دکتر محمد شاهین فر، پیر هژیر علم طب در مشهد

به گزارش شهرآرانیوز، دکتر محمد شاهین فر در سال ۱۲۹۹ در مشهد دیده به جهان گشود. وی پس از گذراندن تحصبلات ابتدایی، در سال ۱۳۱۶ وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شد و در سال ۱۳۲۲ دانش آموخته رشته پزشکی این دانشگاه شد.

شاهین فر پس از آن به عنوان معلم افتخاری تشریح در تهران مشغول خدمت شد و  از سال ۱۳۲۵ و با درجه علمی دانشیاری، به استخدام بیمارستان شاه رضا (امام رضا فعلی) درآمد. با استخدام پروفسور روش بولون آلمانی به عنوان رییس بخش جراحی این بیمارستان، وی ابتدا به عنوان مترجم و دستیار او در بیمارستان به فعالیت خود ادامه داد و پس از چندی با همکاری وی، جراحی‌های موفقی را در مشهد به انجام رساند. به گونه‌ای که بنا به تعریف خودش، گاهی اقدامات بیمارستان مشهد از تهران نیز برتر و برجسته‌تر می‌شده است.

دکتر شاهین فر، پایه گذار بخش جراحی بیمارستان شهناز (قائم کنونی) بود. او در آن سال‌ها و از سال ۱۳۳۶ با ساخت و تجهیز بیمارستانی که امروزه به بیمارستان شاهین فر مشهور است، ضمن انجام رسالت پزشکی خود، به امر مدیریت بیمارستان و خدمت به بیماران نیز مبادرت ورزید و بیش از ۵۰ سال از عمر خود را صرف خدمت و زندگی در این بیمارستان کرد.

 

شاهین فر تا پیروزی انقلاب اسلامی به امر طبابت مشغول بود و ۴۰ سال قبل و در سال ۱۳۵۸ پس از ۳۴ سال خدمت رسمی بازنشسته شد و پس از آن فعالیت‌های درمانی خود را در بیمارستان شاهین فر ادامه داد و هنگامی که به سن ۸۰ سالگی رسید، با آگاهی از عدم توانایی در انجام جراحی‌های بزرگ، از این خدمت نیز خود را بازنشسته کرد و به مدیریت بیمارستان اکتفا نمود و تا آن هنگام، بیمارستان وی مجهز ه ۱۰۰ تخت بیمارستانی همراه با دستگاه‌های پزشکی لازم برای بیماران شده بود.

سال ۱۳۸۱، بیمارستان شاهین فر، واقع در بازارچه سراب که همگان نام آن کوچه را، کوچه شاهین فر می‌دانند، توسط وی به دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد واگذار شد. دکتر شاهین فر از آنجا که معتقد بود دانشگاه باعث رشد و تعالی انسان می‌شود، اقدام به این وقف ماندگار علمی کرد و نام خود را در ردیف واقفان طب قرار داد.

دکتر شاهین فر، پزشکی را از آن جهت برگزید که بنا به روایت خودش، رواج خرافات و عدم پیشرفت علم در ایران به شکلی بود که دو برادر خردسال خود را بخاطر همین خرافات رایج از دست داده بود و از این روی، کمر به خدمت مردم و مداوای بیماران بست. شاهین فر به علت قدرت حافظه بالایی که داشت، به ذکر خاطره‌ای پرداخته است که اینجا نقل می‌کنیم: 

«روزی با دو کودک کوچکتر از خودم سوار بر الاغی بودیم و یک کارگر آن را یدک می‌کشید، در کوچه پس کوچه‌های نوغان پیرزنی پیش آمد و گفت: ((آقا پسر برای تب دامنه (تیفویید یا حصبه)) چه دارویی خوب است؟))، چون می‌گفتند از سوار سه پشته بر الاغ اگر سؤال کنید هر دارویی گفت برای بیمار خوب است اگر چه یک بچه خردسال باشد، در جواب گفتم ((جوشانده با شیرخشت))، چون هر موقع که تب می‌کردیم مادربزرگ همین دارو را به ما می‌داد و خوب می‌شدیم.

سال‌ها گذشت در سن نوجوانی از همان کوچه‌ها سوار بر اسب سیاهی می‌گذشتم، مرد جوانی پیش آمد جلو اسب را گرفت و پرسید ((برای بیمار سیاه سرفه چه دارویی خوب است؟)) در جواب گفتم ((شیر مادیان))، چون خودم قبلاً به سیاه سرفه مبتلا شده بودم و شیر مادیان تجویز نموده بودند. پس از مدتی با جستجو در کاروان سرا‌های پایین خیابان که محل زوار بود مادیان پیدا شد که به زحمت شیر مختصری از او دوشیدند و به من دادند. چون سیر بیماری به پایان رسیده بود همزمان با خوردن شیر بهبود یافتم، درصورتی که اگر از روز اول هم این شیر را می‌خوردم اثری نداشت؟! و این بود وضع طبابت در دوران قدیم برای مردم ساده دل که با همان اعتقادات بیماران را معالجه می‌کردند؛ که این روش در یونان باستان به عنوان یک روش درمان شناخته می‌شد و بعضی از این عقاید خرافی ایرانی‌ها هم از همین جا ایجاد شده بود».

 

دکتر محمد شاهین فر، ۱۲ اسفند ۱۳۹۸ چهره در نقاب خاک فرو کشید. از ایشان، چهار فرزند به یادگار مانده است که همگی همچون پدر به علم پزشکی مشغول و در رشته‌های نفرولوژی، دندانپزشکی، علوم آزمایشگاهی و جراحی پلاستیک خدمت می‌کنند. همچنین بیمارستان شاهین فر نیز یادگار زرینی از ایشان است که هم به علم دانشجویان پزشکی کمک می‌کند و هم به درمان بیماران مشغول است.