گذر تلخی‌ها از پل «شیرین»

سعیده ساجدی‌نیا - موتور سیکلتش را به سختی از تک تک پله های پل عابرپیاده بالا می کشد. صدای گاز دادن موتورها از روی پل به گوش می رسد. راکب دیگری نیز که تازه از راه رسیده است موتورش را به سمت پله ها بالا می کشد. می گوید: همه می روند، ما هم می رویم؛ چاره ای نداریم، اگر بخواهیم از مسیر ماشین رو تردد کنیم، هم وقتمان تلف می شود، هم جنگ اعصاب ترافیک را داریم. مصرف بنزین هم بیشتر می شود که حقیقتا از پس هزینه آن برنمی آییم.
یک موتورسوار میان سال هم در حالی که به زحمت موتورش را از پله های پل عابر پیاده پایین می کشد، با لهجه شیرینی که خیلی هم گویا نیست، می گوید: «بالا شدن مِشه اما پایین شدن نیتانه، مَحضِ خدا پیگیری کنین!» می گوید یکی مثل او که کمردرد دارد و راه راست را هم به سختی می رود، چطور می تواند از روی این پله ها عبور کند. می ‎گوید: تو را به خدا صدای ما را به گوش مسئولان برسانید.
یک طرف پل عابر پیاده در محله کارمندان نشسته است که چند پله می‌خورد و طرف دیگرش آن سوی بزرگراه بسیج و در شهرک شیرین که همسطح زمین است. برای همین هم بیشتر از اینکه عابران پیاده بتواند از آن استفاده کنند، میان بُری برای عبور و مرور موتورسواران شده است. جالب است که هر چند دقیقه بیش از 10 تا 15 موتورسیکلت برای رفتن به آن طرف بزرگراه موتورسیکلتشان را به سختی از پله های پل بالا می آورند و طول آن را گاز می دهند. گاه صدای گاز دادن هایشان آن قدر آزاردهنده می شود که خانم های باردار یا بچه به بغل وحشت می کنند.

2 دهه پیگیری برای احداث پل
ظاهرا این پل مدت هاست قابلیت ذاتی خود یعنی عبور و مرور عابران را از دست داده و بیشتر به محل رفت و آمد موتورسیکلت سواران تبدیل شده است، چرا که هیچ نقطه وصلی بین شهرک شیرین و این طرف صدمتری یعنی مصلی و محمدآباد وجود ندارد. از احداث پل غیرهمسطحی هم که از سال های پیش صحبتش بوده است خبری نیست. بر اساس گزارش هایی که تا کنون از مشکلات اهالی این محل در رسانه های مختلف منتشر شده، قرار بوده است پل غیرهمسطحی در این نقطه از شهر احداث و این 2 محدوده شهر را به هم متصل کند. اما این موضوع تنها در قالب طرح مانده و هیچ گاه در اولویت پروژه های شهرداری قرار نگرفته است. با این حال مردم محدوده شهرک شیرین و کاسبان بازار حافظ سال هاست پیگیر احداث تقاطع غیرهمسطح هستند که هنوز به نتیجه نرسیده اند. یکی از کاسب های بازار حافظ در این باره می گوید: با وجود اینکه بارها گفتیم خودمان هم مشارکت می کنیم اما صدایمان به جایی نرسیده است. نبود این پُل نه تنها آسیب مالی به ما وارد می کند بلکه بارها امنیت زنان و کودکان را هم به خطر انداخته است.
او به حوادث برخورد موتورسیکلت ها با عابران روی پل عابرپیاده اشاره می کند و می گوید: از ساعت 9 شب به بعد دیگر کسی جرئت تردد در این محدوده را ندارد. همین چند روز پیش بود که پسر جوانی روی ترک موتور با چاقو قصد زورگیری از خانمی را داشت که دختربچه اش بغلش بود و به محض اینکه متوجه درگیری آن ها شدیم با دسته جارو به کمک آن خانم جوان رفتیم. این طوری پیش برود باید بیایند این پُل عابر پیاده را هم بردارند که دست کم جان و مال رهگذران در امان بماند.خانم میان سالی که مقصدش آن طرف پل است می گوید: خانه مادرم در شهرک شیرین است اما خودمان ساکن کارمندان دوم هستیم. تا دلتان بخواهد مشکل داریم، از کجایش برایتان بگویم! امنیت که اگر دیدی، سلامش کن. اگر پل غیرهمسطح را احداث نکنند، دیگر کمترین آرامشی نخواهیم داشت. 20 سال است که اینجا زندگی می کنیم اما در نهایت فقر!
خانم مهدوی به پیگیری های صورت گرفته اهالی بین سال های 79 تا 81 اشاره می کند و می گوید: سال ها طول کشید تا شهرک شیرین کمی سروسامان بگیرد. از همان زمان قرار بر این بود که اینجا یا پل روگذر بزنند یا تقاطع غیرهمسطح، اما خیلی زود به فراموشی سپرده شد و این بی توجهی مشکلات زیادی را در این سال ها برای مردم ایجاد کرده است. خیلی ها مانند من مجبورند هرروز و حتی روزی چند بار این مسیر را بروند و بیایند؛ اگر بخواهیم با ماشین عبوری تردد کنیم که معمولا ماشین نیست و اگر قرار باشد پیاده و از روی این پل بگذریم، هیچ امنیتی نداریم!

