گاه یک دنیا فقط با یک نفر پر می‌شود
حسین ابراهیمی - فعال فرهنگی
عشق و وفاداری جزو زیباترین مفاهیم انسانی است که نه تنها داشتنشان بلکه دیدنشان در عصر حاضر در بعضی افراد نیز لذت بخش و زیباست و برعکس آنچه یک عده از انسان‌های غربی و دیگران غرب زده منتشر می‌کنند، اسلام و ایمان، عشق و وفاداری می‌آورد.
عشق و وفاداری بی پایان در برابر خانواده و همسر، در دل بندگانی که معنای تعهد و وفاداری و عشق را می‌فهمند، تصاویری خلق می‌کند که بشر مادی منفعت طلب و لذت جو را انگشت به دهان می‌گذارد.
پیامبر مهربانی‌ها (ص) می‌فرمود: «بهترین شما، بهترین نسبت به همسرانتان و دخترانتان است.» (مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص ۲۵۵) و نیز فرمودند: «بهترین شما بهترین برای اهل و همسرش است و من بهترین فرد برای اهلم هستم.» (من لایحضره الفقیه، ج۳، ص ۴۴۳) هیچ گاه فراموش نمی‌کنیم نامه یک عالم و فقیه بزرگ برای همسرش را؛ جایی که امام خمینی (ره) برای همسرش در سفر این گونه نوشت: «تصدقت شوم؛ الهی قربانت بروم! در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم گردیدم، متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آیینه قلبم، منقوش است.» همچنین فراموش نمی‌کنیم تصویر علامه حسن زاده آملی (علیه الرحمه) بر سر مزار همسرش را که در یکی از اتاق‌های منزلش دفن کرده و اسم آن اتاق را «بیت الرحمه» یعنی خانه و اتاق رحمت گذاشته بود و درباره علت این کار گفته بود برای اینکه بتوانم بیشتر به یاد ایشان باشم و بیشتر به ایشان خدمت کنم.
علامه طباطبایی (رحمت ا... علیه)، این مفسر بزرگ قرآن، عارف نامی و فیلسوف قرن که عمر شریفش را در راه کسب فضایل الهی گذرانده بود، نیز پس از فوت همسرش، علت آن همه اشک و تأثر قلبی را چنین بیان کرد: «مرگ حق است. همه باید بمیریم. من برای مرگ همسرم گریه نمی‌کنم. گریه من برای صفا و کدبانوگری و محبت‌های خانم است. ما زندگی پرفرازونشیبی داشته ایم. در نجف اشرف با سختی‌هایی مواجه می‌شدیم.
من از حوائج زندگی و چگونگی اداره آن بی اطلاع بودم. اداره زندگی به عهده خانم بود. در طول مدت زندگی ما هیچ گاه نشد که خانم کاری بکند که من حداقل در دلم بگویم کاش این کار را نمی‌کرد یا کاری را ترک کند که من بگویم کاش این عمل را انجام داده بود. در تمام دوران زندگی ما هیچ گاه به من نگفت چرا فلان عمل را انجام دادی یا چرا ترک کردی.»
آری، این است زیبایی یک زندگی عاشقانه و یک زندگی اسلامی و تصویری که این روز‌ها در شبکه‌های اجتماعی از اشک‌های حضرت آیت ا... جوادی آملی در مراسم خاک سپاری و وداع با همسرش منتشر شد، بسیاری را منقلب کرد که چه زیباست این عشق و چه زیباست این وفاداری که گفت: در دلم جایی برای هیچ کس غیر از تو نیست/ گاه یک دنیا فقط با یک نفر پر می‌شود.
مومن تمام وجودش محبت است و سختی این طور فراق‌ها برای مومن واقعی بیشتر از دیگران است. یکی از شاگردان آیت ا... جوادی (حفظه ا...) نوشته بود که سر درس، آقای جوادی مدام به ما یادآوری می‌کرد که قدر زنان را بدانید.
زنان لطافت دارند. قدر همسر را بدانید. مراعات کنید. بعضی مواقع چنان مرد‌ها را در مقابل زنان مقصر مطرح می‌کرد که صدای پیرمرد‌های پای درس بلند می‌شد که مرجع هم این قدر طرفدار خانم‌ها و علیه آقایان؟
دیگری برای سلامت این عالم بزرگوار نگران شده و نوشته بود: «امروز حاج آقای جوادی آملی داغ همسر دیدند و عاشقانه اشک ریختند. با دیدن گریه ایشان نگران شدم. یاد پدر مرحومم افتادم که هیچ مشکل جسمی خاصی نداشت، اما کمی بیشتر از یک سال بعد از مادرم زنده بود و دوری از او را طاقت نیاورد. خدا به این مرد فرزانه، طول عمر و سلامتی بدهد!»
آرزو می‌کنیم که خداوند بزرگ، همه ما را قدردان این دین زیبا و پیشوایان راستین و بی همتا و چونان علمای بزرگ، پیرو واقعی ایشان قرار بدهد!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
