حمید سبحانی

حمید سبحانی - عکاس و نویسنده

دست تکان دادم و با صدای بلند گفتم: دربست چهارراه شهدا.

مسافران محو شده لای کاپشن و کلاه و شال توی ایستگاه منتظرند و هربار که اتوبوس توقف می‌کند انگار چند اسکیمو به مقصدی در شهر سوار می‌شوند.

من وقتی سوار قطارشهری می‌شم، برای اینکه سرگرم بشم، یه بازی ساختم؛ نگاه می‌کنم چهره هر مسافری شبیه کدوم آدم معروفه.

عکس‌ها علاوه بر بازنمایی رخداد‌ها و واقعیت، به مرور زمان ثابت کردند که این قابلیت را دارند تا پایداری چیز‌هایی را ویران کنند که تخیل آن‌ها سخت به دست می‌آید و این خود نشانه بارز شکوه است.

حمید سبحانی - عکاس و نویسنده

دختر با اکراه بچه گربه را رها کرد و آمد داخل تاکسی نشست؛ بچه گربه هنوز نگاهش می‌کرد و دختر برایش دست تکان داد.

یک دستش به عصایی چوبین بود و در دست دیگرش، سبدی پر از خرت وپرت. تند قدم برمی داشت و پیرزنی که گویا همسرش بود، با فاصله کمی از عقب‌تر می‌آمد.

مرد جوان گفت: «آقا! افتتاحیه بازی‌های جام جهانیه.» راننده گفت: «ای آقا، دلت خوشه ها! جام جهانی بعد از مارادونا دیگه لذت و هیجان نداره.

کلافه و مضطرب از اینکه دیر به قرارم برسم، ایستاده بودم کنار خیابان که چه کنم. یک موتورسوار آرام از مقابلم گذشت.