گفت‌وگو با تنها پزشک افغانستانی اصفهان | مهاجران فراموش کرده‌اند که می‌توانند موفق شوند

به گزارش شهرآرانیوز، دکتر فزه حسینی، پناهنده‌ای افغانستانی است که به صورت خستگی ناپذیری به بیماران ایرانی و افغانستانی ویروس کرونا رنج می‌برند، کمک می‌کند.

 

دکتر فزه حسینی، پناهنده افغانستانی ۳۸ ساله اخیراً به عنوان سرپرست برنامه ویروس کرونا در خصوص دسترسی عمومی در استان مرکزی اصفهان، در جمهوری اسلامی ایران انتخاب شده است تا علاوه بر وظایفش به عنوان رئیس مرکز بهداشت رازی در خمینی شهر اصفهان، به بیماران ایرانی و افغانستانی مبتلا به ویروس کرونا و یا در معرض خطر ویروس مشاوره تلفنی بدهد.

 

 

 

ماه‌ها است که او و تیم پزشکی پنج نفره‌اش ساعت‌ها بعد از اتمام ساعات کاری در مرکز درمانی می‌مانند، تا هر روز عصر با حدود ۲۰۰ نفر تماس تلفنی برقرار کنند.

 

وی در این باره می‎‌گوید: ویروس کرونا باعث شد مانند سایر پزشکان در سراسر جهان احساس ناتوانی کنم. این تماس‌های تلفنی فرصتی ارزشمند برای من است تا بتوانم به افرادی که در خانه هستند و ممکن است نیاز به مشاوره و خدمات پزشکی داشته باشند، دسترسی پیدا کنم.

 

دکتر حسینی و همکارانش با بیماران ایرانی و افغانستانی که علائم مشابه کووید دارند، درباره این بیماری و وظایف آن‌ها در مواجه با آن صحبت می‌کنند. این تیم همچنین قبل از بازگشت به خانه، در مورد اقدامات پیشگیرانه بهداشتی و سلامت با خانواده‌های دیگر صحبت می‌کنند تا ابتلا به ویروس را محدود کنند.

 

 

آمنه ۳۰ سال دارد، او ماما است و در تیم حسینی کار می‌کند، وی درباره این روز‌ها می‌گوید: در ایران، مردم از ویروس کرونا خسته شده‌اند و متأسفانه تعداد معدودی همچنان اقدامات احتیاطی سلامتی و فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنند. اما همه کسانی که ما با آن‌ها تماس می‌گیریم، به خصوص در جامعه افغانستانی، به توصیه‌های ما گوش می‌دهند.

 

 

 

روز‌هایی که پدر و مادر فزه حسینی از درگیری‌های استان سرپل در شمال افغانستان فرار کردند و به عنوان پناهنده به ایران آمدند، اوکودکی یک ماهه بود. رهاکردن همه چیز تصمیم آسانی برای والدین او نبود، اما آن‌ها می‌دانستند که در ایران فرزندانشان می‌توانند در امنیت و با آیند‌های روشن‌تر زندگی کنند.

 

او در این باره می‌گوید: مادرم می‌گفت که آموزش مهمتر از غذا و لباس است.

 

فزه با تشویق مادرش تحصیلات خود را با موفقیت به پایان رساند و در ۱۹ سالگی و بعد از گذراندن کنکور با وارد دانشگاه شد. او در دانشکده پزشکی مشغول به تحصیل شد. اما در دانشگاه، مجبور بود با مشکلاتی که به دلیل مهاجر بودن برایش ایجاد شده بود مبارزه کند.

 

او در این باره می‌گوید: انتظاراتی که برای خودم داشتم بسیار کم بود، فقط می‌خواستم ماما بشوم. اما استادم مرا متقاعد کرد که می‌توانم هر کاری که اراده کنم را انجام دهم.

 

این مهاجر افغانستانی با نمرات بالا فارغ التحصیل شد. با این حال، به عنوان یک پناهنده در ایران، آیندهاش به عنوان پزشک نامشخص بود. هرچند که پناهندگان در ایران می‌توانند به کار در بخش‌‎های مشخصی دسترسی داشته باشند، اما شغل‌هایی از جمله پزشکی برای آن‌ها دور از دسترس است.

 

فزه بدون مجوز پزشکی، سال‌ها در بیمارستانی به صورت داوطلبانه کار می‌کرد و جلساتی برای جامعه مهاجران افغانستانی برگزار می‌کرد تا با آن‌ها در مورد بهداشت، تغذیه و رژیم غذایی صحبت کند، وی ادامه داد: از اینکه می‌توانستم در زندگی افغانستانی‌ها تغییری ایجاد کنم خوشحال بودم، اما می‌دانستم که می‌توانم کار‌های خیلی بیشتری انجام دهم.

 

سرانجام، در سال ۲۰۱۶ به دلیل کار‌های ثمر بخشی که کرده بود مجوز رسمی پزشکی به او داده شد و او حالا اولین و تنها پزشک پناهنده در استان اصفهان است.

 

دکتر حسینی خاطرنشان کرد: گاهی اوقات که بیماران افغانستانی من وقتی متوجه می‌شوند که من نیز اهل افغانستان هستم، متعجب می‌شوند. به نظر می‌رسد فراموش کرده‌اند که آن‌ها نیز می‌توانند موفق شوند.

 

 

با شیوع کرونا در شهر‌های مختلف ایران پناهندگان افغانستانی در این کشور با دوختن ماسک و روپوش بیمارستانی برای کارکنان درمانی و با کمک به توزیع بسته‌های کمکی میان فقیرترین اعضای جامعه‌شان برای تحمل رنج‌های این روز‌ها کمک کردند.

 

در ایران، پناهندگان به مراقبت‌های بهداشتی اولیه رایگان دسترسی دارند و توانسته‌اند همانند ایرانی‌ها، به آزمایش‌ها و معالجات مربوط به کووید-۱۹ دسترسی داشته باشند. با اینکه پناهندگان بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلا به ویروس کرونا نیستند، ولی از آنجا که اغلب اقشار آسیبپذیر جامعه هستند، ممکن است مشکلات اقتصادی ناشی از کووید-۱۹ را به دلیل از دست دادن معیشتشان شدیدتر احساس کنند.

 

 

 

دکتر حسینی علاوه برکار خستگی ناپذیر در مرکز بهداشت و شیفت‌های دواطلبانه‌اش در کلینیک‌های سیار کووید-۱۹، با زنان و دختران افغانستانی جامعه‌اش هم ارتباط دارد.

 

وی خاطرنشان کرد: در ماه‌های گذشته تعداد زیادی از زنان به من گفته‌اند که به دلیل افزایش استرس ناشی از بین رفتن معیشت آن‌ها به واسطه بیماری کرونا، مشکلات بیشتری را در خانواده‌هایشان تجربه کرده‌اند.

 

این پزشک افغانستان ادامه داد: از آنجایی که من هم مانند بیمارانم افغانستانی هستم، آن‌ها احساس می‌کنند می‌توانند با من راحت صحبت کنند، زیرا فرهنگ و تجربیات مشترکی داریم. برخورد احترام آمیز مردم به من به عنوان فردی که می‌تواند به آن‌ها کمک کند، باعث می‌شود من احساس افتخار کنم.

 

منبع: پایگاه خبری یو ان اچ سی آر (ایران)