به گزارش شهرآرانیوز، دکتر علی ربانی، میگوید: دیابت نوع یک در کودکان، زمانی ظاهر میشود که حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد سلولهای لوزالمعده که مسئول تنظیم انسولین هستند، آسیب دیده باشند.دیابت نوع یک تقصیر رژیم غذایی یا «زیادهروی در مصرف شیرینی» نیست؛ پانکراسِ کودک انسولین کافی تولید نمیکند و او تا پایان عمر به تزریق روزانه، پایش قند خون و آموزش مستمر نیاز دارد. در حالیکه خانوادهها در کمبود آگاهی دستوپا میزنند، متخصصان بر یک حقیقت تأکید دارند: تشخیص زودهنگام میتواند جان کودک را نجات دهد و کیفیت زندگی او را حفظ کند. بسیاری از خانوادهها به دلیل ناآگاهی، علائم حیاتی این عارضه مانند تشنگی شدید و غیرعادی، تکرر ادرار، کاهش وزن ناگهانی و خستگی را نادیده میگیرند و متوجه آن نمیشوند. درحالیکه تشخیص زودهنگام این نشانهها میتواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند و به کودک امکان زندگی طبیعی بدهد.
دکتر ربانی بیان کرد: دیابت نوع یک که در میان کودکان شایعتر است، یک بیماری خودایمنی یا اتوایمیون (Autoimmune disease) محسوب میشود. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن علیه خود بدن؛ یعنی علیه سلولهای پانکراس یا لوزالمعده فعال میشود و به آنها آسیب میزند. درنتیجه، سلولهای لوزالمعده قادر به کنترل قند خون نخواهند بود و سطح قند افزایش پیدا میکند. وظیفه اصلی پانکراس، تولید انسولین برای تنظیم قند خون است.
وی اظهار کرد: دیابت نوع یک معمولاً دو پیک بروز دارد: یکی در سنین چهار تا پنج سالگی (قبل از ورود به مدرسه) و دیگری در دوران بلوغ. این بیماری ژن خاصی ندارد، اما برخی افراد بر روی گلبولهای سفید خود نشانگرهایی به نام اچالای (HLA) دارند که آنها را مستعد ابتلا به این بیماری میکند. با این حال، ابتلا به این بیماری در کودکان تنها به دلیل ژنتیک نیست و عوامل متعددی میتوانند محرک بروز بیماری باشند؛ از جمله کمبود ویتامین D، بعضی ویروسها، عوامل محیطی مثل استرسها، شوکهای عصبی و .... کودکی که زمینه ژنتیکی HLA را دارد و سیستم ایمنیاش تحریک شده و آسیبهای مختلفی در بدنش ایجاد شده، به محض مواجهه با یک شوک، بیماری خود را نشان میدهد. نکته مهم این است که بیماری زمانی ظاهر میشود که حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد سلولهای لوزالمعده آسیب دیدهاند. بروز این عارضه از نظر آماری در حال افزایش است، اما هنوز هیچ عامل محیطی به طور قطعی به عنوان علت ثابت نشده است. اما همان طور که گفتم ویروسهای خاص، عوامل محیطی مثل استرسها، کمبود ویتامین D مسبب آن هستند.
دکتر ربانی عنوان کرد: بعضی ویروسها مثل کرونا میتوانند «دیابتوژن» باشند؛ یعنی محرک تغییراتی شوند که منجر به ابتلای فرد به دیابت نوع یک میشود. بعد از همهگیری کووید-۱۹ ما شاهد بودیم که تعداد مبتلایان به دیابت نوع یک افزایش چشمگیری پیدا کرد. درواقع سیستم ایمنی بدن، ویروس را اشتباهاً با سلولهای لوزالمعده اشتباه میگیرد و به آنها حمله میکند و آنها را ملتهب یا آسیبپذیر میکند. به طوری که سیستم ایمنی علیهشان فعال میشود. نتیجه اینکه؛ سلولهای لوزالمعده کم میشوند، تولید انسولین کاهش مییابد و درنهایت دیابت نوع یک بروز میکند.
دکتر ربانی اظهار کرد: به طور کلی، دیابت یک بیماری متنوع است و انواع مختلفی دارد. حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد دیابت از نوع ۲ است و حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد مربوط به نوع یک میشود. سایر انواع شیوع کمتری دارند. معمولاً دیابت نوع یک پیش از بلوغ بروز میکند. در حالی که دیابت نوع ۲ عمدتاً بعد از ۳۰ تا ۴۰ سالگی دیده میشود؛ هرچند ممکن است کودکان هم به نوع ۲ مبتلا شوند و در بزرگسالان هم نوع یک دیده شود. یعنی بعد از ۴۰ سالگی هم ممکن است افرادیب نیازمند تزریق انسولین شوند.
با توجه به اینکه دیابت نوع یک یک بیماری خودایمنی است، آیا با اصلاح سبک زندگی نمیتوان از بروز آن پیشگیری کرد یا دستکم آن را به تأخیر انداخت؟
قطعاً عوامل محیطی در بروز دیابت نوع یک نقش دارند. به همین دلیل همه کسانی که HLA خاص دارند، لزوماً به این بیماری مبتلا نمیشوند. اما عوامل محیطی مانند کمبود ویتامین D، عفونتهای ویروسی و حتی شرایط زندگی شهری که باعث شده ارتباطات آدمها خیلی نزدیک شود و انتقال ویروسها فراگیر شود و تغییراتی حادث شده، میتوانند شانس بروز این بیماری را افزایش دهند.
دکتر ربانی بیان می کند: دیابت کودکان در سراسر دنیا رو به افزایش است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. روند ابتلا در کشور ما نیز همانند سایر نقاط جهان صعودی است.
فوق تخصص بیماری های غدد درون ریز بیان کرد: تفاوتی ندارد که کودک به کدام نوع دیابت مبتلا باشد؛ آنچه اهمیت دارد، کنترل بیماری است. اگر بعد از ابتلا، سطح قند خون در محدوده طبیعی نگه داشته شود، مشکلی جدی در زندگی کودک ایجاد نخواهد شد. من همیشه به خانوادهها توصیه میکنم با وجود دشواریهایی که دیابت در سبک زندگی ایجاد میکند، با تغییراتی در سبک زندگی و رعایت اصول درمان میتوان زندگی عادی و بدون عارضهای داشت و هیچ اتفاق غیر طبیعی به خاطر دیابت در زندگی پیش نخواهد آمد. در واقع، دیابت مقداری زحمت زندگی را زیاد خواهد کرد، اما قابل پیشگیری و قابل درمان است و میتوان از عوارضی که ایجاد میکنه، به طور کامل جلوگیری کرد.
منبع: همشهری