همه چیز درباره «گرتا تونبرگ» دختر شانزده ساله‌ای که سوژه داغ رسانه‌های جهان شد+فیلم

ایمان فروزان نیا - آیا تغییرات اقلیم و گرم شدن زمین برایتان مهم است؟ بعید می دانم کسی از تاثیر مخرب گرمایش زمین مطلع باشد و به این سوال جواب منفی بدهد. همین ریزگردهایی که چند روز گذشته میهمان شهرمان بودند، از تحفه های گرمایش زمین و افزایش بیابان ها هستند. بگذارید حالا یک سوال سخت تر بپرسم. حاضرید برای رفع بحران آب وهوا و کاهش گازهای گلخانه ای چه کار کنید؟ آیا حاضرید بی خیال درس و زندگی شوید و 15روز در یک قایق دومتری بادبانی، فاصله اقیانوس اطلس تا آمریکا را طی کنید تا خودتان را به اجلاس جهانی تغییرات اقلیمی در نیویورک برسانید و آنجا مقام های ارشد دولت های دنیا و تاثیرگذارترین افراد جهان را با حرف هایتان خردوخاکشیر کنید و بعدش برگردید به شهرتان؟ شاید این کار کمی عجیب به نظر برسد ولی دقیقا همان کاری است که «گرتا تونبرگ» شانزده ساله انجام داده است تا دیروز به صدر اخبار دنیا بیاید و همه درباره دل و جرئت و احساس مسئولیتش دربرابر محیط زیست حرف بزنند.

از اعتصاب مدرسه تا اجلاس جهانی
داستان این دختر سوئدی از مرداد سال قبل جدی شد؛ وقتی که درس و مدرسه را رها کرد و با یک پلاکارد که روی آن نوشته شده بود: «اعتصاب مدرسه برای اقلیم» به مدت سه هفته، به نشانه اعتراض مقابل پارلمان سوئد نشست. گرتا در این مدت، تراکت های کوچکی به مردم می داد که رویشان نوشته شده بود: «من این کار را می کنم، زیرا شما بزرگ ترها دارید به آینده من گند می زنید». حرکت او توجه رسانه های زیادی را به خودش جلب کرد و باعث شد ۲۰هزار دانش آموز در بیش از ۲۷۰نقطه دنیا برای توجه به بحران های آب وهوایی دست به اعتصاب بزنند و به مدرسه نروند.
گرتا برای صحبت و بیان دیدگاهش به کشورهای مختلف سفر کرده و با مسئولان و سیاست مداران دنیا گفت وگو و مکاتبه کرده است. از باراک اوباما گرفته تا آنتونیو گوترش(دبیرکل سازمان ملل متحد). گوتریش بعد از مطلع شدن از حرکت الهام بخش این دختر نوجوان، در پیام تامل برانگیزی نوشت: «نسل من نتوانسته است به درستی پاسخ گوی چالش چشمگیر تغییرات اقلیمی باشد. این را عمیقا جوانان احساس می کنند. عجیب نیست اگر آن ها عصبانی هستند».
گرتا تونبرگ تلاش برای کاهش گازهای گلخانه ای و بهبود اقلیم زمین را از خانه اش شروع کرده است. او و پدر و مادرش دیگر گوشت قرمز نمی خورند، با هواپیما سفر نمی کنند و اصلا برای همین گرتا مجبور شده است برای رسیدن به اجلاس تغییرات اقلیمی، همراه پدرش مسیر انگلیس تا آمریکا را با یک قایق بادبانی که به باتری های آفتابی هم مجهز بوده است، بپیماید. بعد هم در یک سخنرانی بی نظیر با لحنی آمیخته به خشم و ناراحتی چنان به رهبران جهان بتازد که مو بر تن هر شنونده ای راست شود: «ما در آغاز انقراض دسته جمعی هستیم و تنها چیزی که می توانید درباره آن صحبت کنید، پول و افسانه های ابدی است. شما رؤیاهای من و کودکی مرا با کلمات خالی خود به سرقت بردید! هیچ چیز سر جایش نیست. من نباید اینجا باشم. من باید آن طرف اقیانوس الان در مدرسه باشم. درمقابل، شما به ما جوان ها چشم امید دوخته اید. چطور رویتان می شود؟ مردم دارند جانشان را از دست می دهند. اکوسیستم ها یک جا درحال فروپاشی هستند. انقراض انبوه(گونه های زیستی) شروع شده و شما فقط می توانید از پول و رشد بی وقفه اقتصادی حرف بزنید. چطور رویتان
می شود؟!»

سخنرانی احساسی گرتا تونبرگ در سازمان ملل

رهبر نسل آینده
همه چیزهایی که گفتم و کلی ناگفته را باید بگذارید کنار این حقیقت که گرتا از نوعی بیماری اوتیسم هم رنج می برد، ولی بیماری هیچ وقت باعث عقب نشینی او نشده است. او می توانست در کشور سوئد که شهروندان آن بیشترین رفاه زندگی در دنیا را دارند، بدون این همه دردسر زندگی اش را بگذراند و هر روز بیشتر مصرف کند و جان زمین را بیشتر از قبل بگیرد ولی مسیر دیگری را برای زندگی اش انتخاب کرده است. او تلاش می کند پیامدهای گرم شدن زمین بر اثر گازهای گلخانه ای را به مردم جهان گوشزد کند. او نمی تواند درک کند که چرا دولت های دنیا برایشان مهم نیست که سطح آب های دنیا در سال های اخیر به شکل نگران کننده ای بالا آمده است و در دنیا روزانه بیش از 200گونه جانوری منقرض می شوند و دلیل این فجایع، تغییرات سریع اقلیمی است. کاهش آب در برخی نقاط دنیا در سال های آینده، می تواند باعث مرگ میلیون ها موجود زنده ازجمله انسان ها شود و خطر جنگ و انقراض را برای بشر بیشتر از قبل کند.
گرتا تونبرگ حالا به پیشنهاد سه نفر از پارلمان نروژ بابت تلاش برای جلوگیری از جنگ و نزاع ها به دلایل زیست محیطی، کاندیدای صلح نوبل شده است و ممکن است خیلی زود به جوان ترین چهره تاریخ تبدیل شود که این جایزه را دریافت کرده است. پنج ماه قبل ماجرای زندگی این دختر جسور، سوژه اصلی نشریه تایمز شد و عکس او روی جلد این مجله معتبر جاگرفت. تیتر مجله عبارت امیدوار کننده ای بود: «رهبران نسل بعد».