تنهاترین استاد به غیر گوشه بامت مباد جای قرارم ایستاده، چون سرو | سپهبد شهید سید محمد‌ولی قرنی، اولین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران صادق آل‌محمد، پیشوای اهل سلوک امام صادق (ع) پرچم‌دار جهاد تبیین | مروری بر دستاورد‌های ششمین خورشید ولایت تولیت آستان قدس رضوی: هنر ابزاری برای انتقال مفاهیم دینی و انسانی است زمان آزمون استخدامی فرزندان شهدا و جانبازان اعلام شد ۵۰ هزار بسته نبات متبرک از حرم رضوی به سراسر کشور ارسال شد ویژه‌برنامه‌های حرم امام‌رضا(ع) به‌مناسبت سالروز شهادت امام‌جعفرصادق(ع) اعلام شد سامانه‌ اطلس محافل و تشکل‌های قرآنی، مرجع جامع دسترسی به محافل قرآنی پویش «سهم من از کرامت» در وبسایت آپارات در ایام دهه کرامت برگزار می‌شود + جزئیات نگهداری ۱۹۰۰ نسخه خطی از آثار شیخ بهایی در مرکز نسخ خطی کتابخانه آستان قدس رضوی سامان‌دهی ۲۰۰ مسجد محوری مشهد برای حضور در اجتماع صادقیون | استقرار ۳۰ مبلّغ در مسیر حرکت عزاداران «شیخ‌الائمه»، لقبی که از عظمت علمی امام‌صادق(ع) حکایت دارد مشهد یکپارچه عزادار امام‌جعفرصادق(ع) می‌شود تعویض پرچم و نصب کتیبه ایوان طلای حرم مطهر رضوی هم‌زمان با ایام شهادت امام‌صادق(ع) + فیلم جشنواره‌های فرهنگی «آوای صلح» برگزار می‌شوند یادی از عباس آفرنده معمار مشهدی مرمتگر گنبد ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد | آجر به آجر یک رؤیا «سلامت»، معروفی که باید به آن امر شود راهبرد قرآن در تبدیل حجاب از تابوی جاهلیت به هویت جمعی مسلمانان | انقلاب اخلاقی در پوشش
سرخط خبرها

ادب دینی؛ لازمه رشد و حیات ارتباط‌های ما

  • کد خبر: ۳۰۴۱۱۳
  • ۱۷ آذر ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۰
ادب دینی؛ لازمه رشد و حیات ارتباط‌های ما
نداشتن ادب دینی باعث می‌شود نواقصی را در زندگی خود ایجاد کنیم. به‌عبارت دیگر صرفا داشتن اخلاق و رعایت آن کافی نیست، بلکه اخلاق باید به ادب آراسته شود تا کارکرد‌های لازم را دارا باشد.

اغلب بر این باوریم که ادب معنایی روشن دارد، اما وقتی در معانی و مفاهیم و فرهنگ اصطلاحات بررسی می‌کنیم، درمی‌یابیم که ادب و تحقق آن به این سادگی‌ها نیست. از مرحوم علامه طباطبایی (ره) که در میان کارشناسان، فردی زبده شناخته می‌شود، نقل است که ادب را از اخلاق جدا می‌دانسته است؛ بدان معنا که اخلاق، مجموعه صفاتی است که انسان در خود نهادینه می‌کند، اما ادب، بروز و ظهور این اخلاق به شیوه‌ای زیبا در رفتار آدمی است؛ برای مثال در بعد اخلاقی وقتی می‌گوییم فردی راستگوست، این راستگویی از اخلاق درونی اوست، اما اگر این راستگویی را به سبک و شیوه‌ای بروز دهد که دیگران را جذب کند و به‌عبارت دیگر این اخلاق را تزیین کند و به آن زیبایی ببخشد، اخلاق را به ادب، آراسته کرده و به‌عنوان ادب، آن را تجلی داده است.

در منطق روایات هم ادب معنایی خاص دارد؛ ابوهاشم جعفری نقل می‌کند که در محضر امام‌رضا (ع) بودیم و ایشان، ما را به ادب و عقل توصیه و سپس خودشان، آن را معنا کردند و فرمودند: «عقل هدیه‌ای است که خدا به انسان می‌دهد (یعنی ذاتی است، نه اکتسابی)، اما ادب، مشقت و زحمتی است که آدمی، آن را در خود ایجاد می‌کند»؛ یعنی وقتی بخواهیم سبکی برای رفتار‌های صحیح خودمان داشته باشیم و به‌زیبایی آن را بروز دهیم، بی‌شک سختی و مشقت دارد.