5 کیلومتر راه و 20 دقیقه معطلی
راننده وانتی که بار حمل می کند نیز می گوید: هر دفع برای تحویل بار از بازار حافظ بیاییم باید به مصلی برویم و از آنجا به میدان بار رضوی در ابتدای شهرک شهید رجایی و از آنجا به سمت نیروی هوایی دور بزنیم تا به بازار حافظ برسیم. یعنی نزدیک به 5 کیلومتر راه که دست کم با ترافیک روان 20 دقیقه معطلی دارد؛ در حالی که اگر می شد همین مسیر را پیاده برویم، 2 دقیقه هم طول نمی کشید!

خط مستقیم اتوبوس هم نداریم
اما این ها همه ماجرا نیست، چراکه وقتی از بازار حافظ و محدوده اطراف آن کمی آن طرف تر می رویم و پای صحبت ساکنان شهرک شیرین می نشینیم، روی دیگر مشکلات نیز نمایان می شود. پدر پیر محله که همه او را به عنوان سخن گو و معتمد می شناسند، لب به سخن می گشاید و رنج ساکنان را برایمان بازگو می کند. می گوید: در این سال ها به هر دری زدیم، باز نشد و به هر مسئولی رو زدیم، رویمان را زمین انداخت و به بن بست خوردیم. یک نفر جواب این پرسش را بدهد که چطور خانواده ای که برای نان شبش مانده است و نمی تواند پسر و دخترش را به مدرسه بفرستد، هر روز پول تاکسی و آژانس بدهد. آیا این مسلمانی است؟ ساکنان اینجا بیشتر قشر ضعیف هستند و از عهده هزینه های اتوبوس هم برنمی آیند. این در حالی است که با توجه به حذف خط اتوبوس حرم، برای زیارت هم باید 3 خط اتوبوس سوار شویم.یکی از خانم های ساکن شهرک شیرین هم می گوید: قرار بود ایستگاه آخر خط 831 که پایانه آن مصلی است، شهرک شیرین باشد که هنوز محقق نشده اما اگر این اتفاق بیفتد، لطف بزرگی در حق مردم است.
موضوع احداث پل غیرهمسطح بارها و بارها در جلسات متعدد مطرح و پیگیری شده و تا کنون در اولویت های شهرداری قرار نداشته است؛ از این رو اجرای آن نیز محقق نشده است. این در حالی است که پروژه تقاطع غیرهمسطح راهکاری اساسی برای برون رفت از مشکلاتی است که مردم به آن اشاره می کنند. بی تردید اجرای این پروژه علاوه بر بهبود زندگی مردم سبب برخورداری ساکنان از امنیت و امکانات رفاهی بیشتر می شود و بازار مواد غذایی حافظ را نیز رونق خواهد بخشید. 

پیگیر اجرای پل غیرهمسطح در سال 98 و 99 هستیم

موضوع احداث پل غیرهمسطح شهرک شیرین را که به گفته اهالی نزدیک به 20 سال طرح آن وجود داشته اما عملیاتی نشده است بار دیگر پیگیری می کنیم. مدیر روابط عمومی سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری مشهد خبر خوشی برای ساکنان این محدوده دارد.
به گفته مجید بخت آزما مطالعات احداث پل غیرهمسطح شهر شیرین در حال انجام است. این طرح اکنون نیازمند 2 مصوبه از استانداری و اداره کل راه و شهرسازی است که درخواست آن ها به کمیسیون ماده 5 ارسال شده و به محض تأییدیه، کار مطالعاتی نیز به پایان می رسد. او می گوید: با جدیت پیگیر اجرای این طرح در سال 98 و 99 هستیم و به محض دریافت تأییدیه ها عملیات اجرایی آن آغاز می شود.
بر اساس صحبت های بخت آزما، طرح به این شکل است که پلی غیر همسطح محدوده مصلی را به محمدآباد و آنجا را به بهشت رضا متصل می کند.