نگاهی به نمایشگاه «من‌القدس الی القدس» در نگارخانه رضوان
اعتراض یک هنر است که در قاب جهان‌بینی یک هنرمند می‌نشیند یا بر رفتار و زبان جامعه جاری می‌شود، هنر اعتراضی نیز توجهی است به اینکه چگونه، به چه کسی و کجا اعتراض متولد شود.
به گزارش شهرآرانیوز؛ آبان ماه سال جاری رویداد «من‌القدس الی‌القدس» در صحن قدس حرم مطهر برگزار شد که در این رویداد ۱۴ نفر از هنرمندان تجسمی کشور آثاری را در زمینه نقاشی و نگارگری در همبستگی با جبهه مقاومت اسلامی در حرم مطهر رضوی در قالب‌های مختلف به تولید آثار می‌پرداختند.
یک بهمن ماه نیز نمایشگاهی به همین نام در نگارخانه رضوان واقع در کوهسنگی ۱۷ برگزار شد تا بازنشر این آثار باشد و تا ۴اُم بهمن‌ماه این آثار را به نمایش بگذارد. در این نمایشگاه ۱۵ اثر از ۱۴ هنرمند کشور با موضوع غزه، به نمایش گذاشته شده و تکنیک‌های استفاده شده در این آثار، اکلریک و رنگ روغن است. این آثار نیمه آبان ماه در صحن قدس حرم مطهر رضوی در رویداد من القدس الی القدس توسط هنرمندان خلق شد.
مسعود نجابتی، حسن روح‌الامین، علی بحرینی، امیر خالقی، عباس برزگر گنجی، احمد منصوب، محمدرضا میری، محمدعلی نادری، محسن اسدی، حمید قربانپور، مهدی امینی، سعید خاتمی، احمد پژمان و مهدی انفرادی از جمله هنرمندان شاخصی هستند که در این رویداد مشارکت دارند.
اعتراض هنری و هنر اعتراضی
به‌نظرم هنر بیش از هرچه، انعکاس و بازتاب روح انسانی است که در قالب‌های مختلفی جای می‌گیرد. انعکاس احساسات انسان روی بوم نقاشی به قلم کشیده می‌شود یا در میان کلمات یک شعر به وزن درخواهد آمد، گاهی درمیان چارچوب کادر جهان‌بینی یک عکاس محصور می‌شود تا در مقابل تماشای آدم‌ها از حصار قاب خارج شود و تاثیر خودش را بگذارد. اما این گذاشتن مثل هر فعل دیگری نیست. هنر نمی‌آید که تاثیر خودش را بگذارد و برود پی کارش، که می‌ماند و حکومت می‌کند و ماندگار می‌شود، اگر از بطن جامعه بیاید.
دومینوی من هم همین‌طور
تاریخ، عنصر بی‌رحمی است که کار خودش را می‌کند. بار‌ها دیده‌ایم که به علل مختلف هرچه آدم‌ها تلاش کرده‌اند در صفحات تاریخ جویای نام باشند دست آخر خود بیهقی است که دیده می‌شود نه سلطان مسعود غزنوی. این بدان معناست که تاریخ می‌گردد و شایستگان را بی‌رحمانه انتخاب می‌کند و می‌رود. حالا نوبت آن است که اسم هرکه تاریخ می‌خواهد سایه بیندازد روی اسامی دیگر. یعنی وقتی می‌گویند تاریخ را فاتحان می‌نویسند خیلی سخت می‌شود فاتح نبرد را در بین صفحاتش تشخیص داد، به عنوان مثال گاهی طرف شکست خورده نبرد پیروز اصلی روایت‌هاست، تا تاریخ چه بخواهد.
