درمان قطعی آلزایمر با قرص ویاگرا!

به گزارش شهرآرانیوز، در ماه‌های اخیر کشف دارو و درمان‌های جدید برای بیماری آلزایمر بسیار سر و صدا کرد و بار‌ها در کانون توجه قرار گرفت.

در هفته‌های اخیر یکی از دارو‌های تازه بیماری آلزایمر رد شد و تاثیرگذاری آن زیر سوال رفت، اما اکنون گام بزرگ دیگری در راستای درمان این بیماری برداشته شده است.

نام داروی جدید «ویاگرا» است...

بر اساس گزارش رویترز این دارو به عنوان چیزی معرفی شده که در نهایت می‌تواند به عنوان درمان قطعی آلزایمر در دراز مدت معرفی شود.

ویاگرا چیست؟

بر اساس یک مطالعه آمریکایی، ویاگرا می‌تواند یک درمان مفید در برابر بیماری آلزایمر باشد.

بیماری آلزایمر، شایع‌ترین شکل زوال عقل مرتبط با افزایش سن است و صد‌ها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. با وجود تعداد زیاد موارد، در حال حاضر هیچ درمان موثری وجود ندارد.

محققان در کلینیک کلیولند آمریکا با استفاده از یک شبکه بزرگ نقشه برداری ژنی، داده‌های ژنتیکی و دیگر اطلاعات را برای تعیین اینکه کدام یک از بیش از هزار و ۶۰۰ داروی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا می‌تواند درمان موثری برای بیماری آلزایمر باشد را ادغام کردند. آن‌ها به دارو‌هایی که «آمیلوئید» و هم «تاو» را هدف قرار می‌دهند امتیاز بیشتری دادند.

آمیلوئید و تاو دو نشانگر اصلی بیماری آلزایمر هستند.

در ضمن دارو که بتواند هر دو نشانگر را هدف قرار بدهد بیشتر از دارویی که فقط یکی از آن‌ها را دربربگیرد ارزشمندتر و پرامتیازتر تلقی شد.

دکتر فیکسیونگ چنگ که سرپرست این مطالعه وسیع و پیچیده بود گفت: «سیلدنافیل که نشان داده می‌تواند به طور قابل توجهی شناخت و حافظه را در مدل‌های بالینی بهبود ببخشد به عنوان بهترین دارو انتخاب شد. این دارو نام تجاری ویاگرا را دارد.»

سپس محققان از پایگاه داده‌ای از ادعا‌های بیش از ۷ میلیون نفر در ایالات متحده استفاده کردند تا رابطه بین سیلدنافیل و پیامد‌های بیماری آلزایمر را با مقایسه کاربران سیلدنافیل با غیر مصرف‌کنندگان بررسی کنند.

آن‌ها دریافتند که مصرف کنندگان سیلدنافیل پس از شش سال پیگیری نسبت به مصرف کنندگان غیرسیلدنافیل ۶۹ درصد کمتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر بودند.

 برای بررسی بیشتر تأثیر بالقوه این دارو بر بیماری آلزایمر، محققان مدلی آزمایشگاهی ایجاد کردند که نشان داد سیلدنافیل رشد سلول‌های مغزی را افزایش می‌دهد و پروتئین‌های تاو را هدف قرار می‌دهد و بینش‌هایی در مورد اینکه چگونه ممکن است بر تغییرات مغزی مرتبط با بیماری تأثیر بگذارد ارائه می‌دهد.

این یافته‌ها در ژورنال پزشکی «پیری طبیعت» منتشر شد.

چنگ هشدار داد که این مطالعه رابطه علّی بین سیلدنافیل و بیماری آلزامر را نشان نمی‌دهد. او گفت که برای تعیین اثربخشی سیلدنافیل، آزمایش‌های بالینی تصادفی‌سازی شده شامل هر دو جنس با کنترل دارونما مورد نیاز بود.

دکتر ایوان کویچف، محقق بالینی ارشد در دانشگاه آکسفورد، گفت: «کشف اثرات شگفت انگیز این دارو یک پیشرفت هیجان انگیز بود، زیرا به داروی خاصی اشاره می‌کند که ممکن است رویکرد جدیدی برای درمان این بیماری ارائه دهد.»

پروفسور تارا اسپایر جونز، معاون مرکز علوم اکتشافی مغز در دانشگاه ادینبورگ نیز گفت: «چندین محدودیت مهم وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. اگرچه بر اساس این مطالعه این داده‌ها از نظر علمی جالب هستند، اما من عجله‌ای برای شروع مصرف سیلدنافیل به عنوان پیشگیری از بیماری آلزایمر ندارم.»

دکتر سوزان کوههاس، مدیر تحقیقات در تحقیقات آلزایمر انگلستان نیز گفت: «توانایی استفاده مجدد از دارویی که قبلاً مجوز آن را برای سایر بیماری‌ها دریافت کرده است می‌تواند به سرعت بخشیدن به روند کشف دارو کمک کند و زودتر درمان‌های زوال عقل را تغییر دهد.»

نکته مهم این است که این تحقیق ثابت نمی‌کند که سیلدنافیل مسئول کاهش خطر زوال عقل است یا این که بیماری را کند یا متوقف می‌کند. تنها راه برای آزمایش این کارآزمایی بالینی در مقیاس بزرگ است که اثر سیلدنافیل را در برابر استاندارد‌های معمول مراقبت اندازه گیری می‌کند.

منبع:جام جم آنلاین