فاصله عراقی-ایرانی، آرزوی جریان عبری- عربی!

فاصله بین عراقی و ایرانی را جریان عبری- عربی پُر می‌کند، شک نکنیم. کسانی که امروز به هر شکل در تنور اختلاف ایرانی- عراقی می‌دمند، بی‌واسطه یا باواسطه، بازیگر نقشی هستند که آن جریان منحوس برایشان نوشته است. می‌خواهند میانمان فاصله افتد تا بنشینند این میان و دوباره کاری کنند که پیش‌ازاین کردند. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بیش و پیش از آنکه جنگ یک کشور علیه یک کشور دیگر باشد، جنایت و دنائت بلوک به‌هم‌پیوسته باطل از عبری تا عربی تا استکباری بود. عراقی‌ها فقط سرپنجه‌های این جریان بودند که بند به بند، قطع می‌شدند؛ اما دشمنِ واقعی همان جریان شوم بود که هنوز بر مدار دشمنی است. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران تمام شده است، اما کینه‌ای که این جنگ را برافروخت و ظرفیت‌های ۲ ملت را سوزاند، هنوز، چون دیو تنوره می‌کشد و آنچه امروز در عراق دارد رخ می‌نماید، همان لهیبی است که باز بیگانگان افروخته‌اند. جالب اینکه همان شبکه رسانه‌ای که با ایران سر جنگ دارد، با همان ادبیات و نگاه به کف خیابان‌های عراق می‌نگرد. ببینید شبکه‌های خبرپراکنی را که در فضای مجازی و رسمی دارند بذر کینه می‌پراکنند تا فردا محصول آن را درو کنند. ببینید «آمدنیوز» را که با همان سبک و سیاق دی‌ماه ۹۶ دارد برای عراق نسخه می‌پیچد و می‌خواهد کینه از جمهوری اسلامی را در خیابان‌های بغداد به بار بنشاند. نگاه کنید به فضایی که ساخته‌اند؛ دراین‌باره از کتک خوردن ۲ دیپلمات عراقی در مشهد تا موج رسانه‌ای که تا آسمان برخاست و قصه این روز‌های عراق را. دارند سنگ‌هاشان را و سگ‌هاشان را رها می‌کنند تا پاچه بدرانند از مردم آن سامان تا راهپیمایی اربعین، این جلوه قدرت‌نمایی جنود حسینی را تحت‌الشعاع قرار دهند. یادشان رفته است که عراقی جانش را برای حسین (ع) می‌دهد و نمی‌گذارد مراسم اربعین، تحت‌تأثیر چیز دیگری قرار بگیرد. سالِ پار شعارمان «حُب الحُسینِ یجمعنا» بود و راز را گفتیم و امسال «حسین یجمعنا» شعار است تا تکلیفمان روشن‌تر از همیشه بیان شود. امروز این شعار است که به باوری تردیدناپذیر تبدیل شده است تا ایرانی و عراقی و هرکه حسین (ع) را امام خویش می‌داند، چشم ببندد بر دودی که از ماجرای اختلاف‌برانگیز برمی‌خیزد و دل بدهد به سیدالشهدا که گویی خود از دل قرون و اعصار آمده است تا مجتمعمان کند حول کلمه حق؛ یعنی امسال فراتر از حب حسین (ع)، خود مولا حسین (ع) است که محور وحدت است. این نکته ظریفی است که پیش‌تر‌ها که از این بلوا خبری نبود، راهبردسازی شد. انگار کسی به ما الهام می‌کرد که امسال متفاوت از سال پیش است و عامل وحدتی اثرگذارتر می‌خواهد. ما نخوانده بودیم دست دشمن را، اما امامی داریم که خط‌ها را پیش از آنکه نوشته شود، می‌خواند و همین بود که از «حب الحسین یجمعنا» رسیدیم به «حسین یجمعنا» و حسین علیه‌السلام هست و ما هم با همین باور هستیم و عراقی‌ها هم هستند و باز زلزله خواهد افتاد در ارکان ستم عبری- عربی- استکباری و باز یزید خواهد شکست و پرچم سیدالشهدا در اهتزاز خواهد ماند...