لبخند تو خلاصه خوبی هاست

در میان شاعران پس از انقلاب اسلامی، شاید کمتر شاعری به محبوبیت قیصر امین پور رسیده باشد؛ شاعری که با گذشت پانزده سال از کوچ او هنوز شعرش مخاطب دارد و روزبه روز بر دایره خوانندگان شعرش افزوده شده است.

راز این محبوبیت چیست؟ آیا پرداختن بیش ازحد رسانه‌های دیداری و شنیداری و مطبوعات در این محبوبیت نقش دارد؟ باید گفت رسانه‌ها و مطبوعات در این سال‌ها به بسیاری از شاعران دیگر هم پرداخته اند و با تبلیغات اغراق آمیز و نابرابر به دیگر شاعران کشور، تلاش کرده اند آن‌ها را هم برجسته کنند و به محبوبیت برسانند. پس چرا موفق نبوده اند؟

به قول خواجه:

بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی
مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

شعر قیصر امین پور را می‌توان برایند روزگار پس از انقلاب اسلامی دانست؛ دایره و منشوری رنگارنگ از غم ها، شادی ها، شکست ها، پیروزی ها، یأس‌ها و امید‌ها و نگرانی‌ها و زنهار‌ها و نقد‌های مصلحانه اجتماعی از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۸۶ که این شاعر محبوب از میان ما رفت. قیصر در بیشتر قالب‌های شعر فارسی طبع آزمایی کرده است؛ غزل، رباعی، دوبیتی، چارپاره، نیمایی و دیگر قالب ها.

اگر ترانه را هم به عنوان یک قالب به رسمیت بشناسیم، در این قالب هم کافی است به آلبوم نیلوفرانه از ساخته‌های عباس خوشدل و صدای علیرضا افتخاری اشاره کنیم که هنوز هم با گذشت بیش از نزدیک سه دهه از تولید این اثر، شنیدنی و خاطره ساز است.

قالب‌های متنوع و مضامین متکثر آثار قیصر را اگر در هم ضرب کنیم، به عددی می‌رسیم که دایره گسترده مخاطبان شعر قیصر را تشکیل می‌دهد. این را به زبان نرم و درعین حال استوار شعر او و خلاقیت و نوآوری این شاعر مهربان اضافه کنید تا به یکی از راز‌های توفیق قیصر دست پیدا کنید.

ولی این همه ماجرا نیست. پیش‌تر هم جایی نوشته بودم مردم سرزمین ما عادت دارند شعر را با شاعر جمع جبری کنند و نتیجه آن را بپذیرند. دست کم با شاعرانی که در زمانشان نفس کشیده اند و او را دیده اند، چنین رفتاری می‌کنند.

دانشجویان قیصر بار‌ها گفته اند که او تنها استادی بود که به بوفه و سلف دانشجویان می‌آمد و با آن‌ها می‌نشست، چای می‌نوشید و غذا می‌خورد. انگار از جنس خود دانشجویان بود. مرز و حدی اداری برای خود تصویر نکرده بود که من این سوی خط، شما آن سوی خط.

همه این هاست که از قیصر امین پور شاعری محبوب ساخته است؛ شاعری و شعری از جنس مردم. هشتم آبان پانزدهمین سال درگذشت این عزیز سفرکرده است. به روح بلند او درود می‌فرستم و به شعر مهربان او سلام می‌کنم.