مرد ۷۹ ساله تئاتر مشهد درگذشت
سید خسرو هوشیار حسینی در ۷۹ سالگی در گذشت و در آرامستان هنرمندان بهشت رضا (ع) مشهد آرام گرفت.
سیدجواد اشکذری - در آخرین روزهای سال ۹۸، مرد ۷۹ ساله تئاتر مشهد درگذشت، خیلی غریبانه در هیاهوی ویروس کرونا. او ۲۳ اسفندماه خیلی آرام در آرامستان هنرمندان بهشت رضا (ع) مشهد آرام گرفت. سیدخسرو هوشیارحسینی نامی بود که همیشه برای جوانان تئاتر مشهد غریب و برای پیش‌کسوتانش بسیار آشناست. به‌طور حتم درگذشت این نویسنده، متفکر و محقق تئاتر، حرفهای ناگفته‌ای برای بسیاری از اهالی تئاتر در روزهای آینده خواهد داشت، به‌خصوص برای تاریخ‌پژوهان تئاتر مشهد که او را از قدیم تا امروز به خوبی می‌شناسند. زنده‌یاد هوشیار که در ۱۸ سالگی فعالیت هنری‌اش را با رادیو آغاز کرد، به دلیل علاقه بسیارش به بازیگری، به‌سرعت جذب عرصه فعال تئاتر آن زمان شد و فعالیت تئاتری‌اش را در فضای روشن‌فکری دانشگاه در دهه ۴۰ آغاز کرد تا آثار بسیاری از او با گروه تئاتر دانشگاهی آپادانا در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ به یادگار بماند. زنده‌یاد هوشیار همراه با داریوش ارجمند، منوچهر خادم‌زاده، زنده‌یاد محمد مطیع و زنده‌یاد فریدون صلاحی در آن سالها با ایجاد یک گروه تئاتر، فعالیت‌های زیادی در زمینه نمایش‌های صحنه‌ای و رادیویی انجام دادند.
هوشیار را بیشتر با «آپادانا» می‌شناسند. او که در ابتدای دهه ۴۰ دانشجوی ادبیات دانشگاه فردوسی بود و شاگردی دکترعلی شریعتی را در کارنامه افتخاراتش دارد، همراه با دوست هم‌کلاسی خود، منوچهر خادم‌زاده، و نیز محمد مطیع، هسته اصلی این گروه را شکل دادند و بعد از مدتی هنرمندان دیگری، چون داریوش ارجمند، رضا مشرف و خانم‌ها جوانمردی و فرخ‌تکین به این گروه تئاتر اضافه شدند. «آپادانا» در فضای دانشگاهی فعالیت می‌کرد، اما در سطح تئاتر حرفهای مشهد آن را به عنوان یک گروه تئاتر پیشرفته و حرفهای با نگاه روشن‌فکری می‌شناختند.
محمد مطیع از دوستان و هم‌گروه زنده‌یاد هوشیار از زمان فعالیتش در «آپادانا» می‌گوید: «من همراه با خسرو هوشیار در خیلی از شهر‌های خراسان تئاتر همراه با موسیقی اجرا می‌کردیم. با اتومبیل شخصی به این سفر‌ها می‌رفتیم. یادم می‌آید در زمستانی سرد به نیشابور رفتیم و بعد از اجرای نمایش در مسیر بازگشت در برف گیر کردیم و مجبور شدیم در قهوه‌خانه‌ای بمانیم. کلی سختی کشیدیم. آن روزگار جوان‌ها برای فعالیت در کار‌های تئاتر و بازیگری باید کفش آهنین و اراده قوی می‌داشتند.»
این هنرمند فقید در سال۱۳۴۲ نمایشنامه «اوج» را با بهره‌گیری از نظرات آلبر کامو و ژان پل‌سارتر نوشت و کارگردانی آن را به داریوش ارجمند سپرد و در ادامه آثار بسیاری را نوشت و بازی کرد.
هوشیار در اوایل دهه ۶۰ فیلم‌نامه بلندی نوشت و تا مراحل اجرای کار هم پیش رفت، اما مشکلات اقتصادی و هزینه‌های زیاد تولید فیلم سینمایی سبب بازماندگی او در نیمه راه شد. او سالها در عرصه‌های نقد فیلم و تئاتر، نه به صورت مصلحت‌گرایانه، بلکه از نگاه علمی و فلسفه هنر فعالیت می‌کرد.
زنده‌یاد سیدخسرو هوشیارحسینی در جوانی نمایشنامه‌نویس و نیز کارگردان تئاتر بود و در میان‌سالی بیشتر وقتش را به تحقیق، نقد و پژوهشگری می‌گذراند. او در آخرین دهه عمرش، کتاب «آیین دبیری» را همراه با دکتر اندیشه قدیریان نوشت. روحش شاد و یادش گرامی.
هوشیار را بیشتر با «آپادانا» می‌شناسند. او که در ابتدای دهه ۴۰ دانشجوی ادبیات دانشگاه فردوسی بود و شاگردی دکترعلی شریعتی را در کارنامه افتخاراتش دارد، همراه با دوست هم‌کلاسی خود، منوچهر خادم‌زاده، و نیز محمد مطیع، هسته اصلی این گروه را شکل دادند و بعد از مدتی هنرمندان دیگری، چون داریوش ارجمند، رضا مشرف و خانم‌ها جوانمردی و فرخ‌تکین به این گروه تئاتر اضافه شدند. «آپادانا» در فضای دانشگاهی فعالیت می‌کرد، اما در سطح تئاتر حرفهای مشهد آن را به عنوان یک گروه تئاتر پیشرفته و حرفهای با نگاه روشن‌فکری می‌شناختند.
محمد مطیع از دوستان و هم‌گروه زنده‌یاد هوشیار از زمان فعالیتش در «آپادانا» می‌گوید: «من همراه با خسرو هوشیار در خیلی از شهر‌های خراسان تئاتر همراه با موسیقی اجرا می‌کردیم. با اتومبیل شخصی به این سفر‌ها می‌رفتیم. یادم می‌آید در زمستانی سرد به نیشابور رفتیم و بعد از اجرای نمایش در مسیر بازگشت در برف گیر کردیم و مجبور شدیم در قهوه‌خانه‌ای بمانیم. کلی سختی کشیدیم. آن روزگار جوان‌ها برای فعالیت در کار‌های تئاتر و بازیگری باید کفش آهنین و اراده قوی می‌داشتند.»
این هنرمند فقید در سال۱۳۴۲ نمایشنامه «اوج» را با بهره‌گیری از نظرات آلبر کامو و ژان پل‌سارتر نوشت و کارگردانی آن را به داریوش ارجمند سپرد و در ادامه آثار بسیاری را نوشت و بازی کرد.
هوشیار در اوایل دهه ۶۰ فیلم‌نامه بلندی نوشت و تا مراحل اجرای کار هم پیش رفت، اما مشکلات اقتصادی و هزینه‌های زیاد تولید فیلم سینمایی سبب بازماندگی او در نیمه راه شد. او سالها در عرصه‌های نقد فیلم و تئاتر، نه به صورت مصلحت‌گرایانه، بلکه از نگاه علمی و فلسفه هنر فعالیت می‌کرد.
زنده‌یاد سیدخسرو هوشیارحسینی در جوانی نمایشنامه‌نویس و نیز کارگردان تئاتر بود و در میان‌سالی بیشتر وقتش را به تحقیق، نقد و پژوهشگری می‌گذراند. او در آخرین دهه عمرش، کتاب «آیین دبیری» را همراه با دکتر اندیشه قدیریان نوشت. روحش شاد و یادش گرامی.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
