پای درس اخلاق آیت الله مروی | نکاتی پیرامون باطن حوادث تلخ زندگی

به گزارش شهرآرانیوز، ارمغان اخلاق سلسله مطالب اخلاقی بیان شده در درس خارج فقه وقف آیت الله احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی و عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان در مدرسه علمیه میرزاجعفر دانشگاه رضوی است که روشنگر مسیر فضل و کمال بوده و با هدف دستیابی به آرامش و رستگاری از کلام اهل بیت علیهم السلام به صورت پیوسته منتشر می‌شود.

آیت الله مروی در بیان نکات راهگشا در زندگی این بار به لزوم توجه انسان به باطن حوادث تلخ و سختی‌ها پرداخت.

متن این سخنان از قرار زیر است:

خصال شیخ صدوق جلد یک صفحه ۱۷۰ حدیث «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِسَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَا سَلْمَانُ إِنَّ لَکَ فِی عِلَّتِکَ إِذَا اعْتَلَلْتَ ثَلَاثَ خِصَالٍ أَنْتَ مِنَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى بِذِکْرٍ وَ دُعَاؤُکَ فِیهَا مُسْتَجَابٌ وَ لَا تَدَعِ الْعِلَّةُ عَلَیْکَ ذَنْباً إِلَّا حَطَّتْهُ مَتَّعَکَ اللَّهُ بِالْعَافِیَةِ إِلَى انْقِضَاءِ أَجَلِکَ» را نقل می‌کند که پیامبر اکرم به سلمان می‌فرمایند اگر خداوند به تو مریضی داد، در مقابل آن سه خصلت به تو می‌دهد.

نخست آنکه به یاد خدا و مورد توجه خداوند خواهی بود، دومین خصلت، دعی تو در حالت بیماری مستجاب می‌شود؛ و سوم اینکه گناهان تو بخشیده و آمرزیده می‌شود. خداوند به تو عافیت عنایت کند تا زمانی که اجلت فرا برسد.

این حدیث می‌فرماید بیماری امر نامطلوبی است و کسی بیماری و رنج را دوست ندارد و طالبش نیست، مثل همه پدیده‌های تلخ دیگری که در زندگی انسان پیش می‌آید و انسان با آن مواجه می‌شود، اما این ظاهر قضیه است و یک باطنی دارد! اگر انسان به باطن این بیماری‌ها و رنج‌ها توجه داشته باشد، نگاهش به حوادث تلخ تغییر می‌کند.

بیماری به عنوان یک پدیده نامطلوب که ظاهرش تلخ و دشوار است باطنی دارد که انسان باید به آن توجه داشته باشد.

بیماری تو را به یاد خدا می‌اندازد، اگر انسان همیشه در صحت و سلامتی باشد و همه امورش بر وفق مراد انجام شود، بدون زحمت به هر چه اراده می‌کند برسد، به مرور دچار غفلت می‌شود و از خدا فراموش می‌کند.

در ادامه حتما بخوانید تولیت آستان قدس رضوی: قهرمانی تیم‎‌های ملی کشتی، گسترش وحدت و همدلی را در جامعه رقم زد

خیلی‌ها بودند و هستند که وقتی در سختی معیشت یا بیماری بودن، خیلی به خدا توجه داشته و به یاد او بودند، اما زمانی که این بیماری‌ها و دشواری‌ها برطرف شد، از خدا غافل شده‌اند به قول معروف کبوتر مسجد بودند و اکنون سالی یک بار هم به مسجد نمی‌آیند. باطن بیماری این است که انسان را متوجه خداوند متعال کرده و از غفلت دورمی کند از این رو خدا نیزبه او توجه می‌کند.

دومین خصلت این بود که دعای انسان مستجاب می‌شود، چون وقتی بیمار به یاد خدا می‌افتد از عمق جان خدا را می‌خواند، در استیصال کامل است که خدا را می‌خواند، گاهی انسان در آسایش خدا را می‌خواند، اما توجهی به خدا ندارد، درحالی که انسان بیمار وقتی خدا را می‌خواند، از عمق جان و دل خدا را می‌خواند و طبعا دعایی که از عمق جان باشد مستجاب است به شرطی که موانع دیگری در کار نباشد.

خصلت سومی که خداوند با بیماری به انسان می‌دهد آن است که گناهان را از انسان می‌گیرد البته به شرطی که انسان راضی به قضاء و قدر الهی باشد، اگر در یک طرف ترازو، بیماری است در کفه دیگر ثواب و پاداش و برکات است.

سوال پیش می‌آید که با توجه به این سه خصلت آیا انسان آرزوی بیماری کند و صحت را امر نامطلوب بداند؟ بگوید خدایا من را مریض کن که این برکات را من بگیرم؟! خیر، پیامبر در پایان دعا می‌فرمایند که تا زنده هستی بیماری متوجه تو نشود!

بنابراین از این حدیث می‌فهمیم که در سختی‌ها باید به باطن حوادث تلخ هم نگاه کنیم ما همه از خداوند سلامتی و عافیت و گشایش می‌خواهیم و باید بخواهیم! اما اگر در زندگی حوادث تلخ مثل بیماری پیش آمد چه کنیم؟! هیچ کسی این را نمی‌خواهد بلکه از خداوند رفع آن را طلب می‌کنند پس اگر پیش آمد باید به باطن قضیه هم توجه داشته باشیم.

منبع: فارس