ما هم محک می‌خوریم. راههای کمک به این موسسه از همان هزار تومان تا چندمیلیون تومان هم باز است. از گرفتن شماره‌حساب مستقیم این موسسه که در سایت وجود دارد تا حضور در محل موسسه و کمک نقدی و حضوری و البته استفاده از نرم‌افزار‌های پرداخت آنلاین که همه در گوشی‌های هوشمندمان داریم و حتی ۵۰۰ تک‌تومانی هم می‌توانیم به این موسسه‌ها کمک کنیم. قطعا فضای مجازی جای خوبی است برای کار‌های خیر و خیلی‌ها هم کار‌های مفیدی در این دنیا انجام می‌دهند، اما کافی است برای فهمیدن نیت خوب یا بد این آدم‌ها، دوری در صفحه‌شان بزنیم. باور کنید زیر ۳۰ ثانیه زمان لازم دارد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
