کم‌کاری سیما و سینما در وحدت مذاهب
محسن اسلام‌زاده - مستندساز
چندی پیش نامه‌ای از امام موسی صدر خواندم که آن را خطاب به مفتی اعظم لبنان نوشته بود. در آن نامه دلایلی آورده بود که حفظ وحدت میان اقوام و فرقه‌های مذهبی عقلی، شرعی و ملی مطرح شده بود. ما نیز به حکم عقل باید برای حفظ میهن و شریعت مسائل وحدت‌آمیز را مطرح کنیم و از تفرقه‌افکنی بپرهیزیم. در این میان رسانه‌ای همانند سینما و تلویزیون، نقشی اساسی دارد که متأسفانه کم‌کاری صورت گرفته است. سینما کاملا خالی از فیلم‌هایی است که به این مهم بپردازد و تلویزیون نیز اغلب آثاری سطحی و خالی از دغدغه پخش می‌کند.
دهه شصت بود که سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی، مجموعه مستند «هفت قصه از سیستان و بلوچستان» را تولید کرد و پس از آن دیگر شاهد اثری مؤثر در این وادی چه در سینما و چه در تلویزیون نبودیم.
متأسفانه در مقطعی که شاهد ساخت فیلم‌های سینمایی در مناطق اهل سنت بودیم، چهره درست و مناسبی از هم‌وطنان سنی به تصویر کشیده نشد که نارضایتی این دسته از هم‌وطنانمان را نیز به دنبال داشت. دلایل ملی، مذهبی و عقلی این مهم را ایجاب می‌کند تا رسانه ملی و دست اندرکاران سینما تلاش کنند، سیمای درستی از مذاهب و فرقه‌های اسلامی و ابراهیمی که در کشور وجود دارد به تصویر بکشد.
اهل سنت افتخار مرزبانی از میهن اسلامی را دارند و ما نیز وظیفه پاسداشت مرزبانانمان را داریم. مدیران شبکه‌های تلویزیونی کم‌دغدغه در این حوزه باید با تجدید نظر در تفکرات خود به نشان دادن سیمای درست و مناسبی از این هم‌وطنان مسلمان بپردازند. مدیران سینما و تلویزیون باید به این باور برسند که همه اقلیم‌ها، فرهنگ‌ها، پوشش‌ها و ... اقوام کشور را به تصویر بکشند. اهل سنت در میان جامعه خود مفاخری دارند که ملت اسلامی می‌تواند به آن افتخار کند.
«پرهیز از شعار دادن در طرح مسائل وحدت‌آفرین» در سینما و تلویزیون یکی از مهم‌ترین ملاک‌هایی است که اهالی هنر باید به آن توجه داشته باشند. سر ندادن شعار‌های باورناپذیر هنگامی ممکن می‌شود که سینماگران و مستندسازان به پشتوانه تحقیق و پژوهش پا در عرصه تولید فیلم مذاهب اسلامی بگذارند.
«تحقیق و پژوهش» نیازمند حضور و شناخت این اقوام است. شناخت نیز نیازمنده بهره بردن از مشاوران بومی است. اگر شناخت درست از دغدغه‌ها و باید‌ها و نباید‌ها در میان فیلم‌سازان وجود نداشته باشد آثاری غیرواقعی تولید می‌شود که هیچ تأثیری در جامعه اسلامی نخواهد گذاشت و حتی ممکن است بار منفی به همراه داشته باشد.
«چشم نداشتن به مادیات» یکی دیگر از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که هنرمندان باید در تولید آثار وحدت‌آفرین آن را سرلوحه کار خود کنند. شهرت یا کسب درآمد و گرفتن سفارش‌های بعدی و ... همه این‌ها می‌تواند برای حضور مستندسازان و سینماگران در این حوزه آفت باشد.
مستندسازان و سینماگران با انگیزه‌های مادی و مدیران رسانه و سینما با دغدغه‌های سطحی، می‌توانند به تولید آثار کم‌ارزش دامن بزنند.
ضروری است هنرمندان دغدغه‌مند که وحدت جامعه اسلامی برای آن‌ها آرمان است و دفاع از حقوق محرومان نقشه راهشان، پا به این عرصه بگذارند تا با فعالیت خود روزبه‌روز نظر مدیران و سیاست‌گذاران سینما و تلویزیون را به تولید آثار بیشتر و فاخرتر جلب کنند.
