کتری‌هایی که در آمریکا تانک شدند!

برگردان به پارسی: عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ در طول جنگ جهانی دوم، دولت ایالات‌متحده آمریکا از مردمش خواست که با جمع‌آوری آهن‌قراضه‌ها و فلزات بی‌استفاده‌شان در جنگ مشارکت کنند. با این آهن‌آلات دولت می‌توانست کشتی‌ها، هواپیما‌ها و سایر تجهیزات نظامی موردنیاز خود را برای پیروزی در جنگ بسازد. به شهروندان آمریکا گفته شد که خانه‌ها و محل‌کارشان را برای پیداکردن آهن‌های بی‌استفاده جست‌وجو کنند.

 

 

همه فلزات از کتری و ماهی‌تابه و اسباب‌بازی‌های فلزی تا سپر خودروها، ارزشمند قلمداد می‌شدند. مردم توپ‌های جنگ داخلی کشور را ذوب می‌کردند و حصار‌های فلزی را می‌کندند و گذشته خود را فدای آینده‌شان می‌کردند. وقتی مردم برای گردآوری فلزات و آهن‌قراضه‌ها گردهم آمدند، رویداد‌های اجتماعی بزرگی شکل گرفتند که شامل اجرا‌های مختلف، سخنرانی‌ها و بازی‌های اجتماعی نیز می‌شدند.

 

 

بین شهرها، بخش‌ها و ایالت‌ها رقابتی برای جمع‌آوری بیشترین مقدار فلزات و آهن‌قراضه‌ها به‌وجود آمده بود و برندگان با افتخار کار بزرگ خود را به‌رخ می‌کشیدند. در سال ۱۹۴۲، دولت آمریکا جنبش مشابهی را نیز برای جمع‌آوری لاستیک‌ها ترتیب داد. مردم لاستیک‌های قدیمی یا اضافی، بارانی‌ها، بطری‌های آب‌گرم، چکمه‌ها و تشک‌های لاستیکی‌شان را به دولت می‌دادند و در عوض برای هر پوند (حدود ۴۵۰ گرم) یک پنی دریافت می‌کردند. در این جنبش ۴۵۰ هزار تن لاستیک جمع‌آوری شد، اما درنهایت سازندگان اعلام کردند که کیفیت مواد گردآوری شده بسیار پایین بوده و قابل استفاده نبوده‌اند.

 

 

بیشتر آمریکایی‌ها جمع‌آوری آهن‌قراضه‌ها برای دولت را وظیفه میهن‌پرستانه خود می‌دانستند. بااین‌حال، مورخان می‌گویند که این جنبش‌ها با وجود نقششان در پیروزی آمریکا بر آلمان، ایتالیا و ژاپن، جنبش‌هایی ضروری بوده‌اند. با وجود اینکه بسیاری از مواد جمع‌آوری‌شده مفید نبودند، مقدار کم، اما شایان‌توجهی از مواد موردنیاز دولت را فراهم کردند. از همه مهم‌تر اینکه این اقدامات، وحدت ملی میان مردم این کشور را در زمان جنگ افزایش داد.

سال ۱۹۴۲، آمریکایی‌ها برای کمک به پیروزی کشورشان در جنگ جهانی دوم، آهن‌قراضه‌ها و فلزات بی‌استفاده‌شان را برای ساخت تجهیزات نظامی جمع‌آوری کردند.