چرا با مردم حرف نمی‌زنید؟

در باور دینی ما مردم با اراده و خواست الهی صاحب امر و مالک اختیار کشور هستند که با رأی خود اختیار اداره امور گوناگون کشور را برای مدتی به کسانی -از رئیس جمهوری تا نمایندگان مجلس- به عنوان وکیل و نماینده خود می‌سپارند. مردم‌سالاری دینی که بزرگ‌ترین دستاورد سیاسی، دینی، فکری و فرهنگی امام خمینی (ره) است و می‌تواند به عنوان الگویی برای سایر کشور‌های اسلامی و همسایه ما عرضه شود به همین معناست.
یکی از بزرگ‌ترین وظایف مسئولان کشور آن است که بعد از تحویل گرفتن امانت از مردم، آنان را در جریان امور قرار دهند و در رابطه‌ای شفاف و دقیق، همه‌چیز را به طور کامل به اطلاعشان برسانند. این اصلی اساسی و قاعده‌ای است که خلاف آن در صورت ضرورت‌های خاص امنیتی و اطلاعاتی استثنا تلقی می‌شود، چنان‌که امیر مؤمنان بعد از قبول خلافت خطاب به مردم فرمود: هیچ چیز حکومت را جز موارد معدود و خاص امنیتی که باید از دشمنان محفوظ بماند از شما پنهان نخواهم کرد.
وقتی مسائل مختلفی که بعضا بیگانگان بهتر از هر کسی خبر دارند و در رسانه‌هایشان منعکس می‌کنند از مردم مخفی بماند، به مرور، فقط از اعتمادشان به نهاد‌های اطلاع‌رسانی داخلی کاسته خواهد شد. مخصوصا در شرایط حاضر که با گسترش شبکه‌های گوناگون اطلاع‌رسانی ماهواره‌ای و اینترنتی تقریبا چیزی قابل کنترل نیست و اخبار مختلف به لحظه در سراسر جهان منتشر می‌شود، چاره‌ای جز رقابت خبری و اطلاع‌رسانی حرفه‌ای نیست. در چنین میدان رقابت و فضای حساسی، تنها کسی برنده است که بتواند با رفتار حرفه‌ای و صحیح اعتماد مخاطبان را جلب کند و چشم و گوش آنان را به دست آورد. جز این رفتار هرچه باشد قطعا به باخت و شکست منتهی خواهد شد.
حوادث هفته‌های گذشته که به بهانه گران شدن بنزین در کشور رخ داد موقعیت آزمون خطیری برای رسانه ملی و نهاد‌های رسمی اطلاع‌رسانی رقم زد. متأسفانه ضعف رسانه‌های داخلی در پوشش کامل و دقیق اخبار فرصتی مغتنم در اختیار رسانه‌های معاند و بیگانه قرار داد که نیاز و عطش مخاطب به اطلاعات و اخبار را پاسخ گویند.
وقتی خود ما به صورت شفاف و صریح با مردم حرف نزنیم و همه‌چیز را صادقانه و دقیق به آن‌ها نگوییم، به طور طبیعی به سراغ صدا‌ها و کانال‌های خبری دیگر خواهند رفت و آنجاست که آن‌ها هر چیزی را هر طور بخواهند مطرح خواهند کرد و راست و دروغ را با هم عرضه خواهند نمود.
پس از گذشت هفته‌ها مسائل مختلفی به صورت مبهم مانده است و پرسش‌های مختلفی در ذهن و بر زبان مخاطب عام جاری است. چرا با مردم حرف نمی‌زنیم و به این پرسش‌ها پاسخ نمی‌دهیم؟