روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی

«به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد»

از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
که تخم سخن را پراگنده‌ام
هر آن‌کس که دارد هُش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین

تقویم فرهنگی جمهوری اسلامی ایران دو ‌مناسبت بسیار مهم را بر صفحهٔ ۲۵ اردیبهشت خود رقم زده است؛ روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان پارسی. دو عنوان روشن و دو سرخط درخشانی که چون نیکو بنگریم، در واقع یکی‌ است.

مگر نه این است که فردوسی پدر زبان پارسی‌ است و این زبان به عنوان سند هویت و جاودانگی قوم و ملت ایرانی و ضامن بقا و استمرار حیات فرهنگی او، بود و نمود خود را پس از سال‌ها وامدار اوست، چنان که شاهنامهٔ گران‌سنگ او را پیر و‌ جوان و عارف و عامی، پس از گذشت بیش از هزار سال از تاریخ سرایش آن، به آسانی و روانی می‌خوانند و می‌دانند و از آن بهره بر‌می‌گیرند. و مگر نه اینکه فردوسی بزرگ اثر ماندگار خود را که تنیده‌ای استوار و دلپذیر از حکمت و‌ خرد و حماسهٔ ایرانی و اسلامی‌ است به زبان پارسی آفریده و چشمهٔ‌ زلال اندیشه و احساس و آرمان خود را بر بستر این زبان روان ساخته است.

بر همین اساس، بزرگداشت یاد و نام و اثر گران‌قدر فردوسی در واقع پاسداشت زبان پارسی‌ و پاسداشت زبان پارسی در حقیقت ارج نهادن به کوشش و تلاش ارجمند فردوسی در زنده نگاهداشتن آن است و صد‌‌البته نکوداشت این هر دو‌ تعظیم و تجلیل فرّ و فرهنگ و اندیشه و هنر ملت بزرگ ایران در طول تاریخ است.

اکنون بر ماست که این دو‌ گوهر قیمتی و این دو گنجینهٔ گران‌بها را از دل و جان پاس بداریم و آنی از پاسداری و نگاهبانی آن‌ها نیاساییم.

با دریغ فراوان، با وجود تلاش‌های بسیار شیفتگان زبان و ادب پارسی و علاقه‌مندان به حکیم ابوالقاسم فردوسی اعم از فردوسی شناسان، شاهنامه‌پژوهان، هنرمندان و استادان زبان و ادب فارسی و برنامه‌ریزی‌های زیاد در گستره‌های استانی و کشوری برای برگزاری باشکوه آیین‌ها و مراسم بزرگداشت و پاسداشت این دو مناسبت مهم، شرایط بهداشتی ناشی از بیماری همه‌گیر کووید۱۹، امکان برگزاری همایش‌ها و آیین‌های حضوری را در شرایط کنونی از ما گرفت و ما را از ادای وظیفه چنان که باید و شاید، بازداشت. 

اما چه باک که ملت ایران رمز و راز گذار از شرایط خوف و خطر را در طول تاریخ پرفرازونشیب خویش به‌خوبی آموخته‌ و‌ آزمون‌های دشوار را با پیروزی و سرافرازی تاب آورده و پشت سر گذاشته است. شاهنامهٔ حکیم طوس گویاترین گواه این امر است. هم او، درس گذار از سختی‌ها را به ما داده است، درسی با سرمشق‌هایی چون شکر و شکیب و دانش و دلاوری و صد البته داد و دهش و دستگیری و مهربانی است.‌

با توجه به شرایط کنونی و‌ بنا بر تصمیم و تصویب انجمن آثار و‌ مفاخر فرهنگی و ستاد بزرگداشت مفاخر فرهنگی استان، امسال بخشی از برنامه‌ها با بهره‌گیری از امکانات فضای مجازی و بخشی نیز در فرصتی مناسب به صورت حضوری برگزار و به‌جای آورده خواهد شد که عناوین و جزئیات آن به آگاهی عموم رسانده می‌شود.

این‌جانب ضمن تسلیت ایام شهادت اسوه و اسطورهٔ داد و دهش و دانش و دلاوری، حضرت علی_ که درود خدا بر او باد_ و استمداد از ساحت ربوبی آن امام همام برای پیروزی و سرافرازی ملت بزرگ ایران، ۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان پارسی را گرامی می‌دارم، بر روان فردوسی بزرگ درود می‌فرستم و تمام تلاش‌های انجام شده برای بزرگداشت این دو مناسبت مهم‌ فرهنگی را در کشور و استان ارج می‌‌نهم.