فردای شب قدر
حسین ابراهیمی - فعال فرهنگی
بعضی فکر می‌کنند اگـــر شب قدر پرحس وحال و خوبی داشتند، اگر زیاد اشک ریختند و العفو گفتند، اگر بهترین جلسه را برای این شب انتخاب کردند و در این جلسه تمام وکمال شرکت کردند، دیگر از فردا آدم دیگری خواهند بود و خدا زندگی آن‌ها را طور دیگری رقم خواهد زد و معجزات یکی پس از دیگری در زندگی آن‌ها رخ خواهد داد، اما دوسه روز که می‌گذرد، می‌بینند همه چیز دارد دوباره تکرار می‌شود؛ دوباره همان آش و همان کاسه.
همان گناه، همان آدم سابق و اوضاع، اوضاع ناامیدکننده‌ای می‌شود، غافل از آنکه آن داغی باید تبدیل به پختگی شود تا بماند. آن حال باید تبدیل به برنامه شود تا بماند و آن اراده و انگیزه و نیت باید مدام یادآوری و تقویت شود که انسان بتواند آن را حفظ کند و ره به جایی ببرد.
هر گناه، زمینه‌ها و مقدمه‌هایی دارد که با فراهم آمدن آن‌ها پدید می‌آید. حال سوال این است؛ شمایی که در فکر ترک یک گناه هستی، آیا بررسی کرده‌ای که ریشه‌های این گناه کجاست و چه چیزی سبب می‌شود که پدید آید و دامن انسان را آلوده کند؟
مثلا شخصی که خدای نکرده آلوده به گناه خودارضایی و استمناست، باید عرصه‌هایی که بیشتر در آن‌ها تحریک می‌شود را شناسایی کند و برنامه اش را طوری مدیریت کند که به آن‌ها برنخورد یا کمتر برخورد کند و به طورکلی کنترل چشم را جدی‌تر بگیرد و اهل فعالیت‌های اجتماعی و فعالیت‌های مفید مختلف باشد و برنامه خودش را پر و سعی کند کمتر بیکار و تنها بماند و حضورش را در فضای مجازی از نظر کیفیت و کمیت ساعت و نوع فعالیت، مدیریت کند و ده‌ها دستور دیگر که فرد باید بعد از پشیمانی از این گناه بزرگ و توبه از آن، سرلوحه زندگی خود قرار دهد تا بتواند در این توبه ثابت قدم بماند و حال زیبای نزدیکی به خداوند را که در شب قدر کسب کرده است، برای خودش حفظ کند.
نکته مهم دیگر، حفظ این انگیزه‌های مثبت و نیت‌های خیر است. خدای تعالی برای حفظ نیت‌های خیر در درون انسان و رشد دادن آن‌ها و ثابت قدم شدن انسان در این مسیر، عبادت بزرگی به نام نماز را قرار داده است. نماز، موتور محرک ما در مسیر خداست.
نماز آن عبادتی است که تمام آنچه از خوبی‌ها می‌دانیم و اراده انجام آن را داشته ایم، در وجود ما بیدار و روشن می‌کند؛ همان نمازی که در تمام آن‌ها مدام این دعا در قرائت تکرار می‌شود که اهدنا الصراط المستقیم؛ خدایا! ما را به راه راست هدایت کن. هربار خواندن این دعا برای ثابت قدم ماندن در این مسیر درست در همان روز و همان ساعت است و اینکه بتوانیم در آن زمان از اهل هدایت باشیم و به گناه آلوده نشویم.
پس برای اینکه بتوانیم انگیزه‌های خودمان را برای ترک گناه، حفظ و تقویت کنیم، باید از این موتور محرک الهی و کارخانه انسان سازی غافل نشویم و نماز اول وقت و با حضور قلب را جدی بگیریم.
خداوند در این ماه بزرگ میهمانی، با توبه حقیقی همه ما را از محبوبان خودش و بخشیده شدگان این ماه بزرگ قرار بدهد، ان شاءا...!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