با اینکه آثار در سینمای مستند، با همه ضعف‌ها و قوت‌هایش، زیاداست، اما کافی نیست. هنرمندان فعال در سینمای داستانی باید به این عرصه ورود کنند و با آثار فاخر و شاخص همه اقوام و مذاهب را در کنار یکدیگر به تصویر بکشند. ورود جوانان سینماگر با‌دغدغه که رویش‌های انقلاب اسلامی هستند می‌تواند به این گفتمان ضریب دهد. آن‌ها باید با عبور از موانع تولید و بخشنامه‌ها و بودجه‌های کم و دستوری مدیران را به موضوع وحدت توجه دهند.
دهه شصت بود که سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی، مجموعه مستند «هفت قصه از سیستان و بلوچستان» را تولید کرد و پس از آن دیگر شاهد اثری مؤثر در این وادی چه در سینما و چه در تلویزیون نبودیم.
متأسفانه در مقطعی که شاهد ساخت فیلم‌های سینمایی در مناطق اهل سنت بودیم، چهره درست و مناسبی از هم‌وطنان سنی به تصویر کشیده نشد که نارضایتی این دسته از هم‌وطنانمان را نیز به دنبال داشت. دلایل ملی، مذهبی و عقلی این مهم را ایجاب می‌کند تا رسانه ملی و دست اندرکاران سینما تلاش کنند، سیمای درستی از مذاهب و فرقه‌های اسلامی و ابراهیمی که در کشور وجود دارد به تصویر بکشد.
اهل سنت افتخار مرزبانی از میهن اسلامی را دارند و ما نیز وظیفه پاسداشت مرزبانانمان را داریم. مدیران شبکه‌های تلویزیونی کم‌دغدغه در این حوزه باید با تجدید نظر در تفکرات خود به نشان دادن سیمای درست و مناسبی از این هم‌وطنان مسلمان بپردازند. مدیران سینما و تلویزیون باید به این باور برسند که همه اقلیم‌ها، فرهنگ‌ها، پوشش‌ها و ... اقوام کشور را به تصویر بکشند. اهل سنت در میان جامعه خود مفاخری دارند که ملت اسلامی می‌تواند به آن افتخار کند.
«پرهیز از شعار دادن در طرح مسائل وحدت‌آفرین» در سینما و تلویزیون یکی از مهم‌ترین ملاک‌هایی است که اهالی هنر باید به آن توجه داشته باشند. سر ندادن شعار‌های باورناپذیر هنگامی ممکن می‌شود که سینماگران و مستندسازان به پشتوانه تحقیق و پژوهش پا در عرصه تولید فیلم مذاهب اسلامی بگذارند.
«تحقیق و پژوهش» نیازمند حضور و شناخت این اقوام است. شناخت نیز نیازمنده بهره بردن از مشاوران بومی است. اگر شناخت درست از دغدغه‌ها و باید‌ها و نباید‌ها در میان فیلم‌سازان وجود نداشته باشد آثاری غیرواقعی تولید می‌شود که هیچ تأثیری در جامعه اسلامی نخواهد گذاشت و حتی ممکن است بار منفی به همراه داشته باشد.
«چشم نداشتن به مادیات» یکی دیگر از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که هنرمندان باید در تولید آثار وحدت‌آفرین آن را سرلوحه کار خود کنند. شهرت یا کسب درآمد و گرفتن سفارش‌های بعدی و ... همه این‌ها می‌تواند برای حضور مستندسازان و سینماگران در این حوزه آفت باشد.
مستندسازان و سینماگران با انگیزه‌های مادی و مدیران رسانه و سینما با دغدغه‌های سطحی، می‌توانند به تولید آثار کم‌ارزش دامن بزنند.
ضروری است هنرمندان دغدغه‌مند که وحدت جامعه اسلامی برای آن‌ها آرمان است و دفاع از حقوق محرومان نقشه راهشان، پا به این عرصه بگذارند تا با فعالیت خود روزبه‌روز نظر مدیران و سیاست‌گذاران سینما و تلویزیون را به تولید آثار بیشتر و فاخرتر جلب کنند.
با اینکه آثار در سینمای مستند، با همه ضعف‌ها و قوت‌هایش، زیاداست، اما کافی نیست. هنرمندان فعال در سینمای داستانی باید به این عرصه ورود کنند و با آثار فاخر و شاخص همه اقوام و مذاهب را در کنار یکدیگر به تصویر بکشند. ورود جوانان سینماگر با‌دغدغه که رویش‌های انقلاب اسلامی هستند می‌تواند به این گفتمان ضریب دهد. آن‌ها باید با عبور از موانع تولید و بخشنامه‌ها و بودجه‌های کم و دستوری مدیران را به موضوع وحدت توجه دهند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
