حرف زدن

انسان عاقل، اما، می‌داند که بیشترین و مهم‌ترین گناهان با زبان انجام می‌شود؛ بدین سبب براى محفوظ ماندن از عواقب زیان‌بار گناه سعى می‌کند کمتر سخن بگوید.

شاید شما هم کودکانی را دیده باشید که در خانه از دیوار راست بالا می‌روند و به‌حدی صحبت می‌کنند که والدین‌شان از آنان شاکی می‌شوند. اما همین کودکان در محیط‌های مختلف همچون مدرسه و بین گروه همسالان خود، به‌سختی ارتباط برقرار می‌کنند.

در بررسی مجموع آیات شریفه قرآن، سکوتی می‌تواند پسندیده باشد که نوعی سخن گفتن است؛ یعنی سکوت نوعی زبان است برای بیان یک واقعیت یا زبان بیان یک حقیقت است.

از نظر خودش حاضرجواب  بودن نوعی مهارت بود و همیشه به دیگران هم توصیه می‌کرد.

یکی از فرهنگ‌های آداب معاشرت توجه کردن به کلام بقیه است طوری که اجازه دهیم حرف طرف مقابل تمام شود و نفر بعدی صحبتش را شروع کند.

ما آدم‌ها آگاهانه و ناآگاهانه روزانه ده‌ها مکالمه با دیگران برقرار و صد‌ها جمله رد و بدل می‌کنیم، بدون آنکه متوجه باشیم با طرف مقابلمان چه می‌کنیم. منظورم خشونت‌های کلامی است که جان می‌گیرند و رد خونی از خود به جا نمی‌گذارند.

“روز جهانی آگاهی از لکنت زبان” ۳۰ مهر یا ۲۲ اکتبر هر سال می باشد و هدف از این نامگذاری، افزایش آگاهی عمومی نسبت به ناروانی گفتار است. میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا از این اختلال گفتاری رنج می‌برند. در افرادی که سابقه خانوادگی لکنت زبان وجود دارد احتمال بروز این اختلال بیشتر است. در ادامه ۴ برش کوتاه از دشواری‌های لکنت کلام در خانواده هایی که فرزندانی با این اختلال دارند را می خوانیم.