با رجوع دوباره به معنای مدنظر علامه‌طباطبایی (ره) از ادب، بهتر این موضوع را درک می‌کنیم؛ برای مثال اگر بخواهیم امین باشیم، اگرچه این ویژگی اخلاقی است و به حفاظت از عیوب و راز‌های دیگران بازمی‌گردد، هنگامی که آن را به‌زیبایی بروز دهیم، ادب دینی را تجلی داده‌ایم؛ یعنی رعایت اخلاق با جلوه‌های زیبای رفتاری.

از امام‌رضا (ع) است که فرمودند: «اگر فردی بخواهد ادب را به‌عنوان سبکی خاص در خود نهادینه کند (یعنی این صفت اکتسابی است و به تمرین مکرر و مستمر نیاز دارد) باید منشأ آن را خدای متعال قرار دهد»؛ لذا اگر فردی چنین نگاهی نداشته باشد و به‌جای خداوند بخواهد ادب را از فرهنگ اجتماعی یا محیط خانوادگی بگیرد، در زندگی دچار خلأ‌ها و حفره‌هایی می‌شود که حسرت‌های فردی و اجتماعی را برای او به‌دنبال دارد.

به تعبیر و توصیه آموزه‌های دینی‌روایی، کسب ادب دینی، نیازمند رجوع به خالق متعال است؛ چون بهترین سبک از ادب را او به ما معرفی می‌کند؛ چنان‌که در قرآن تصریحاتی هست که کیفیت برقراری روابط اجتماعی با دیگران حتی در جزئیاتی مثل ارتباط تلفنی یا رفت‌وآمد به منزل یکدیگر را به ما می‌آموزد؛ برای مثال بنا به فرموده آیه ۲۷ سوره نور «یَا أَیُّهَاالَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا...؛‌ای اهل ایمان، هرگز به هیچ خانه مگر خانه‌های خودتان تا با صاحبش انس و اجازه ندارید، وارد نشوید و (چون رخصت یافتید و داخل شدید) نخست به اهل آن خانه سلام کنید...»، باید برای رفتن به منزل یکدیگر اجازه بگیریم و اطلاع بدهیم، ولو آنکه خانه برادر یا فرزند ما باشد یا در مثال جزئی‌تر در منزل برای ورود به اتاق شخصی فرزندمان، اطلاع دهیم و اجازه بگیریم. اینها همه جلوه‌هایی از ادب دینی است که در سبک زندگی باید نهادینه شود و اخلاق و رفتار ما را زیباتر می‌کند. به‌عبارت دیگر، اعلام‌های قبلی در روابط اجتماعی، نوعی ادب دینی است که باید جدی گرفته شود.

ادب؛ لازمه جزئی‌ترین کار‌ها

شاید باورتان نشود که دین به ما حتی ادب پیاده‌روی را که عادت بسیاری از ماست، می‌آموزد؛ در کلامی منسوب به امام‌صادق (ع) به ما سفارشی شده است که می‌توان از آن سبک پیاده‌روی را آموخت. اینها مصداق‌های اخلاق است که اگر بخواهیم به آن جلوه‌ای زیبا بدهیم، باید به ادب آراسته‌شان کنیم.

برپایه این حدیث، هنگام راه رفتن در مسیر، نباید با اطرافیان زیاد گفت‌و‌گو کرد یا اگر صحبت می‌کنیم، باید کوتاه باشد؛ علت آن است که این صحبت در مسیر راه رفتن، ما را از خطر‌های اطراف غافل می‌کند یا در آداب غذا خوردن، برخی ویژگی‌های اخلاقی سفارش شده است، اما آنچه جزو ادب محسوب می‌شود، عبارت است از شست‌وشوی دست‌ها قبل از غذا خوردن، اینکه لقمه‌ها را کوچک برداریم، لقمه را زیاد و خوب بجویم و جالب‌تر آنکه در حین غذا خوردن سعی کنیم به اطرافیان کمتر نگاه کنیم.

نداشتن ادب دینی باعث می‌شود نواقصی را در زندگی خود ایجاد کنیم. به‌عبارت دیگر صرفا داشتن اخلاق و رعایت آن کافی نیست، بلکه اخلاق باید به ادب آراسته شود تا کارکرد‌های لازم را دارا باشد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->