به یاد شهید اردشیر حسین‌پور | چراغِ علم را به دستِ عاشقان سپرده اند

به گزارش شهرآرانیوز تهران به دنیا آمد، اما این شیراز و محافل علمی اش بود که اردشیر حسین پور را به عنوان یک دانشمند به عرصه علوم هسته‌ای معرفی کرد. سال ۱۳۷۰، پس از آنکه به قدر بضاعت جان خود، در خاکریز‌های جنگ تحمیلی، علیه رژیم بعث عراق جنگید، اسلحه را بر زمین گذاشت و این بار با سلاح علم قلم برداشت و به میدان جهاد علمی آمد.

جوان پاک نهاد و آگاهی که در همان سال‌های نخست جوانی به پیروی از رهنمود‌های امام راحل (ره)، راهکار مبارزه با دشمن را تا همیشه، در پیشرفت کشور و خودکفایی در حوزه‌های گوناگون داخلی یافت و با ورود به رشته فیزیک دانشگاه شیراز، نخستین گام را در مسیر خدمت به کشور برداشت و در سه گرایش مهندسی الکترونیک، مخابرات و سخت افزار، در سال ۱۳۷۰ از این دانشگاه فارغ التحصیل شد.

سه سال بعد نیز کارشناسی ارشد خود را در رشته فیزیک ماده چگال اخذ کرد و دکتری خود را در رشته فیزیک اتمی در همان دانشگاه پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۸۱ با دفاع از پایان نامه دکتری خود با عنوان «فیزیک هسته‌ای الکترودینامیک یون‌های مغناطیسی در ابر شبکه ها»، تحصیلات خود را در مقطع عالی دانشگاهی تکمیل کرد. اردشیر حسین پور که در مقطع دکتری، عنوان دانشجوی نمونه کشوری را به خود اختصاص داده بود، سال ۱۳۷۵ رتبه اول تألیف کتاب را از آن خود کرد و در همان سال ها، نخستین پایه‌های تأسیس اولین مرکز تحقیقات الکتروسرام ایران را در دانشگاه صنعتی مالک اشتر پی ریزی کرد.

کسب جایزه تحقیقات کاربردی چهاردهمین دوره جشنواره بین المللی خوارزمی و مشارکت در دوازده پروژه حساس دفاعی کشور، گوشه‌ای از رزومه پربار او بود تا به این ترتیب چهره دکتر حسین پور را به مهره‌ای اثرگذار در مسیر رشد و پیشرفت کشور در زمینه‌های دفاعی و علمی تبدیل کند. دکتر اردشیر حسین پور همان کسی بود که اولین بار طرح تأسیس نخستین مجتمع فیزیک اتمی ایران را پیشنهاد داد و از سوی فدراسیون بین المللی بخارست مجارستان به عنوان برترین مخترع ایرانی مورد تقدیر قرار گرفت. جوان سرزنده و خوش فکری که علاوه بر مراقبت‌های ذهنی، ورزش‌های رزمی را برای پرورش جسم خود در پیش گرفته بود و علاوه بر اخذ کمربند مشکی کاراته، به درجه استادی کونگ فو نیز دست یافته بود، زیرا عقیده داشت برای تفکر عمیق و تمرکز بالا، تنی سالم و جسمی ورزیده به ادامه راه کمک شایانی می‌کند.

او همچنان که دانسته هایش را صمیمانه با دانشجویانش به اشتراک می‌گذاشت، بیش از هرچیز به کاربردی کردن علوم تأکید می‌کرد تا هم سنگران خود در میدان‌های علمی را برای روزگار پیش رو، مهیای عمل کند، اما ۲۶ دی سال ۸۵، درست یک روز پس از دریافت جایزه دکتر حسین پور برای یک طرح دفاعی برجسته از جشنواره بین المللی خوارزمی، خبر رسید او در محل استراحت خود بر اثر استنشاق گاز مونوکسید کربن در سن چهل و چهارسالگی از دنیا رفته است.

سکوت رسانه‌های صهیونیستی و نبود شواهد محکم، هرچند علت مرگ را یک حادثه محتمل مطرح می‌کرد، اما همچنان درگذشت مشکوک دکتر حسین پور را در هاله‌ای از ابهام باقی گذاشت تا آنکه چهارده سال بعد با اقرار موساد مبنی بر ترور دانشمند هسته‌ای ایرانی، پازل پرونده مرگ دکتر حسین پور تکمیل شد تا یکی دیگر از اسناد جنایات رژیم غاصب صهیونیستی علیه نخبه‌های ایرانی در عرصه هسته ای، برملا شود و به این ترتیب نام دکتر اردشیر حسین پور به عنوان اولین شهید هسته‌ای ایران در تقویم چهره‌های ماندگار و خدمتگزار کشور، ثبت شود.
* مصرع شعری از حمید رضا صولتی که برای شهدای هسته‌ای سروده است.

در ادامه حتما بخوانید درباره شهید خلبان، مصطفی اردستانی، معاون عملیاتی نیروی هوایی ارتش

موفقیت به سبک شهید حسین پور

کتاب «موفقیت به سبک ایرانی» به قلم ا... کریم عباس نیا این کتاب در پنج فصل تدوین و منتشر شده است. فصل اول زندگی نامه علمی اردشیر حسین پور، فصل دوم راز‌های موفقیت او از نگاهی عام، فصل سوم ویژگی‌های بارز او که نقشی بی بدیل در موفقیتش داشته است، فصل چهارم مشتمل بر مجموعه خاطرات شاگردان حسین پور و فصل پنجم نیز شامل خاطرات دو تن از استادان همکار اوست.