التماس دعای مخصوص

ما بمی‌ها برخلاف بقیه پنج فصل داریم که اتفاقا مهم‌ترین تصمیم‌ها و کار‌های سالمان را در آن فصل پنجم انجام می‌دهیم. این جوری نیست که سالمان از سال دیگران درازتر باشد یا اینکه هفته مان هشت روز و ماهمان ۳۵ روز باشد، نه! فقط اسم خاصی دارد و آن این است: بعد از خرما.

فصل برداشت خرما فصل و ایام بسیار سنگین و سختی است در روستا؛ هوا بسیار گرم است و خرما بسیار حساس. نارگیل و بادام و فندق نیست که بماند و نگران نباشی که روغن بیندازد و ترش شود و از بین برود. تقریبا بمی‌ها در این ایام اصلا خواب و خوراک ندارند و همه اعضای خانواده در این ایام به نوعی درگیر خرما هستند. گاهی کار این قدر زیاد است که از دست اعضای خانواده هم کار بیرون می‌رود و خرمادار مجبور می‌شود کارگر هم استخدام کند.

همین است که در این ایام سیل کارگران فصلی به بم سرازیر می‌شود و خانواده‌ها انگار ورم می‌کنند و بر تعدادشان افزوده می‌شود؛ عروسی ها، خواستگاری ها، خرید خانه و موتور و ماشین و لپ تاپ هم عموما درست بعد از فصل خرما اتفاق می‌افتد. یکی از این بعد از خرما‌های جذاب هم سفر مشهد است. باغدار‌ها خرما را که می‌تکانند، خوب و بدش را سوا و توی جعبه بسته بندی می‌کنند یا درجا می‌فروشند یا به سردخانه می‌سپارند که به وقت و قیمت بفروشند.

فکر کن یک ماه کم وبیش همه فکر و ذکرت و جسمت شده است خستگی و کوفتگی و خرما و حالا جان می‌دهد برای یک استراحت و استخوان سبک کردن و دلی به باد دادن. بمی‌ها خرما را که می‌فروشند، عموما عازم مشهد می‌شوند، عموما هم با خودرو خودشان. رفتنشان با خودشان است و برگشتنشان با خدا. معمولا در مشهد قشنگ و دوست داشتنی خانه اجاره می‌کنند و در بیشتر اوقات هم چند خانواده با هم مشرف می‌شوند.

فقط خدا می‌داند در این سفر‌ها چقدر به بچه‌ها خوش می‌گذرد، چقدر دسته جمعی دور یک سفره نشستن و ماست و خیار و کشک و بادمجان و کوکو لقمه گرفتن و بعد به حرم رفتن و کوهسنگی و وکیل آباد و طرقبه رفتن چه لذتی به جان آدمی می‌خزاند. اینکه شب به شب از حرم برگردی و جلو تلویزیون و پیش بساط میوه و چای و تخمه زن‌های خانه بساط سوغاتی‌هایی را که برای فامیل خریده اند، پهن کنند و از جنس و رنگش تعریف کنند، چه حالی می‌دهد. آقای امام رضای نازنین، این روز‌ها بمی‌ها درگیر و گرفتار رزق پربرکت و شیرینشان خرما هستند.

در این ایام مخصوص زیارتی شما، شاید بمی‌ها کمتر در مشهد شما باشند، ولی پدر سهم بچه‌ای را که به سر سفره نرسیده است، نگه می‌دارد، بیشتر هم نگه می‌دارد. شما یک نگاه هم به ما بکنید، برایمان کافی است. نعمت خداست، اگر به دادش نرسیم، زحمت یک سال از بین می‌رود، اما قول می‌دهیم خدمتتان برسیم، ا ن شاءا... بعد از خرما مخصوص خدمت می‌رسیم.