حالا اینکه تاریخ چه کسی را انتخاب می‌کند بر عهده جامعه است. اگر هنرمند از دل همین جامعه بیاید و انعکاس روحش همان باشد که جورش را ملتش بکشند یک جمله مشترک میانشان شکل می‌گیرد که «من هم همین‌طور». یعنی تفاوت است میان تصویری که هنرمند به سفارش سلطان بکشد و تصویری که هنرمند از پیش چشم هزاران نفر در جامعه ایده بردارد و بیندازد روی بوم. این من هم همین‌طور چیزی است که هنر را ماندگار می‌کند.
هنر همدلی در میدان
مسئله غزه از چشم هیچ‌کس پنهان نمی‌ماند. در چنین وقایعی، یک الک بزرگ تاریخی روی کار می‌آید تا دانه‌های درشت حق را از توده ریزباطل‌ها جدا کند. بعد می‌بینیم که وقتی دلار‌های رسانه‌ای نمی‌تواند شایعه پراکنی‌اش را درمورد غزه به ثمر بنشاند، نوبت هنر اعتراضی است که با عکس‌ها و تصاویر و هنرهای تجسمی اعتراضش را بیان کند. حالا زمانی است که مردم به خیابان می‌آیند و خیابان هم در قاب هنر قرار می‌گیرد تا با هنر اعتراض ماندگار و بسیطی داشته باشند.
مسئله اعتراض یک مقوله پیچیده است. چگونه اعتراض کردن، کجا اعتراض کردن و به چه کسی اعتراض کردن باید دوشادوش یکدیگر اتفاق بیفتد. در غیر این صورت مسیر اعتراض چنان پرت خواهد شد که حتی ممکن است به بدنه حقیقت نیز ضربه وارد کند.
نمایشگاه من القدس الی القدس، از مشهد به غزه رفت
اسامی هنرمندان مطرح وزن تابلو‌ها را بالا برده است. همان هنرمندانی که در جوار حرم مطهر رضوی نشسته‌اند و از مشهد غزه و آنچه که در ذهن دارند را روی بوم آورده‌اند. به تخیل هنرمندانه‌شان اما اگر نگاه کنید یک وجه تمایز میان پیاده کردن این تخیل روی بوم میان هنرمندان مشهدی و تهرانی دیده می‌شود. احتمالا این تمایزات به‌خاطر زمان بیشتری است که مشهدی‌ها نسبت به پایتخت‌نشینان داشته‌اند.
در این نمایشگاه احمد منصوب یک طرح اکریلیک از کودکانی کشیده که سربازان رژیم اشغالی را به خاک کشانده‌اند. طرح ساده و اکریلیک استاد مقاومت را با جزئیات کمی نشان می‌دهد و مخاطب را راهی تابلو‌های دیگر می‌کند.
اکریلیک بعدی با جزئیات و کنایه‌های بیشتری کشیده شده است. این تصویرسازی متعلق است به حمید قربانپور و طرح او طرح تمبری است که نماد واقعه سال ۲۰۲۳ بوده و از نظر این هنرمند طوفان‌الاقصی همان واقعه‌ای است که اتفاق برجسته ۲۰۲۳ دانسته می‌شود.
ویژگی هنری محمدعلی نادری در صحنه‌سازی و ارائه جزئیات از صحنه واقعه است. پیشتر آثار او را در پرتره‌ها و صحنه‌سازی‌های عاشورا به یادداریم. نادری در این نمایشگاه ایستادگی را با رنگ روغن به تصویر کشیده است.
به همین‌صورت آثار اساتید دیگری، چون روح‌الامین، خالقی و نجابتی نیز به چشم می‌خورد که تصویرسازی‌هایی را از آزادی، مقاومت و ایستادگی به تصویر کشیده‌اند.
علاقه‌مندان می‌توانند تا پنجم بهمن، از ۹ صبح تا ۱۲ ظهر و از ۱۵ تا ۱۹ بعدازظهر، از این نمایشگاه در نگارخانه رضوان مشهد واقع در کوهسنگی ۱۷ بازدید کنند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
