عید دوستان خدا!

چگونه با ماه رمضان وداع کنم؟ ماهی که در شب‌ها و سحر‌های آن و به خصوص در شب‌های قدر، مزه مناجات با بهترین معشوق را چشیدم و از اهل توبه شدم که امام سجاد (ع) در دعای وداع با ماه مبارک رمضان فرمود: «ای معشوق زیبای من! تو دری را برای بندگان گنهکار و بیچاره ات به سوی خود گشودی و نام آن را توبه نهادی؛ ماهی که در آن بیشتر اهل دعا و خواندن خدا بودم.

گاهی با لب‌های خشک، پای سفره افطار عاجزانه توجه تو را به خود طلب می‌کردم.» و باز در این دعا فرمود: «دعا کردن را تو در میان آیات کتابت، عبادت نامیدی و ترک کردن آن را سرکشی خواندی و با وجود مهربانی ات، ترک کننده آن را به ورود با خواری در دوزخ تهدید کردی»، تاآنجاکه ناله حضرتش در فراق این ماه زیبا بلند می‌شود و می‌فرماید: «پس ما او را وداع می‌کنیم؛ وداع کسی که هجرانش بر ما سخت و غم انگیز است و روگرداندنش، ما را غم زده و دچار وحشت کرده است» و پس از آن، این گونه با این ماه خداحافظی می‌کند که: «سلام بر تو‌ای بزرگ‌ترین ماه خدا و‌ای عید دوستانش!»

نکته زیبا اینجاست که برای دوستان خدای بزرگ، تمام این ماه عزیز، عید است که در این ماه انس بیشتری با یار دارند و او نیز توجه و لطف بیشتری بر آنان روامی دارد، پس از آن در این دعای زیبا که چهل وپنجمین دعا از کتاب گران سنگ صحیفه سجادیه و زبور آل محمد (ص) است، حضرتش آغاز می‌کنند به نام بردن از زیبایی‌های این ماه بزرگ -که معلوم نیست مایی که اکنون در ساعات پایانی رمضان ۱۴۰۱ هستیم، سال دیگر بتوانیم این لحظات پر از نور را تجربه کنیم- که‌ای گرامی‌ترین همنشین! ماهی که در آن، آرزو‌ها و حاجات، به برآورده شدن نزدیک بود. همسایه‌ای که دل‌ها در آن نرم و گناهان در او کم شد و کاش بتوانیم این یادگاری عظیم را از این ماه برای خود حفظ کنیم و قدر توبه‌ها و مناجات شب قدر خورد را بدانیم و دوباره تاریکی گناه را وارد زندگی خودمان نکنیم!

و خداحافظ‌ای ماهی که با برکاتت بر ما وارد شدی و چرک خطا‌ها را از ما شستی! تو که قبل از آمدنش، خواستارش بودیم و پیش از رفتنش بر او اندوهگینیم و عذر ما را در کوتاهی از ادای حقت بپذیر و عمر‌های ما را که پیش روی ماست، به ماه رمضان آینده برسان!